I. Charles: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
By erdo can (mesaj | katkılar) k Düzenleme AWB ile |
Türkçeleştirme, değiştirildi: {{En icon}} → {{İng}} (22) AWB ile |
||
57. satır:
[[Dosya:Anne of Denmark; King Charles I when Prince of Wales; King James I of England and VI of Scotland by Simon De Passe (2).jpg|thumb|left|upright|Charles, babası I. (VI.) James ve annesi Anne Danimarkalı yak. 1612 <small>Gravür:Simon de Passe</small>]]
İskoçya kralı [[I. James (İngiltere kralı)|VI. James]] ve [[Danimarkalı Anne]]'nin ikinci oğlu olarak [[19 Kasım]] [[1600]] tarihinde İskoçya'da [[Dunfermline]] Sarayı'nda dünyaya geldi.<ref name="royalukwebsite">''Charles I (r.1625-49)''. [http://www.royal.gov.uk/output/Page76.asp Royal.gov.uk] erişim tarihi=20-04-2008</ref><ref>''Memorable Christians''. [http://justus.anglican.org/resources/bio/92.html justus.anglican.org]. erişim tarihi=20-04-2008. {{
Charles çok zayıf ve hastalıklı bir çocukluk geçirmişti. Babası Nisan 1603'te karısı ve diğer çocukları ile İngiltere'ye Londra'ya İngiltere Krallığı tahtına geçmek için gittiğinde bile uzun seyahate sağlığı uygun olmayacağı için Charles babasının yakın arkadaşı olan Dunfermline Kontu Lord Fyvie himayesinde İskoçya'da bırakıldı. 1604'un başlarında Charles 3,5 yaşında iken Dunfermline Sarayı'nın büyük salonun bir tarafından diğer tarafına hiç yardım görmeden yürüyebilmekte idi. Bu Charkes'in sıhhatinin seyahat için yeterli iyilikte olduğuna bir gösterge sayılarak Charles Londra'ya ailesinin yanına gönderildi. İngiltere'de saraylı Birinci Monmouth Kontu Sir Robert Carey'nin karısı Lady Carey Charles için mürebbiye ve bakıcı seçildi. Bu hanım Charles'a sert İspanyol sahtiyanından yapılmış ve ayak bilekleri bronz levhalarla desteklenmiş özel ayakkabılar giydirip onlarla eksersiz yaptırarak ayak ve ayak bileklerini kuvvetlendirip hemen hemen normal yürümesini sağladı. Charles’ın konuşma gelişmesi de yavaş oldu. Hayatının tümünde Charles’ın konuşması gayet yavaş ayrık kelimelerle oluşurdu ve hatta kekeme idi.<ref name="gregg"/>
99. satır:
[[Dosya:King Charles I by Gerrit van Honthorst sm.jpg|thumb|left|I. Charles portresi 1628 <small>Ressam:Gerrit van Honthorst</small>]]
Buckingham Dükü komutanlığı altında bir İngiltere ordusu tarafından 1625'te yapılan [[Cadiz Seferi (1625)]] kötü olarak planlandığı ve gayet fena uygulanmaya koyulduğu için İngiltere ordusunun mağlubiyeti ile sona erdi. bu nedenle Parlamento Avam Kamarası'ında Buckingham Dükü'nün bir "yüce divan"a çıkartılıp yargılanması için bazı parlamenterler arasında çalışmalar başlatıldı.<ref name="gregg"/><ref name="cust">{{Kitap kaynağı|son=Cust|ilk=Richard|tarih=2005|başlık= Charles I: A Political Life| yer=Harlow|yayımcı=Pearson Education|isbn=0-582-07034-1|dil={{
