“Western Canon”da yeni ufuklar açan eser [[Aristoteles]] tarafından yazılan “Vezin Tekniğidir (Poetica)” (milattan önce 350 civarında yazılmıştır). Bu eserinde Aristoteles [[trajedi]] ve [[komedi]]yi incelemektedir. Kendi döneminin Yunan yazarlarını gözlemleyerek sonuçlara ulaşır. Trajedi temel ilgilendiği noktadır ve ''“Oedipus Rex”''i tam ve mükemmel bir dramatik eser olarak görür.
AristotleAristoteles dramaya şiirin bir alt bölümü olarak bakar, fakat aynı zamanda karakterlerle, aksiyonun, konuşmanın, konunun ve hikâyenin arasındaki ilişkinin analizini yapar. İyi konuların örneklerini verir ve oyunların seyirci üzerinde uyandırdığı etkileri inceler. Kurallarının birçoğu "aristotelianaristotelesçi drama" ile ilgilidir ki burada [[deus ex machina]] bir zayıflıktır ve aksiyon yapısal olarak biçimlendirir. Dramanın birçok anahtar konseptleri, anagnorisis ve katharsis gibi, [[Poetica]]’da tartışılmaktadır. Son zamanlarda AristotleAristotelesçi yaklaşım birçok tvTV ve film yazımında uygulanmıştır ve “temel dramaturji” dersleri genellikle ağırlıklı şekilde Aristoteles’in düşüncelerine dayanmaktadır.
Modern zamanlarda, sonraki drama, özellikle absürdizm ve birçok öncü hareketler AristotelianAristotelesçi perspektiften kurtulmayı denemişlerdir. Aristoteles’in öğretileri sıklıkla fazla basitleştirilmiştir fakat Poetica’nın drama teorisi üzerine yazılmış ilk Batı eseri olduğunu söylemek adil olur. Eser aynı zamanda hala birçok sanatçı tarafından kullanışlı bulunan birkaç akademik eserden biridir. Birçok yönetmen ve yazar kendi dramatujik düşüncelerini yazmışlardır; [[Bertold Brecht]], [[Grotowski]] ve [[David Mamet]] bunların arasındadır fakat Aristoteles dramayı tamamiyle bir bilim adamının bakış açısından gözlemiştirgözlemlemiştir.
