İsrafil: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
Eksik sablonu kaldırıldı. |
Teacher0691 (mesaj | katkılar) düzeltme, yazış şekli: hikaye → hikâye AWB ile |
||
7. satır:
İsrâfil'in birinci üflemesi ile yer ve gökteki bütün canlılar ölecek ve dünya hayatı sona erecektir. İkinci defa üflemesiyle de bütün canlılar dirilecek ve ahiret hayatı başlayacaktır. İsrâfil, [[Sûr]]'a üfüreceği için, Sûr Meleği de denilmiştir. [[Muhammed]]'e Sûr'un mahiyeti sorulunca şöyle demiştir: "Üfürülen bir boynuzdur."<ref>Ahmed b. Hanbel, II, 196</ref> "İsrâfil Sûr'u tutmuş hazır bir şekilde kendisine ne zaman üfürmek için emredileceğini bekliyor."<ref>Taberî, Câmiu'l-Beyân, VII, 211; İbn Kesir, Tefsîru'l-Kur'âni'l-Azim, Mısır, t.y. III, 276</ref>
İsrâfil'in sûr'a üfürmesini anlatan uzun bir [[hadis]], [[tefsir]] kitaplarında konu ile ilgili ayetlerin açıklamasında kullanılmıştır. Hadisin bazı cümleleri sahih hadis kitaplarında konu ile ilgili bahislerde geçmekle beraber, bazı cümleleri ifade ve manâ bakımından münker kabul edilmiştir. Hadisin tek râvisi olan İsmail b. Râfi Medine'nin kıssacılarındandır.<ref>İbn Kesîr, Tefsiru'l-Kur'âni'l-Azim, III, 274282</ref> Kıssacılar kulaktan kulağa geçen
İslâm'da İsrâfil'e ve diğer meleklere atfedilen yüceliklerden dolayı Muhammed'in bazen onların ismi ile dua ettiği rivayet edilir: "Ey Allah'ım, Cebrâil, Mikâîl ve İsrâfil'in Rabbi, göklerin ve yerin yaratıcısı, gaybı ve şehâdet âlemini bilen. Sen kullarının arasındaki ihtilaflar hakkında hüküm sahibisin. Beni izninle ihtilaf edilen şeylerde hakka kavuştur. Sen dilediğini sırat-ı müstakim'e kavuşturursun.<ref>Müslim, Müsafîrûn, 200</ref>
| |||