Abdülhak Şinasi Hisar: Revizyonlar arasındaki fark

Edebiyata Mütareke yıllarında [[Dergâh (dergi)|Dergâh]] ve [[Yarın (dergi)|Yarın]] dergilerindeki şiir, kitap tanıtma ve eleştiri yazılarıyla başladı. 1921’den itibaren [[İleri (gazete)|İleri]] ve [[Medeniyet (gazete)|Medeniyet]] gazetelerindeki yazılarıyla tanındı; 7Ağaç, Varlık, Ülkü ve Türk Yurdu dergileri ile Milliyet, [[Hakimiyet-i Milliye (gazete)|Hakimiyet-i Milliye]] ve Dünya gazetelerinde yazdı. Cumhuriyet dönemi yazarı olmasına rağmen dil ve üslup açısından Meşrutiyet kuşağına bağlı kalan{{Kaynak belirt}} Hisar’ın bütün yapıtları esas olarak “hatıra”ya dayalıdır. Romanlarında [[Maurice Barrés]], [[Anatole France]] ve [[Marcel Proust]] gibi yazarların edebiyat anlayışlarını benimsemiştir.{{Kaynak belirt}}

1942 CHP Hikâye ve Roman Mükâfatı’nda üçüncülük alan en önemli eseri [[Fahim Bey ve Biz]], [[Almanca]]ya da çevrildi. (Unser Guter Fahim Bey, Çev.: Friedrich Von Rummel, 1956) Eser roman dalında ödül almış olsa da, Hisar, eserini hikâye olarak tanımlamayı yeğler.

[[Sermet Sami Uysal]] (Varlık Yayınları, 1961) ve [[Necmettin Türinay]]’ın (M.E.B., 1988) Abdülhak Şinasi Hisar adlı birer inceleme kitabı vardır.

Ölümünden sonra ''Abdülhak Şinasi Hisar: Seçmeler'' (Haz.: [[Selim İleri]], YKY, 1992), Geçmiş Zaman Edipleri (Haz.: T. Yıldırım, Selis, 2005) ve Kelime Kavgası: “Edebiyata ve Romana Dair” (Selis, 2005) adlı üç kitabı daha çıkmıştır. [[Emre Aracı]] ''Boğaziçi Mehtapları'''ndan esinlenerek aynı adlı bir keman konçertosu (1997) bestelemiştir.