Belgrad Antlaşması: Revizyonlar arasındaki fark

Üç koldan Osmanlı arazisine hücuma geçen Avusturya orduları [[Niş]]'e kadar ilerledikten sonra, ardı ardıya yenilip geri atılınca [[Avusturya Arşidüklüğü|Avusturya]] hemen İstanbul'da Fransız Elçisi olan Villeneuve Markizi'nin aracılığı ile barış görüşmelerinde bulunmak istedi. [[Rusya İmparatorluğu|Rusya]]'da [[İsveç]]'ten hücum beklediği için barış görüşmelerine razı oldu. Sadrazam ve Osmanlı ordusu serdarı olan [[Yeğen Mehmed Paşa]] orduyla [[İstanbul]]'a döndükten sonra Fransız ve Avusturya elçileri ve Rus grandükü ile konuştu. İlerliyen günlerde ordu kadısı Esad Efendi, [[Reisülküttab]] Mustafa Efendi ve Mektubi Ragıp Efendi [[Dolmabahçe]]'de Mehmed Emin Efendi yalısında elçilerle yapılan oturumlarda barış koşullarını görüştüler. Tam bu sırada 22 Mart 1739'de [[Yeğen Mehmed Paşa]] veziriazamlıktan atılıp yerine Vidin Seraskeri [[Hacı İvazzade Mehmed Paşa]] getirildi ve ordu tekrar cepheye gönderildi. 22 Temmuz 1739'da, [[Viyana]]'da büyük şok yaratırcasına, Belgrad yakınlarında yapılan [[Hisarcık Muharebesi]]'nde Osmanlı orduları galip geldi. [[Belgrad]] Osmanlı ordusu tarafından kuşatıldı ve [[Belgrad]] tekrar Osmanlıların eline geçti. Tuna kıyılarında önemli kale mevkileri olan [[Semendire]] (şimdi Sırbistan'da Smederevo) ve Adakale'yi (şimdi Romanya'da [[OrşovaAdakale]])'yi tekrar eline geçirerek [[Tuna]] Nehri tekrar Avusturya ile Osmanlı devleti arasında korunaklı bir sınır haline getirildi.