Manuil Vutumitis: Revizyonlar arasındaki fark

Vutumitis ilk defa [[Anna KomnenaKomnini]]'nin [[Aleksiad]] kitabında geçer, buna göre 1086 yılında Aleksios'un donanmasına dük olarak atanmış ve Selçukluların yarı bağımsız İznik kenti beyi [[Ebu'l-Kasım]]'a karşı gönderilmiştir.<ref name="ODB">{{harvnb|KazhdanKajdan|1991|p=318}}.</ref><ref name="Skoulatos181">{{harvnb|Skoulatos|1980|p=181}}.</ref> Ebu'l-Kasım, Bizans Donanmasına karşı [[Marmara Denizi]]'ne gönderilmek üzere donanma hazırlamaktaydı. Aleksios bunu engellemek için [[Tatikios]]'u karadan Ebu'l-Kasım'ın üstlendiği yere yollarken Vutumitis'i donanması ile gönderdi. Her iki general, başarılı şekilde Selçuklu donanmasını yok edip, Ebu'l-Kasım'ı Bizans ile [[ateşkes]] imzalaya karar vermesine ve İznik'e çekilmeye zorladılar.<ref name="Skoulatos181"/><ref>[[Anna KomnenaKomnini]], ''Aleksiad'', ed. {{harvnb|Sewter|2003|pp=202–203}}.</ref>

Sonra, 1092 yılında, Aleksios'un ''[[Megas doux]]''{{'}}ı ("Büyük dük") [[Yannisİoannis DoukasDukas (Andronikos DoukasDukas'ın oğlu)|Yannisİoannis DoukasDukas]], İzmir Emiri [[Çaka Bey]]'i mağlup ettikten sonra, Vutumitis ile Alexander Euforbenos, [[Midilli (ada)|Midilli]] adasını sulh içinde boşaltması için Emir'e rehin olarak verilmişlerdir.<ref name="Skoulatos181"/><ref>Anna KomnenaKomnini, ''Aleksiad'', ed. {{harvnb|Sewter|2003|pp=270–271}}.</ref> Kısa süre sonra, Doukas ve Vutumitis, [[Girit]]'te Karikis ve [[Kıbrıs]]'ta Rapsomatis isyanlarına karşı gönderilmişlerdir. Karikis isyanını bastırdıktan sonra [[Girne]]'nin kolaylıkla düştüğü Kıbrıs'a yöneldiler. Rapsomatis, onlarla kaşılaşmak için ortaya çıkıp, şehrin üstünde yer alan yükseklikleri işgal etti, fakat Vutumitis onun adamlarını düzlüğe çekti ve asiler savaştan kaçtı. Vutumitis takip edip asilerin sığınma aradıkları Kutsal Haç kilisesinde onu sıkıştırdı. Hayatını garanti ederek teslim alıp onu Doukas'a götürdü.<ref name="Skoulatos181"/><ref>Anna KomnenaKomnini, ''Aleksiad'', ed. {{harvnb|Sewter|2003|pp=272–274}}.</ref> Söylencelere göre, Kıbrıs'tayken Kykkos Manastırını kurmuştur.

Aleksios, Vutumitis'e çok saygı duyuyor ve güveniyordu, Anna KomnenaKomnini, onu "Aleksios'un yegane sırdaşı" olarak tanımlar. Böylece [[Birinci Haçlı Seferi]]'ne katılan haçlılar ile yapılan hassas anlaşmalarda önemli rol oynamıştır: 1096 yılında Vutumitis, kazazede Vermandois Kontu I. Hugh'a Dıraç'tan [[Konstantinopolis]]'e eşlik etmesi için gönderildi ve 1097 yılında [[Anadolu]]'da Selçuklulara karşı yürüyüşe geçen Haçlılara eşlik etmek için küçük bir müfrezenin başı olarak ayrıldı.<ref>Anna KomnenaKomnini, ''Aleksiad'', ed. {{harvnb|Sewter|2003|pp=315, 331}}; {{harvnb|Runciman|1987|pp=144, 177}}.</ref>