Bu arada Kral Charles ile karısı olan Kraliçe Henrietta Maria arasında aile anlaşmazlığı çıkmış ve bu ailevi anlaşmazlık Kralın evliliğinin ilk yıllarının gayet mutsuz geçmesine neden olmuştu. Bu anlaşmazlıkların ana konuları Kral'ın öldüğü zaman karısına hak olarak verilecek miras ve terekenin miktarı; kraliçenin hizmetkarlarının seçimi ve kraliçenin Katolik Hristiyan inançları ve bu kilise ayinlerini kendi ikametgahında özel olarak uygulatması olmuştu. Bu anlaşmazlıkların zirveye vardığı Ağustos 1626'da, Kraliçe'nin yanında Fransa'dan getirdiği ve kraliçelik sırasında yeniden tuttuğu Fransız asıllı ev idarecileri ve hizmetkarlarının hepsi Kral tarafından İngiltere kraliyet sarayındaki işlerinden atılarak İngiltere'den uzaklaştırıldılar.<ref name="gregg"/><ref name="carlton">{{Kitap kaynağı|son=Carlton|ilk=Charles|tarih=1995|başlık=Charles İ: The Personal Monarch (2. ed.)|yer=Londra|yayımcı= Routledge|isbn=0-415-12141-8|dil={{
Kral Charles Kraliçe Henrietta Maria ile evlenme anlaşmasına göre İngiltere donanmasının Fransa'da Fransız Protestan Huguenotların çıkartabilecekleri bir isyanda Fransa'ya devamlı donanma desteği vereceğini kabul etmişti. Fakat 1627'de donanma desteği vermek bir tarafa Charles İngiltere donanması ile Fransa üzerine düzenlediği bir askeri kampanya tertip edip Fransa'da bulunan "Saint-Martin-de-Re" limanına bir akın yapıp bu liman kalesini kuşatmaya başladı. Bu sıralarda Fransa devleti ile Fransa'da yaşayan [[Huguenot]] adı verilen Fransız Protestanlar arasında iç savaş yeniden başlamıştı ve Huguenotlar bu savaşı kayıp etmekte idiler. Kral Charles Buckingham Dükü komutanlığındaki İngiltere donanmasını Huguenotlara destek sağlamak için göndermişti. Ama bu Saint-Martin-de-Re Kuşatması başarısız kaldı ve Fransızlar kaleyi savunup İngiliz donanmasını geri püskürttüler. Bu Protestan İngiltere'nin Fransa'daki iç savaşa başarısız olarak karışması ve sonunda Hugueonotları desteksiz olarak geride bırakıp İngiltere'ye geri çekilmesi, Fransa Kralı XIII. Louis'i Huguenotlara karşı askeri hareketini daha şiddetlendirmesine neden oldu. Fransa güçleri bu iç savaşın en kararlı çatışması olan ve Huguenotların en tahkimli merkezi olan [[La Rochelle]] kalesini kuşatmasına girişmesine bir vesile oldu. Bu başarısızlık Protestan İngiltere halkı tarafından ve İngiltere Parlamentosu tarafından zaten sevilmeyen Kral Charles’ın yakın danışmanı Buckingham Dükü'nün açıkça nefret edilmesini ortaya çıkarttı.<ref name="gregg"/>
109. satır:
Kral Charles bu açtığı yeni kampanya için yaptığı harcamaları Parlamento'nun izni olmadan ülkeye saldığı "zorunlu borç" şekilde topladığı vergi getirileri ile karşıladı. Kasım 1627'de "İngiltere Yüksek Mahkemesi'nin King's Bench" kısmına bu yürütme tedbirinin hukuksal olup olmadığını sınamak için, bu "zorunlu borç" vergisini ödemeyi kabul etmeyen bir sanığın Kral tarafından hiçbir yargıya başvurmadan hapse atılmasının hukuki olup olmadığının yargılanması şeklinde ("Beş Şövalye Yargılaması" olarak İngiltere hukuk prensiplerine geçen) bir davaya bakıldı. Kralın bu halde bu vergiyi ödemeyenleri hapse atmak için hukuki yetkisi olduğu kabul edildi.<ref name="cust"/>
