De Administrando Imperio: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
31. satır:
En eski yaşayan kopya, ('''P'''''=codex Parisinus gr. 2009'') [[İoannis Dukas (Sezar)|İoannis Dukas]]'ın özel sekreteri Mihail tarafından 11. yüzyıl sonlarında yapılmıştır. Bu el yazması 1509 yılında Antony Eparchus tarafından kopyalanmıştır; bu kopya '''V'''''=codex Vaticanus-Palatinus gr. 126'' olarak bilinmekte ve sonraki okuyucular için Yunanca ve Latince bir çok not içermektedir. '''F'''''=codex Parisinus gr.2967'' olarak bilinen üçüncü tam bir kopya Eparchus tarafından başlanmış ve Mihail Damascene tarafından tamamlanmıştır; '''V''' tarihsizdir. '''M'''''=codex Mutinensis gr. 179'' bilinen dördüncü de mevcuttur ama tamam değildir, 1560 ile 1586 arası Andrea Darmari tarafından '''P''' kopyası olarak yapılmıştır. İki el yazması ('''P''' ve '''F'''), günümüzde [[Paris]]'de [[Fransa Millî Kütüphanesi]]'nde, üçüncü ('''V''') ise [[Vatikan Kütüphanesi]]'nde bulunmaktadır. Kısmi el yazması ('''M'''), [[Modena]]'da bulunmaktadır.
Yunanca metin bütün olarak yedi
Konstantinos'un kendisi çalışmasına bir isim vermemiştir, metnin standart resmi selamlama ile başlamasını tercih etmek yerine: "''Konstantinos, Mesih Ebedi Egemen, Romalıların İmparatoru, [[onun]] kendi oğlu Tanrı'nın taçlandırdığı ve Mor odada doğan Romanos'a''".
<!--▼
==
▲<!--
The language Constantine uses is rather straightforward High [[Medieval Greek]], somewhat more elaborate than that of the Canonic [[Gospel]]s, and easily comprehensible to an educated modern Greek. The only difficulty is the regular use of technical terms which, being in standard use at the time, may present ''prima facie'' hardships to a modern reader. For example, Constantine writes of the regular practice of sending ''basilikoí'' (lit. "royals") to distant lands for negotiations - in this case it is merely meant that "royal men", i.e. imperial envoys, were sent as [[ambassador]]s on a specific mission. In the preamble, the emperor makes a point that he has avoided convoluted expressions and "''lofty [[Atticism]]s''" on purpose, so as to make everything "''plain as the beaten track of common, everyday speech''" for his son and those high officials with whom he might later choose to share the work. It is probably the extant written text that comes closest to the vernacular employed by the Imperial Palace bureaucracy in 10th century Constantinople.
| |||