Osmanlı Bankası: Revizyonlar arasındaki fark

Osmanlı İmparatorluğu'nun malî krize girmesi sonucunda, banka bu duruma çare olarak görülen [[Düyun-ı Umumiye İdaresi]]'nin 1881'deki kuruluşunda etkin rol aldı. Devletin borçlanma yükünün önemli bir kısmını Düyun-ı Umumiye'nin devralmasıyla yeniden yapılanma sürecine giren Bank-ı Osmanî-i Şahane, ticaret ve yatırım bankacılığına yöneldi. O yıllarda, [[Müşterek-ül Menfa Tütün Rejisi]] (1884), [[Rumeli Demiryolları]] bağlantıları (1885), [[Beyrut Limanı Şirketi]] (1888), Selanik-İstanbul Demiryolu bağlantısı, [[İzmir]]-Kasaba [[Demiryolu]]'nun uzatılması (1894), [[Ereğli Kömür Madenleri]] (1896), Beyrut-Şam-Havran Demiryolu ve uzantısı 1892-1900 yılları arası ile 1903 de [[Bağdat]] Demiryolu yatırımlarına iştirak etti. Altyapı girişimlerinin yanı sıra giderek genişleyen müşteri portföyüne de kavuşarak, bir ticarî banka kimliğine bürünmeye başladı. Bu doğrultuda 1890 yılından başlayarak şube sayısını artırmaya önem veren banka, 1910'dan sonra iyice çoğalan şubeleri sayesinde piyasa üzerindeki etkisini daha da güçlendirdi. [[I. Dünya Savaşı]], bankanın faaliyetlerini oldukça etkiledi. Osmanlıların savaşa girmesiyle, [[Fransa]] ve [[İngiltere]]'nin gözünde [[Osmanlı İmparatorluğu|Osmanlı]] hukukuna bağlı bir şirket olarak "düşman kuruluş" niteliği kazanan banka, Osmanlı İmparatorluğu tarafından da İngiliz ve Fransız sermayesi sebebiyle aynı derecede güvenilmez kabul ediliyordu. Bu dönemde, Fransız ve İngiliz müdürlerin görevlerini bırakması ve para basma imtiyazından vazgeçilmesi şartıyla, bankanın faaliyetlerine devam etmesine izin verildi.{{factKaynak belirt}}