Mart 1628'de Kral Charles yeni bir parlamento seçilip toplanmasına izin verdi. Bu yeni Parlamento 26 Mayıs 1628'da "Haklar Dilekçesi" adlı bir bildirge kabul etti. Bu kanun şeklinde dilekçede Parlamento Kralın Parlamento'nun kabulünü almadan hiçbir vergi toplamasının meşru olmadığını; Parlamento kabulü olmadan siviller üzerine sıkıyönetim ilan etmeyeceğini ve sivilleri bir yargı sürecinden geçmeden tutuklamayacağını ve askerleri zorla sivil kişilere ait özel evlere yerleştiremeyeceğini kabul etmesi istenmekteydi. Bu dilekçe ile Kralın o zamana kadar kullandığı bazı politika tedbirlerinin İngiltere halkının geleneksel haklarına ve hukuka aykırı olduğunu ilan edilmekteydi.<ref name="gregg"/><ref name="cust"/><ref name="quintrell">{{Kitap kaynağı|son=Quintrell |ilk=Brian |başlık=Charles I: 1625–1640 |yer=Harlow |yayımcı=Pearson Education |tarih=1993 |isbn=0-582-00354-7|dil={{
23 Ağustos 1628'de Kralın yakın danışmanı Buckingham Dükü bir suikasta kurban gidip öldürüldü.<ref name="cust"/><ref name= "carlton"/> Bu kralın moraline gayet fena tesir etti ve onu gayet üzdü. Clarendon Kontu Edward Hyde'in bildirdiğine göre:<ref name="cust"/>
116. satır:
</blockquote>
Buckingham Dükü'nün öldürülmesi Kral'ın kraliyet idaresi ile İngiltere halkı arasında ve şahsen Kral ile Parlamento'nun Avam Kamarası arasındaki büyük ayrılığı iyice vurguladı. Buckingham Dükü'nün ölümü ile halkın isteklerine çok uygun olarak efektif olarak "İspanya-İngiltere Savaşı" sona erdirildi ve Buckigham Dükü'nün halk içinde gayet hoşnutsuzluklar yaratan politak tedbirleri son buldu. Lakin Kral Charles ile Parlamento arasında gayet büyük ayrılık ve eski çatışmalar sona ermedi. Fakat bu ölümden sonra Kral Charles ise karısı Kraliçe Henrietta Maria arasındaki aile çatışmaları sona erdi. Kasım 1628'den sonra dönemin yazar ve tarihçileri Kral ile Kraliçe arasının gayet iyileşip bundan sonra gayet iyi kaldığını bildirmektedirler.<ref name="carlton"/> Pek çok İngiltere tarihçisi Kral I. Charles’ın yakın arkadaşı olan Dük'e karşı olan psikolojik ve hissi bağlantılarının onun ölümünden sonra karısı Henrietta Maria'ya geçtiğini iddia etmektedirler. Aynı sıralarda Kraliçe Henrietta Maria ilk defa gebe kaldı ve İngiltere'de [[Stuart Hanedanı]]'nın devamını sağlayacak veliahtı olan ([[II. Charles|Charles]] adını verdikleri) bir erkek çocuk doğurdu. Bundan sonra Kral ve Kraliçe ilişkileri bir ideal olarak daima kutsal aile bağları ile birbirlerine yakından bağlı iki mesut çift haline geçtiği ve bu mesut çiftin evliliği tüm İngiltere'ye mesut evlilik için bir model olarak görüldüğü kabul edilmektedir.<ref name="cust"/><ref name="carlton"/><ref name="hibbert"/><ref name="kenyon">{{Kitap kaynağı|son=Kenyon |ilk=John Philipps|başlık=Stuart England |yer=Londra|yayımcı=Penguin Books |tarih=1978 |isbn=0-7139-1087-9|dil={{
==Şahsi istibdat idaresi==
128. satır:
Parlamento'yu kapatılmasından sonra Kral Charles, epeyce uzun bir zaman ufku içinde, kıta Avrupası'nda bir savaş açmak ve böyle bir savaşa katılmak için Parlamento'dan yeni vergi gelirlerinin sağlanıp böyle bir savaşın finanse edilmesinin imkazsız olduğunu anladı. Bunun için Buckingham Dükü'nün tesiri ile ve ülkesini nispeten barış içinde idare etmek amacı ile Fransa ile İspanya ile [[Suza Antlaşması]]'nı imzaladı.<ref name="gregg"/><ref name="carlton"/><ref name="sharpe"/><ref name="howat">{{Kitap kaynağı|son=Howat|ilk= G. M. D.|tarih=1974|başlık=Stuart and Cromwellian Foreign Policy|yer=Londra|yayımcı=Adam ve Charles Black|isbn= 0-7136-1450-1|dil=İngilizce}}</ref>.