Haçlılar yollarındaki ilk büyük engel kuşattıkları İznik'ti. Aleksios, Vutumitis'e şehrin haçlılara değil ama imparatorluk güçlerine teslim olmasının güvence altına alınması yönünde talimat vermişti. Kuşatmanın daha en başında, Vutumitis yazdığı birçok mektupla ya bağışlanacaklarına söz vererek ya da şehri ele geçirecek haçlıların tümden kıyımına uğrayacaklarına dair tehditlerle şehri ona teslim etmeleri konusunda Selçukluları ikna etmeye çalıştı. Türkler Vutumitis'in şehre girmesine izin verek uzlaşmaya vardılar. İki gün sonra [[I. Kılıç Arslan]] (1092–1107 arası hükümdar) komutasında taze gücün yaklaştığı haberleri geldi, onu şehri terk etmeye zorladılar.<ref>Anna KomnenaKomnini, ''Aleksiad'', ed. {{harvnb|Sewter|2003|pp=331–334}}; {{harvnb|Skoulatos|1980|p=182}}; {{harvnb|Setton|Baldwin|2006|p=289}}; {{harvnb|Runciman|1987|p=179}}.</ref> Fakat, taze gücün Haçlılara tarafından mağlup edilmesinden sonra, Vutumitis'in komutasındaki imparatorluk taburu şehrin [[İznik Gölü]] üzerine açılan tedarik yolunun kontrolünü ele geçirdi ve [[Tatikios]]'un komutasındaki 2.000 Bizans askeri kuşatma yapan haçlılara katıldı. Şehir halkı Aleksios'un şartlarını kabul ettiklerini bildirdiler: Vutumitis İznik'e girdi ve onlara Bizans İmparatoru'nun mührünü gösterdi, cömert şartlar önerdi ve şehirde bulunan Sultan'ın karısı ve kızına saygı gösterdi. Vutumitis, diğer taraftan anlaşmayı gizli tuttu ve görünüşte şehrin Bizanslılar tarafından ele geçirilmiş gibi gösteren Tatikios ile Tatikios'un askerlerinin ve haçlıların katıldığı bir saldığı ayarladı. Bu hile işe yaradı ve 19 Haziran günü son saldırı yapıldı fakat şafakta saldırı başladığında Bizanslılar göle bakan kapıyı açarak mazgallara kendi bayraklarını dikerek haçlıları dışarda bıraktılar.<ref>Anna KomnenaKomnini, ''Aleksiad'', ed. {{harvnb|Sewter|2003|pp=334–338}}; {{harvnb|Skoulatos|1980|pp=182–183}}; {{harvnb|Setton|Baldwin|2006|p=290}}; {{harvnb|Runciman|1987|p=180}}.</ref> Haçlılar, sonucu kabül etselerde bu olay ilişkileri zedeledi. Haçlı liderleri Türklerin taze gücünün mağlup edilmesi sırasında gördükleri ölü ve yaralılara rağmen sürecin dışında bırakılmaları yüzünden kendilerini kandırılmış hissettiler fakat Bizanslıların Müslüman esirlere gösterdikleri saygılı anlaşma, yağmadan mahrum kalmış Haçlıların er ve erbaşlarında büyük nefret doğurdu.<ref>{{harvnb|Setton|Baldwin|2006|pp=290–291}}; {{harvnb|Runciman|1987|pp=180–181}}.</ref> Şehrin düşüşünden sonra, Vutumitis, Aleksios tarafından İznik Dükü olarak atandı.

