Barutlu silahlarla savaş: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
→Avrupa’da ateşli silahların kullanımı: düzeltme AWB ile |
kDeğişiklik özeti yok |
||
40. satır:
[[Geoffrey Parker]], “Askeri Devrim” kitabının Türkçe çevirisi için 2006 şubatında yazdığı önsözde, 1594 – 1595 yılları arasında Hollanda’da yaylım ateşi taktiğinin keşfedildiğini, ancak1620’lere kadar ilerleyerek yaylım ateşi taktiğinin kullanıldığına dair bir bulguya ulaşamadığını belirtmiştir. Parker, bu taktiğin izleyen üç asır boyunca Batı’nın üstün bir askeri güç olarak Asya’da etki alanları elde etmesinde en başat taktik olduğunu belirtiyor. Ardından Günhan Börekçi’nin<ref group=not>[https://ceu.academia.edu/G%C3%BCnhanB%C3%B6rek%C3%A7i dış bağlantı – Günhan Börekçi’nin çalıma ve makaleleri]</ref> bir Osmanlı belgesine yaptığı atıfta değinmektedir. Bu belgede, 1605 yılında Yeniçeri’nin yaylım ateşi taktiğini ustalıkla uygulamakta olduğu ortaya konulmaktadır.<ref>Parker, “Askeri Devrim”, VIII</ref>
== Silahlar, donanım ==
Orta Çağ Avrupası’nda, toprak sahibi soyluların oluşturduğu, şövalye ruhuyla bireysel beceriyle dövüşen ağır süvari efsaneleştirilmiştir. Bu daha çok romantik bir yazındır. Gerçekler ise bunu doğrulamaz.<ref>Parker, “Cambridge Savaş Tarihi”, sh. 91</ref> Bu tür yaklaşımlar, yer yer yanlış gözlem ve yargılardan kaynaklanmıştır. Örneğin Bizans imparatoru [[Aleksios Komnenos]]’un kızı [[Anna
Aslında Orta Çağ’da süvarinin kesin sonucu belirlediği pek az muharebe vardır.
| |||