Murâbıtlar: Revizyonlar arasındaki fark

Kuzey Afrika, 11. yüzyılın ortalarında Zenâte ya da Zenâta adında [[Berberiler|Berberî]] kökenli etnik gruplar tarafından birbirinden bağımsız emirlikler tarafından yönetilmekteydi. Bunlardan Cüdâle’nin (Gudala) reisi Yahya bin İbrahim 1036 yılında gerçekleştirdiği [[hac]] dönüşünde [[Malikilik|Mâlikî]] [[Fâkih|fakih]]i Ebû İmrân el-Fâsî ile görüşerek Bölgede İslam'ın zayıf kaldığı kabilelerde dini faaliyetlerin arttırılması konusunda onun desteğini aldı. Bu amaçla din alimi olan Abdullah b. Yâsîn el-Cezûlî’yi görevlendirildi. Cüdâle ve ardından Lemtûne (Lamtuna) kabilelerinin topraklarına giden Abdullah b. Yâsîn, gerçekleştirdiği [[tebliğ]] faaliyetlerinden olumlu bir sonuç alamayınca Lemtûne kabilesi liderlerinden Yahyâ bin Ömer’le ve bazı talebeleriyle birlikte [[Sénégal Nehri|Senegal]] nehri üzerindeki bir adaya ribât yaptırarak buradan tebliğ ve [[cihad]] faaliyetlerini sürdürdü. gerçekleştirilen mücadele neticesinde 1043 yılında Cüdâle ve Lemtûne başta olmak üzere Sanhâce’ye (Sanhaja) mensup kabileler itaat altına alındı. Abdullah bin Yâsîn [[din]]i yetkileri elinde tutmakla birlikte ordunun kumandasını Cüdâle’nin reisi Yahyâ bin İbrahim’i, o ölünce de Yahyâ bin Ömer’i getirdi. 1053 yılında önemli bir ticaret merkezi olan Sicilmâse (Sijilmasa) ele geçirildi. Yahyâ bin Ömer’in 1055' dete ölümünden sonra yerine kardeşi Ebû Bekir getirildi. Ebû Bekir kuzeye yönelerek Sûs bölgesinin merkezi Taroudant’ı 1056 yılında ele geçirdi. Abdullah bin Yâsîn’e bağlı kuvvetler de Ağmât’ı (Aghmat) ele geçirdikten sonra burasını başkent yaparak Murabıtlar devletini kurdular.