Bundan sonraki 11 yıl I. Charles İngiltere'yi hiç Parlamento çağırmadan mutlak monarşi yönetim tarzı ile idare etti. Bu 11 yıllık döneme Kral Charles aleyhtarları ve sonradan çıkan [[İngiltere İç Savaş]]'nda Parlamento tarafında olanlar "Kral Charles’ın 11 yıllık tiranlığı" olarak isim vermektedirler. İngiltere tarihinde Parlamento çağrılmadan Kral'ın ülkeyi şahsi mülk olarak idare etmesi az olağan bir durumdu ama daha önceki İngiltere kralları bu şekilde ülkeyi uzunca zaman idare etmişlerdi. Örneğin, Charles’ın babası İngiltere Kralı I. James 1614-1621 arasındaki hükümet döneminde hiçbir Parlamento çağırmamıştır. Bu istibdat idaresi döneminde bile Kral Charles İngiltere Krallığı'nin uzun dönemdir uygulanan vergi salma geleneğini bir kenara bırakamamıştır. Bu dönem de Kral Charles’ın kraliyet hazinesine gelen gelirler ancak eskiden kralların geleneksel olarak saldıkları vergilerden oluşmaktaydı. Kral Charles, her ne kadar dış politikasının gelirleri istemekteyse bile, İngiltere geleneğine göre yeni vergilerin ancak bir Parlamento onayından sonra toplanabileceği prensibine uymak zorunda kalmıştır ve İngiltere halkının ayaklanacağından korktuğu için bu geleneği bir tarafa bırakmıştır.<ref name="starkey">Kitap kaynağı|son=Starkey|ilk=David|tarih=2006|başlık=Monarchy|yer=Londra|yayımcı=HarperPress|isbn=978-0-00-724750-9|dil={{
=== Devlet finansmanı sorunları===
144. satır:
Kral I. Charles’ın eski vergileme yetkilerine göre, özellikle dış ticaretle uğraşan tüccarlardan, toplamak istediği vergi "tonaj ağırlıklı ve libre ağırlıklı gümrük vergileri" güçlü tüccarların gayet büyük itirazlarına neden olmuş; ilk kurduğu Parlamento'da büyük tenkide maruz kalmış ve bunların toplanmasından vazgeçilmişti.
Bu sefer Kral I. Charles’ın eski vergileme yetkilerine göre yeniden topladığı vergilerin başında "Ship money (gemi vergisi)" adında bir Ortaçağlardan kalma vergi olmuştu. Bu vergi Kralın daha önce bulup kullandığı "tonaj ağırlıklı ve libre ağırlıklı gümrük vergileri" gibi gayet büyük protestolara neden oldu ama bu vergiden devlet gelir gayet fazla olduğu için Kral Charles bu vergiyi toplamakta ısrar etti. Bu vergi Hazine ve Donanma idareleri tarafından sahil bölgelerinden toplanmakat idi ve o zaman kadar sadece savaş sırasında bu sahillerde oturan kişiler üzerine salınmakta idi. 1634-1638 döneminde bu "ship money" vergisinden yıllık devlet geliri £150.000 - £200.000 arasında değişmişti ama sonra bu vergi geliri düşmeye başlamıştı. Bu verginin zahiri nedeni devletin ülke sahillerinin Donanma ile koruması ve bu koruma için sahilde oturanların direkt olarak Donanma'ya bir vergi borçları olduğu idi. I. Charles dönemine kadar bu vergi ancak savaş olduğu dönemlerde salınıp toplanmakta idi. Ama I. Charles İngiltere donanmasının barış zamanlarında