Postmodern felsefe: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
Teacher0691 (mesaj | katkılar) düzeltme AWB ile |
|||
6. satır:
[[Aydınlanma Düşüncesi|Aydınlanma düşüncesinin]] temelini oluşturan rasyonalizmin, yani [[nesnel bilgi]]nin [[akıl]] yoluyla edinilebilir olduğuna duyulan inancın sarsılması ile birlikte başlayan ve bir bütün ''modern felsefenin'' temel kategorilerinin sorunsallaştırılması ve bu kategorilerin işletildiği [[epistemoloji]]k ilkelerin yerinden edilmesi ile sonuçlanan felsefe eğilimi. "Özcülük", "temelcilik", "gerçekçilik", "nesnellik", "özne" ya da "ben" gibi modern felsefeye içkin ve aydınlanma düşüncesinin temel dayanakları olan kavramlar burada artık tümüyle işletilemez bir hale gelir. Bu, bir tür [[Felsefenin Sonu|felsefenin sonudur]], ama tümden felsefenin değil, özellikle vurgulandığı haliyle, Platon'dan beri süregelen ve Modernizmde doruğuna ulaşan [[metafiziksel felsefe]]nin sonudur.
Felsefe yapmanın imkân ve olanakları bu noktadan itibaren başka bir yol izlemek durumundadır, ki postmodern felsefe eğilimleri çeşitli kollardan bunun açılımlarını yaparlar. En bilinen ve etkili örnekleri [[Jean-François Lyotard|Lyotard]]'ın [[Büyük Anlatıl]]ar'ın sonu eleştirisi, [[Michel Foucault|Foucault]]'nun [[soykütüksel arkeolojisi]], [[Emmanuel Levinas|Levinas'ın]] [[ötekilik felse]]fesi, [[Jacques Derrida|Derrida'nın]] [[yapısökümcülük|yapısökümcülüğü]], [[Gilles Deleuze|Deleuze]]'un [[göçebe şizoid analizler]]i, [[Richard Rorty|Rotry'nin]] [[ironi]] ve [[olumsallık]] kavramları, [[Roland Barthes|Barthes'ın]] [[Göstergebilim|göstergebilimsel serüveni]], [[Julia Kristeva|Kristeva]]'nın [[metinlerarasılık|metinlerarasılığı]], [[Ernesto Laclau|Laclau]] ve [[Chantal Mouffe|Mouffeu'nun]] [[anlamın kapatılamazlığı]] hakkındaki çözümlemeleri şeklinde çok genel olarak belirtilebilir.
Postmodern felsefe, [[fenomenoloji]], [[yapısalcılık]], [[varoluşçuluk]], [[eleştirel teori]] ve [[Marksist felsefe]] gibi öğretiler arasındaki etkileşimlerin olduğu kadar, [[dilbilim]], [[antropoloji]], [[psikoanaliz]], [[sosyoloji]] gibi disiplinler arasındaki kuramsal sınır çatışmaları ve geçişkenliklerinin de ürünüdür. Farklı kollardan modern düsüncenin içinde kuramsal sınırları zorlayan [[Albert Einstein|Einstein]], [[Immanuel Kant|Kant]], [[Georg Wilhelm Friedrich Hegel|Hegel]], [[Adolf Hitler|Hitler]], [[Sigmund Freud|Freud]], [[Friedrich Wilhelm Nietzsche|Nietzsche]], [[Husserl]], [[Martin Heidegger|Heidegger]], [[Saussure]] bir anlamda daha modernizm içinde postmodern felsefenin öncüllerini atmışlar ve derinleştirmişlerdir.Özellikle son dört ismin postmodern felsefenin ''fikir babaları'' oldukları söylenebilir. Fransız felsefecileri daha sonra, [[1960]] ve 70'lerde, bu düşünürlerin açtıkları izlekleri derinleştirerek postmodern felsefenin başlıca yaklaşımlarını şekillendirmişlerdir.
| |||