Bürünbirimcik: Revizyonlar arasındaki fark

Eski Yunanda kısa heceler bir bürünbirimcik ve uzun ünlüler ile çift ünlüler iki bürünbirimcik olarak kabülkabul edilmiştir. Böylece, uzun ē ([[eta]]: η), ee şeklinde iki kısa ünlünün bileşimi şeklinde düşünülmüştür.<ref>[http://www.jstor.org/stable/412064 The Inflectional Accent in Indo-European]. Paul Kiparsky. ''Language''. Vol. 49, No. 4 (Aralık, 1973), s. 794–849. [[Linguistic Society of America]].</ref> Eski Yunanda, bir kelimedeki söyleyiş perdesi yalnızca bir bürünbirimcik üzerine yerleştirilirdi. Eski İngilizcede, kısa çift ünlüler ve tek ünlüler tek bürünbirimciklidir. Uzun çift ünlüler ve tek ünlüler iki bürünbirimciklidir. Bir hecenin ünsüzle biten her parçası bir bürünbirimcik barındırır. Ayrıca ikiz ünsüzler kendilerinden önceki heceye bir bürünbirimcik ekler. Modern İngilizcede de, aynı eski İngilizcede olduğu gibi heceler 4 bürünbirimcikten fazla barındıramaz. Aksi takdirde, ses düşmesi yaşanır. İngilizce, Eski İngilizceden beri İngilizcede, tüm anlamlı kelimeler en az iki bürünbirimciğe sahip olmak zorundadır.<ref>Hogg 1992, p. 95-98</ref>