İzmir Haçlı Seferi: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
düzeltme AWB ile |
|||
30. satır:
|notlar =
}}
'''İzmir Haçlı Seferi''' 1343–1351 yılları arası [[Papa]] [[VI. Clement]] tarafından [[İzmir]] şehrini elinde bulunduran [[Aydınoğulları]] beyliğine karşı düzenlenen iki büyük [[Haçlı seferi]]dir. [[Bizans İmparatorluğu|Bizans]] imparatoru [[III. Andronikos]]’un ölümünden (1341) sonraki devirde Umur Bey idaresindeki Aydınoğulları, Türk beyliklerinin en güçlülerinden biri olmuştu. [[Eğriboz]], [[Mora]], [[Girit]], [[Rodos]] ve bütün Trakya sahilleri [[Umur Bey]]’den çekinmekteydi. Umur Bey'in Bizans'a yardım için rumeliye geçtiği sırada Latinler Papaya başvurarak bir Haçlı seferi düzenlenmesini istediler. Bu seferin nedeni ticariydi. Umur Bey ticari anlaşmaları bozarak gümrük vergisini yükseltmiş, hububat ihracını azaltmıştı.<ref>Erdoğan Merçil, Aydınoğulları maddesi, TDVİA, 1991, c. 4, s.239-241</ref> Seferin diğer sebebi de Bizans imparatoriçesi Anna'nın Katolik ve Ortodoks kiliselerinin birleşeceğini vaad etmesiydi.<ref>İsmail H. Uzunçarşılı, Anadolu Beylikleri, s.107, TTK Yayınları Ankara 1969</ref>
Nitekim Papa VI. Clement’in teşvikiyle [[Venedik]], [[Cenova]], [[Kıbrıs Krallığı]], [[Rodos şövalyeleri]] ve Naksos dükünün katıldığı Haçlı donanması Aydınoğulları'nı mağlup etti ve İzmir limanını ele geçirdi. Umur Bey Müslüman İzmir olarak anılan iç bölgeye çekildi. 17 Ocak 1345'te haçlı komutanlarından [[Asti]]li Henry zaferi kutlamak için şehrin içindeki metruk bir kilisede toplantı tertipledi. Umur Bey ve askerleri bunu haber alınca kiliseye saldırdı ve Astili Henry başta olmak üzere, psikopos dahil, Sakız Dükü Martino Zaccaria ve Venedikli komutan Pietro Zeno gibi üst düzey haçlıların olduğu pek çok kişi öldürüldü.<ref>[[Kenneth Meyer Setton]]. 1976. ''The Papacy and the Levant, 1204–1571'', vol. I. Philadelphia: American Philosophical Society, pp. 184–223.</ref>
Ardından Aydınoğulları, donanmalarıyla tekrar Ege denizinde faaliyete başladılar. Bunun üzerine Rodos şövalyeleri ticaretin aksamaması için İzmir Limanı’nı vermeye ve kalenin yıkılması şartıyla Umur Bey’le anlaşmaya razı oldular; fakat bu anlaşma papa tarafından tasdik edilmedi.
| |||