I. Murad: Revizyonlar arasındaki fark

hemen Rumeli'ye dönme hazırlığı yapmaya başlamıştır. Fakat komşu devletler ve diğer düşmanlar bu hükümdar değişikliğinden faydalanmak için hemen harekete geçmişlerdir. [[Bizans İmparatorluğu|Bizans]]lılar [[Çorlu]], [[Burgaz]] ve [[Malkara]]'yı geri almışlardır. Kısa bir zaman önce Osmanlılara katılmış olan [[Ankara]]'nın Ahileri şehirlerinden Osmanlı kale muhafızlarını kovmuşlardır. Büyük [[şehzade]] İbrahim ayaklanmıştır. Bizanslılar, anne tarafından [[VI. İoannis Kantakuzinos]]'un torunu olan ve imparator [[V. İoannis Paleologos]]'un kızıyla nişanlı olan küçük şehzade Halil'i kışkırtarak ağabeyinin hükümdarlığını kabul etmemesine neden olmuşlardır.

1366'da [[Savoy]] Kontu olan Amedeus, yakın akrabası olan Bizans İmparatoru [[V. İoannis Paleologos]]'a destek sağlamak için denizden küçük bir Haçlı seferine girişti. [[Venedik]]'ten 15 [[kadırga]] ile ayrılıp [[Konstantinopolis]]'e gitmekte iken [[Çanakkale Boğazı]] ağzında bulunan ve 12 yıl önce Osmanlılar tarafından Trakya'da ele geçirilip yerleşke kurulan ilk kent olan [[Gelibolu]]'ya hücum edip I. Murad kale garnizonuna zamanında yardım sağlayamadığı için bu şehri eline geçirdi. Bu stratejik kale böylece 10 yıl Latin-Bizans idaresinde kalıp ancak 1377 sonunda yine Osmanlılar tarafından geri alındı.<ref name="Norwich">Norwich, John Julius (1991), ''Byzantium: the Decline and Fall'', Londra: Penguin, Say.330-31{{ing}}</ref>

Bu gelişmeler Bizans'ı da yakından etkilemişti. Bizans İmparatoru [[V. İoannis Paleologos]], I. Murad ile müzakerelere girerek 1373 başlarında bir anlaşma yapıp Bizans İmparatorluğu'nun yıllık vergi ödeyerek Osmanlılar yüksek egemenliği altında bir vasal ülke olmasını kabul etti.<ref name="Norwich"/> Böylece Osmanlıların Rumeli'ye geçip yerleşmelerinden 20 yıl sonra Balkanlarda bulunan üç devlet de (Bizans, Bulgaristan ve Sırbistan) Osmanlıların yüksek egemenliğini kabul etmiş oluyordu.

I. Murad bu seferde iken "taht vekili" olan oğlu Savcı Bey bir şehzade ayaklanması başlattı. Gerçekte bu Osmanlı şehzadesinin ayaklanması İstanbul'da Bizans İmparatorluğu için imparator adayları arasındaki [[Bizans İç Savaşı (1373-1379)|taht kavgalarının]] bir uzantısı idi. I. Murad 1373'de yanına vasal hükümdar olan Bizans İmparatoru [[V. İoannis Paleologos]] ile birlikte bir Anadolu seferine çıkmıştı. Konstantinopolis'deki büyük oğlu Andronikos (sonra [[IV. Andronikos Paleologos]]) küçük kardeşi Manuil (sonra [[II. Manuil Paleologos]]) rekabet halinde idi. Babasının başkentten ayrılmasından istifade eden Andronikos bir komplo yapıp imparatorluğunu ilan etti. Bu ayaklanma eylemine her nedense daha 14 yaşında olan Osmanlı şehzadesi Savcı Bey de katılıp Rumeli'de babası I. Murad yerine hükümdar olduğunu ilan edip kendi adına hutbe okuttu. I. Murad, komutası altındaki Osmanlı güçleri ile hemen Rumeli'ye geçti. Şehzade Savcı Bey ve Bizanslı gaspçı Andronikos'un komutası altında bulunan birliklerle İstanbul yakınlarında "Apikridium" mevkinde bir çarpışma yapıldı ve I. Murad idaresindeki ordu Savcı Bey ve Andronikos'un ordusunu dağıttı. Savcı Bey, [[Dimetoka]]'ya kaçtı ve orada yakalandı. Babası Savcı Bey isyanından çok etkilendiği için, önce onun gözlerine mil çektirme cezası uygulattı. Feridun Bey ''Münşeat''i terimiyle Savcı Bey "nur-ı basıradan mechur (görme ışığından yoksun)" edildi.<ref name="fbey">Feridun Bey, ''Münşeattü's Selâtin'', İstanbul, Hicri. 1274-1275 (Osmanlıca)</ref> Aynı ceza Bizans İmparatoru V. İoannis, tarafından asi oğluna da uygulandı. Fakat tarihçiler Bizans İmparatoru'nun bu cezayı daha hafif bir şekilde uygulayıp oğlunun gözlerine kızgın sirke döktürüp yarı kör ettirildiğini bildirirler. I. Murad oğlunu kör ettirdikten sonra öfkesini yenemeyip sonradan Bursa'da bulunan Savcı Bey'i boğdurarak idam ettirdi. Bursa dolaylarında başlayıp orada biten Savcı Bey öyküsü sonradan şiir ve romanlara konu olmuş bir trajik vaka oldu.