da dağıtılmayıp İngiltere sahil halkını savunduğu nedeni ile "ship money" vergisini barış döneminde de toplamaya başladı. Buna protesto hareketi gittikçe büyümeye başladı. Kralın barış döneminde bu vergiyi toplamaya hakkı olmadığına dair bir mahkeme davası açıldı ise de toplanmış olan 12 yargıçtan oluşan bir mahkeme bu verginin [[Ortak hukuk]] usulüne göre kralın geleneksel yetkileri altında olduğu kararını verdi. I. Charles bu vergiyi toplamakta devam etti. Bu vergi aleytarları 1637-1638'de bu vergiyi ödememe boykot kampanyası başlattılar. Kral ödemeyenleri mahkemelere verdi ve bu mahkemeler yüksek cezalar uygulamaya başladılar. Boykotçular "John Hampden" adlı bir kişiye karşı Kralın açtığı davayı bir protesto sembolü yaptılar. Mahkeme heyeti yargıçları bu kişinin suçlu görülüp cezalandırılmasında 7-5 olarak bölünmüşlerdi.<ref name="gregg"/><ref name="cust"/><ref name= "quintrell"/><ref name="sharpe"/><ref name="adamson">{{Kitap kaynağı|son=Adamson|ilk= John|tarih=2007|başlık=The Noble Revolt|yer=Londra: Weidenfeld ve Nicolson|isbn= 978-0-297-84262-0|dil={{
[[Ortak hukuk]] usulüne ve eski "Tekeller Kanunu"na göre devletin özel kişiler tekel imtiyazları satması, gayet özel haller dışında, yasaklanmıştı. Ama Kral Charles savaş tehdidinin özel hal olduğunu iddia ederek ve tekel imtiyazlarını kişilere değil şirketlere sattığı için bu tekel yasaklama kanunlarının sattığı tekel imtiyazlarını yasaklamadığını iddia etti. Bu devlet geliri pek etkin değildi ve yaklaşık yılda £100.000 getirmekte idi. Bu yaygın tekel imtiyazları satışları bu tekel mallarını kullanan tüketicilere fiyatları artarak onların tekelcilere yüksek fiyatlar ödemek zorunda kaldıkları anlaşıldı ve tekeller aleyhinde sadece hoşnutsuzluk değil açıktan tüketici protestoları çıkmasına neden oldu.<ref name="gregg"/><ref name="hibbert"/><ref name="coward"/>
156. satır:
Bu iflastan kurtulmyak için Kral Charles bir çare olarak [[Londra Kulesi]] bulunan İngiltere [[Kraliyet Darphanes]] tarafından tutulan karşılık fonlarını kullanmaya karar verdi. Kraliyet Darphanesi "Londra Şehri" dış ticaret tüccarları ve altın tacirlerinin sermayelerinin büyük bir kısmının saklandığı bir banka idi ve dış ticaret ve dış finansman dış ticaret bankası rolünü oynamakta idi. İngiltere'ye ticaretle getirilen "yabancı devlet sikkeleri" burada saklanmakta idi. İngiliz tacirlerinin dış ticaret için yabancı tacirlere ödeme yapması burada saklanan yabancı devlet sikke stoklarından yapılmakta idi. Bu iki görev için Kraliyet Darphanesi'nin özel tekel imtiyazı bulunmakta idi. Temmuz'da Kral Charles Kraliyet Darphanesi'nin stok edip sakladığı £130.000 değerde olan bu yabancı devlet sikkeler stokuna el koydu.<ref name="gregg"/><ref name="carlton"/><ref name="quintrell"/><ref name="sharpe"/>
