Büyülü gerçekçilik: Revizyonlar arasındaki fark

[kontrol edilmemiş revizyon][kontrol edilmiş revizyon]
İçerik silindi İçerik eklendi
Mr.Anofel (mesaj | katkılar)
k Büyülü Gerçekçilik teriminin ilk kullanımı
Mr.Anofel (mesaj | katkılar)
Eksik bilgi
1. satır:
'''Büyülü gerçekçilik''', normal ya da gerçekçi kabul edilen sanat akımlarında olmaması gereken sihirli ve mantık dışı öğeleri içeren sanat akımı.
 
Terim, ilk önce Alman sanat eleştirmeni [[Franz Roh]] tarafından değiştirilmiş gerçekliği gösteren bir tabloyu tanımlamak için kullanmış olsa da Novalis mahlasını kullanan erken dönem Alman romantik şair ve düşünür Georg Philipp Friedrich von Hardenberg, Roh’dan çok daha önce, on sekizinci yüzyılın sonlarında, ''büyülü gerçekçi'' kişiden söz eder.<ref name=":0">Arargüç, M. Fikret. Büyülü Gerçekçilik ve Louis de Berniéres'nin Latin Amerika Üçlemesi, Çizgi kitabevi, Konya, 2016, s.2336.</ref> Roh’nun resim sanatı için kullandığı ''Magischer Realismus'' kavramının, İtalyancadaki karşılığı ''Realismo Magico''’yu ilk defa hem sanat hem de edebiyat için kullanan kişi İtalyan eleştirmen, şair, oyun, roman ve öykü yazarı Massimo Bontempelli’dir.<ref name=":0" /> Daha sonraları ise Bontempelli'nin yakın bir arkadaşı olan Arturo Uslar Pietri büyülü gerçekçilik kavramını ilk kez Latin Amerika edebiyatı için kullanarak birçok Latin Amerikalı yazarların eserlerini büyülü gerçekçi olarak sınıflandırmıştır.<ref name=":0" />
 
[[Venezuela]]lı [[Arturo Uslar-Pietri]] bazı Latin Amerikalı yazarların eserlerini bu akım altında sınıflandırdı. [[Küba]]lı yazar [[Alejo Carpentier]] (Uslar-Pietri'nin bir arkadaşı) "lo real maravilloso" ("harika gerçeklik") terimini ''Bu Dünyanın Krallığı(1949)'' romanının önsözünde kullandı. Carpentier'in önerdiği kavram, içinde doğal ve zorlamasız görünen ancak mucizevi öğeler barındıran bir tür yükseltilmiş gerçeklikti.
Terim 1960'larda Latin Amerikan edebiyatının yükselişiyle revaç kazandı.
Özellikle Alejo Carpentier, Jorge Luis Borges, Jacques Stephen Alexis, Juan Rulfo, Carlos Fuentes ve Gabriel García Márquez bu akımın öncülerindendir. Bu akımdaki son dönem yazarlarına örnek olarak Isabel Allende ve Laura Esquivel verilebilir.