Bu dönemde [[RusyaRus İmparatorluğu]]nda yaşanan [[Şubat Devrimi]] ile çarlık rejiminin devrilmesi ve sonrasında [[Rusya Sosyal Demokrat İşçi Partisi]] içindeki [[Lenin]] önderliğindeki [[Bolşevikler]]in [[Ekim Devrimi]] ile iktidarı almalarıyla yeni bir ayrım yaşanır. Bolşevikler özellikle [[I. Dünya Savaşı]] sırasında sosyal demokrat partilerin işçi sınıfı siyaseti aleyhine olacak şekilde ulusal burjuvaziyle ittifak yapmasını eleştirir. Bu yüzden [[II. Enternasyonal]] yerine artık [[III. Enternasyonal]]in gündemde olduğu belirtilerek bu yönde örgütlenme yapılır.
[[Marksizm-Leninizm]] bu dönemlerde sık sık gündemde olacak, yaşanan yeni altüst oluşlarda temel referans noktası haline gelecektir. [[II. Dünya Savaşı]]'nın ardından [[Doğu Avrupa]] ülkelerinde kurulan sosyalist rejimler, [[Çin Devrimi]]'nin 1949 yılında başarıya ulaşması ve 1959 yılındaki [[Küba Devrimi]] ile [[Fidel Castro]] önderliğinde iktidarı ele geçiren [[26 Temmuz Hareketi]] sayesinde marksizmden etkilenen siyasi hareketlerin çeşitli ülkelerde başa geçtiği görülür.
76. satır:
Marx'ın ölümünden sonra teorik arka planını Marksizme dayandıran çok farklı özneler çok farklı siyasi hatları takip etmiştir. Marksistler arasındaki ilk büyük ayrım sosyalizme geçiş sürecine dair yaşanmıştır. [[Sosyal demokrasi]] bu sürecin reformlarla burjuva parlamenterizmi dahilinde olacağını öne sürerken komünistler sosyalizme geçişin devrim sayesinde olacağını iddia etmişlerdir. Kopuş [[I.Dünya Savaşı]] başlangıcında kendi ulusal burjuva hükümetlerini destekleme kararı alan [[II. Enternasyonal]]in dağılmasıyla kesinleşmiştir. [[Ekim Devrimi]]nin başarısının ardından [[Bolşevikler]] [[III. Enternasyonal]]in kurulduğunu ilan etmişlerdir.
=== Arka planı ===
1917 yılında [[RusyaRus İmparatorluğu]]nda [[Ekim Devrimi]] ile iktidarı alan Bolşevikler, Marksist teorideki proletarya iktidarının pratiğe geçirilmesi alanında ilk büyük ölçekli deneme olur. Yeni hükümet sürmekte olan [[I. Dünya Savaşı]]nın yanı sıra [[Bolşeviklere karşı sol ayaklanmalar|karşı-devrimci ayaklanmalar]], [[Rus İç Savaşı|iç savaş]] ve [[Sibirya Müdahalesi|yabancı askeri müdahaleye]] maruz kalır. Bu olumsuz durum karşısında Bolşevik lider Lenin sosyalizmin zaferinin çok sayıda farklı ülkedeki işçilerin ortak mücadelesiyle ancak kurulabileceğini belirterek devrimin hızla yayılması gerektiğini vurgular. Ekim Devrimi, zaferi izleyen yıllarda dünya çapında devrimci bir dalga yaratmayı başarsa da beklenenin aksine Batı Avrupa sanayileşmiş kapitalist ülkelerinde işçiler iktidarı alamaz. Özellikle [[1918-1919 Alman Devrimi|Alman Devrimi]] komünistlerin kanlı bir şekilde batırılmasıyla sonuçlanınca ve [[Sovyet-Polonya Savaşı]]ndaki başarısızlığın ardından Sovyetler Birliği yalnız kalmıştır. Bu dönemde ülkede önce [[Savaş Komünizmi]] sonra [[Yeni Ekonomi Politikası]] uygulanacaktır. Uluslararası siyasi ortamın giderek yeni bir dünya savaşına gitmeye başladığı dönemde ülke her ne pahasına olursa olsun [[sanayileşme]] hamlesine girişmiştir.<ref>Bu döneme dair değerlendirmede bulunan [[Troçki]] ve taraftarları [[Stalin]] tarafından uygulamaya konuan ''[[Tek ülkede sosyalizm]]'' siyasetinin yanlış olduğunu ve ülkede artık işçi sınıfının iktidarda olmadığını iddia ederler</ref>
Çin'de kurulmuş olan ulusalcı [[Kuomintang]] partisindeki Marksist üyeler [[Çin Komünist Partisi]]ne karşıydılar. [[Sun Yat-sen]]'in ölümünden sonra partinin başına geçen [[Çan Kay Şek]] döneminde ayrılık komünistlerin katledilmesine kadar vardırılacaktır. [[Çin Devrimi]]nin ardından Kuomintang [[Tayvan]]'a kaçacaktır.