Diğer taraftan Kral Charles Ağustos ayında Doğu Hindistan ve Uzakdoğu'dan [[karabiber]] getirme; stoklama ve pazarlama tekel imtiyazını taşıyan gayet büyük bir anonim şirket olan [[Doğu Hindistan Şirketi]]'nin Londra'da sakladığı karabiber stoklarına da el koydu ve bu karabiber stoklarını açık piyasada haraç mezat gayet ucuz fiyatlarla satıp elde edilen fonlara el koydu.<ref name="scott">{{Kitap kaynağı|son=Scott|ilk= William Robert|tarih=1912|başlık=The Constitution and Finance of English, Scottish, and Irish Joint-Stock Companies to 1720|yer=Cambridge|yayımcı=Cambridge University Press|dil{{
== Dinsel çatışmalar==
164. satır:
Kral Charles’ın hükümdarlık döneminde [[İngiliz reformasyonu]]'nun ne kadar İngiltere politikası ve cemiyetine etki yapması gerektiği sorunu devamlı olarak politikanın ele aldığı baş konulardan biri olmaya devam etmiştir. "Arminianizm teoloji akımı kilise papaz ve hiyerarşisinin otoriter olmasını ve bu ve öbür dünyada dinsel selamete erişmesinin kişinin hiç tesir edemeyeceği bir alın yazısına göre olacağı doktrini reddederek kişilerin kendi başlarına bu dünya ve sonraki dünyada kendilerinin selametlerini kendilerinin seçecekleri ("bağımsız irade") doktrinini savunmaktaydı. Bu doktrin [[Kalvinizm]] taraftarları (özellikle İskoçya'da [[Presbiteryenlik|Presbiteryenler]] tarafından); Katolik kilisesinin doktirinine yakınlığı ve bu nedenle Katolikliğin yeniden devlet dini olarak kabul edilmesine yol açabilme tehlikesi doğurduğu için şiddetle reddedilmişti ve "delalet" olarak kabul edilmişti. Halbuki Kral Charles Arminianizm doktrinini kabul etmişti ve İngiltere [[Anglikanizm|Anglikan]] kilisesi ve İskoçya'da [[Presbiteryenlik|Presbiteryenl]] kilisesi için Katolik kilisesi hiyerarşisine benzer kilise organizasyonu ve özel Katolik inançlara ve ayinlere yakın kilise ayinleri yapılmasını arzu ettiğini açıkça bildirmişti. Kral Charles’ın bu doktriner tutumu, gayet koyu Kalvinist olan [[Püriten]]ler tarafından da şiddetle dinsizlik ve imansızlık olarak tefsir edilip tenkit edilmekte idi.<ref name="cust"/> Bunun yanında Charles’ın Protestan dinli tebaaları kıta Avrupası'ndaki savaş gelişmelerini yakından takip etmekteydiler. Bu İngiltere Protestanları Kral Charles’ın dış politika diplomasinin Katolik İspanya'ya yakınlaşmasını ve Protestan Avrupalılara destek vermekten kaçınmasını hiç beğenmemekte idiler.<ref name="howat"/>
