Nancy Atakan: Revizyonlar arasındaki fark

Atakan, 1994’te tamamladığı doktorasından sonra resmi reddeder ve farklı sanatsal mecralar arayışına girer. Canan Beykal, Ayşe Erkmen, [[Füsun Onur]] ve [[Gülsün Karamustafa]], bu dönemde ilham aldığı sanatçılar arasında yer alır. "Diyalog olarak sanat" fikrini geliştiren Atakan, bireyler arasındaki etkileşim ve iletişimi üretiminin temeli olarak yorumlar.<ref>https://m-est.org/2015/06/10/when-inside-feels-outside-and-outside-feels-inside/</ref> Metot olarak diyalog ve işbirliğini benimseyen Atakan, 1990'ların sonundan itibaren Gülçin Aksoy, Gul Ilgaz ve [[Neriman Polat]] ile birlikte bağımsız sergiler düzenlemeye başlar<ref>http://www.nancyatakan.com/works/44/ahu-antmen</ref><ref name=":0" />. Bu sergilerin ilki olan "Arada", 1997 yılında [[Atatürk Kültür Merkezi, İstanbul|Atatürk Kültür Merkezi]]'nde yer alır. 2000'lerde ise [[Hafriyat Grubu|Hafriyat grubu]] sanatçılarıyla birlikte bir dizi bağımsız sergi gercekleştirir: "Yerli Malı", Elhamra Pasajı, 2000; "Yurttan Sesler", Karşı Sanat, 2001 ve "Aileye Mahsustur", Karşı Sanat, 2003<ref>http://www.nancyatakan.com/works/59/women-active-in-turkish-art-community</ref>.