1633'te Kral Charles ruhban din adamı [[William Laud]]'u Anglikan Kilisesi başkanı olma görevi olan [[Canterbury Başpiskoposluğu]]'na getirdi. O da Kralı kendi tarafından görerek bir seri anti-Kalvinist reformları ya şahsen uygulatmayı ya da diğer ruhbanların aynı amaçlı teklif ve uygulamalarına gayet yakın destek sağlamaya başladı. Laud'un bu reformlarının ana hedefi İngiltere ve İskoçya'da Protestan dinin belirtilmiş tekdüze standartlara uymasını sağlamaktı. Bu reformlar kilise hiyerarşisinden olmayan gezici Hristiyan vaizlerin kontrol edilmesi; Hristiyan kilisesinde halka açık dinî ibadetlerin (ayinlerin) nasıl yapılacağını belirleyen formlar (metot ve prosedürler) bütünü olan [[litürji]]'nin 1549'de hazırlanmış olan "Avam Duaları Kitabı (Book of Common Prayer)"nda açıkça belirtilmiş olan standartlara tıpatıp uygun olması; İngiltere'deki kiliselerin iç mimarı düzeninin sunağın kutsal olmasını vurgulayıcı şekilde yerleştirilmesi; dinsel olarak [[sabat]] tatil günü olan pazar günleri dinsel olmayan yapılabilmesine izin verilmiş işler hakkında Kral I. James tarafından hazırlatılıp yayımlanmış olan "Spor Beyannamesi" 'nin sıkıca uygulanması idi.<ref name="gregg"/><ref name="cust"/><ref name="sharpe">Kitap kaynağı|son=Sharpe|ilk=Kevin|tarih=1992|başlık=The Personal Rule of Charles I| yer=New Haven ve Londra |yayımcı=Yale University Press| isbn= 0-300-05688-5|dil= {{
Bu reformlar arasından Püriten protestanların ruhban ve vaizlerine yaşama geliri sağlamak için ve bunların tapınma mevkilerinin masraflarını karşılamak için halkın adak olarak verdiği paraları toplamak için kurulmuş olan "Feoffees" adlı bir organizasyon Püritenleri zorluğa sokup onları inançlarından caydırmak maksadı ile kapatıldı.<ref name="sharpe"/><ref name="coward" /> William Laud bu reformlarını onları uygulamayanları yargılatıp, cezalandırıp; zorla kabul ettirmek için iki güçlü devlet mahkemesini kullanmaya başladı: "Yüksek Komisyon Mahkemesi" ve "Star Chamber Mahkemesi". Bu devlet mahkemeleri Protestan mezhep grupları arasından sansüre yol açtıkları için; ve yüksek toprak sahipleri arasında verdikleri cezalarain bu sınıf toprak sahiplerinin onurlarını kırdıkları için devamlı tenkitlere uğramaya başlandılar.<ref name="kenyon"/><ref name="sharpe"/><ref name="coward"/><ref name="loades">Kitap kaynağı|son=Loades|ilk=D. M. |tarih=1974|başlık=Politics and the Nation|yer=Londra|yayımcı=Fontana|isbn=0-00-633339-7|dil={{
[[Dosya:Sir Anthony Van Dyck - Charles I (1600-49) - Google Art Project.jpg|thumb|I. Charles Üç Pozda'<small>Ressam:Anthony van Dyck, 1635–36</small>]]
189. satır:
İngiltere "Kısa Parlamentosu"nun başarısız kalıp dağıtılması, İskoçya Parlamentosu'nun kendine iç güven sağlamasına destek sağladı. İskoçya Parlamentosu, Kral Charles’ın özel izini olmadan, hukuken kendi başına İskoçya'yı idare edebileceğine oybirliği ile karar verdi. Ağustos 1640'ta İskoçya Parlamentosu ve İskoçya Kilisesi isteklerine göre, İskoçya Kilisesinin piskoposlarla idare edilemesi aleytartarı "İskoçya Milli Sözleşmesi" taraftarlarının kurduğu ve ""Sözleşmeciler Ordusu" olarak anılan yeni İskoçya ordusu, İngiltere'ye karşı harekata geçti. Böylece "İkinci Piskoposlar Savaşı" başlamış oldu.
İskoçya "Sözlemeciler Ordusu" İngiltere ülkesinin kuzey doğusundaki [[Northumberland]] arazilerine girdiler. İngiltere ordusunun komutanı "Northumberland Kontu" idi; ama o hasta idi. Bu ordunun komutasını Kral Charles ve Staffordshire Kontu aldılar. Staffordshire Kontu da [[dizanteri]] ve [[gut]] hastalıklarından müztarıp idi. İngiltere ordusu komutanı Kral Charles ve ordu mensubu askerlerin savaş tecrübeleri yoktu. Buna karşılık İskoçya "Sözleşmeciler Ordusu" yüksek moralli; Avrupa kıtasında [[Otuz Yıl Savaşı]]'na katılmış İskoçyalı ticari askerlerden oluşan yüksek derece askeri savaş eğitimli ve tecrübeli askerlerle dolu idi. Bu nedenle İngiltere ordusu sınırların savunmasında başarısız kalıp mağlubiyete uğradı. İskoçya "Sözlemeciler Ordusu" gayet zayıf mukavemet görerek [[Newcastle Upon Tyne]] şehrine kadar ilerledi. Bu şehir önünde yapılan [[Newburn Muharebesi]]'nden İskoçya ordusu galip geldi. Newcastle upon Tyne şehri İskoçya egemenliği altına girdi. İskoçya "Sözlemeciler Ordusu" İngiltere ülkesinde daha da güneye ilerleyerek komşu [[Durham Kontluğu]] arazilerini ve Durham kalesini ellerine geçirdiler.<ref name="gregg"/><ref name="cust"/><ref name="hibbert"/><ref name="stevenson">{{Kitap kaynağı|son=Stevenson|ilk=David|tarih=1973|başlık=The Scottish Revolution 1637–1644|yer=Newton Abbot|yayımcı=David ve Charles|isbn=0-7153-6302-6|dil= {{
Yeni bir parlamento çağırması için Kral Charles üstüne baskılar büyümeye başladı. Bunu yapmamak için Kral Charles hiçbir gelenek ve göreneğe bağlı kalmadan İngiltere'de ilk defa olarak bir "Lordlar Büyük Konseyi" kurduğunu ilan ederek bunu toplantıya çağırdı. Bu Konsey 24 Eylül'de [[York]]'da ilk defa toplantı yaptı. Fakat bu zamana kadar Charles’ın danışmanlarının hepsi danışmalar ve nasihatları ile Kralı yeni bir İngiltere Parlamentosu çağırmaya inandırmışlardı. Charles Lordlar Büyük Konseyinde yaptığı ilk konuşmada onlara yeni bir Avam Kamarası'nın çağrıldığı haberini verdi ve onlardan İskoçlara karşı sınırı savunmakta olan İngiltere ordusunu nasıl finanse edebilmek için fonlar bulunabileceği konusu hakkında bu konseyden fikirlerini beyan etmelerini istedi. Bu Lordlar Konseyi kralla İskoçlar arasında biran evvel bir barış anlaşması imzalamasını tavsiye ettiler.<ref name="gregg"/><ref name="hibbert"/><ref name="loades"/><ref name="stevenson"/>
375. satır:
{{commons}}
* {{Kitap kaynağı|son=Carlton|ilk=Charles |tarih=1995|başlık= Charles I: The Personal Monarch (2. ed.)|yer= Londra |yayımcı=Routledge |isbn= 0-415-12141-8|dil={{
* {{Kitap kaynağı|son=Cust|ilk=Richard|tarih=2005|başlık= Charles I: A Political Life|yer= Harlow|yayımcı=Pearson Education |isbn= 0-582-07034-1|dil={{
* {{Kitap kaynağı|son=Gillespie|ilk= Raymond|tarih=2006|başlık= Seventeenth Century Ireland (3. ed.)|yer=Dublin|yayımcı=Gill & McMillon |isbn= 978-0-7171-3946-0|dil={{
* {{Kitap kaynağı|son=Gregg|ilk=Pauline|tarih=1981|başlık= King Charles I|yer=Londra|yayımcı=Dent |isbn= 0-460-04437-0|dil={{
* {{Kitap kaynağı|son=Hibbert|ilk=Christopher|tarih=1968|başlık= Charles I|yer=Londra|yayımcı=Weidenfeld ve Nicolson|dil={{
* {{Kitap kaynağı|son=Howat|ilk=G. M. D.|tarih=1974|başlık= Stuart and Cromwellian Foreign Policy|yer= Londra|yayımcı= Adam & Charles Black|isbn= 0-7136-1450-1|dil={{
* {{Kitap kaynağı|son=Loades|ilk=D. M.|tarih=1974|başlık= Politics and the Nation|yer= Londra|yayımcı=Fontana|isbn= 0-00-633339-7|dil={{
* {{Kitap kaynağı|son=Smith, |ilk=David L.|tarih=1999|başlık= The Stuart Parliaments 1603–1689|yer= Londra|yayımcı=Arnold|isbn= 0-340-62502-3|dil={{
== Dış bağlantılar ==
| |||