Hala Haçlıların er ve erbaşları yağmaya arzulu olmalarına rağmen Aleksios'a bağlılıklarını güvence altında tutarak ve teskin edici hediyeler vererek onları şehrin dışında tutmayı başardı. Ayrıca bazı Haçlıları Bizans ordusuna alarak, İznik garnizonuna yerleştirdi ve şehir duvarlarının tamiratında çalıştırdı.<ref>Anna KomnenaKomnini, ''Aleksiad'', ed. {{harvnb|Sewter|2003|pp=339–340}}; {{harvnb|Runciman|1987|p=184}}.</ref><ref name="Skoulatos183">{{harvnb|Skoulatos|1980|p=183}}.</ref>

1099 yılında, [[I. Boemondo]] ile Kıbrıs'ta yapılacak barış görüşmelerine katılacak heyete başkanlık etmek üzere Bizanlılar tarafından yollandı ancak onbeş gün tutuldu sonra serbest bırakıldı ve hiçbir görüşme başlamamış oldu.<ref name="Skoulatos183"/><ref>Anna KomnenaKomnini, ''Aleksiad'', ed. {{harvnb|Sewter|2003|pp=362–363}}.</ref> Birkaç yıl sonra Vutumitis, Boemondo'ya karşı [[Klikya]]'yı güvence altına almak üzere gönderilen büyük bir ordunun başına geçirildi. [[Antalya|Attaleia]] alındıktan sonra, Bizanslılar [[Maraş]]'ı ve etrafını da aldılar. Vutumitis arkasında Monastras yönetiminde bu vilayette konuşlanmış büyük bir kuvvet bıraktı ve [[Konstantinopolis]]'e geri döndü.<ref name="ODB"/><ref>Anna KomnenaKomnini,''Aleksiad'', ed. {{harvnb|Sewter|2003|pp=358–360}}; {{harvnb|Skoulatos|1980|pp=183–184}}; {{harvnb|Runciman|1987|pp=300–301}}.</ref>

1111/1112 yıllarında, Latin [[Kudüs Krallığı]]'na, Antakya'nın Bizans'ın vassal devleti olduğunu kabul eden 1108 tarihli Devol anlaşmasına uymayan Boemondo'nun naibi Tancred'e karşı yardımı güvence altına almak için elçi olarak yollandı.<ref>{{harvnb|KazhdanKajdan|1991|pp=302, 318, 617, 2009}}; {{harvnb|Setton|Baldwin|2006|p=400}}.</ref> Vutumitis önce Kıbrıs'tan [[Trablus]]'a yelken açtı. ''Aleksiad''{{'}}a göre, yerel kont Toulouse'lu Bertrand Tancred'e karşı İmparatorluk kuvvetlerine yardım etmeye gönüllüydü ve hatta Antakya'yı kuşatmaya gelen Aleksios'a bağlılığını sunmaya gelmişti.<ref>{{harvnb|Skoulatos|1980|p=184}}; Anna KomnenaKomnini,''Aleksiad'', ed. {{harvnb|Sewter|2003|pp=440–441}}.</ref> Bizans heyeti, [[Sur (şehir)|Sur şehrini]] kuşatmış Kudüs Kralı [[I. Baudouin (Kudüs Kralı)|I. Baudouin]] ile bir toplantı ayarladılar. Vutumitis Baudouin'i ikna etmek için azımsanmayacak altın önerdi ve Aleksios'un ona doğru geldiği ve Seleucia'ya ulaştığı gibi çeşitli abartılı beyanlarda bulundu. Ancak Baudouin, Vutumitis'in doğru olmayan iddialarından ona karşı güvenini kaybetti. Önce vaad edilen yardımları almak şartı ile Tancred'e saldıracağına dair sahte bir isteklilik gösterdi. Vutumitis bunu anlayıp bu talebi red etti. Böylese misyon başarısızlık ile sonuçlandı ve Trablus üzerinden Konstantinopolis'e geri döndü.<ref>Anna KomnenaKomnini,''Aleksiad'', ed. {{harvnb|Sewter|2003|pp=441–441}}; {{harvnb|Skoulatos|1980|pp=184–185}}; {{harvnb|Setton|Baldwin|2006|pp=400–401}}.</ref>

*{{Kitap kaynağı|editör1-soyadı=KazhdanKajdan|editör1-ad=AlexanderAleksandr|editör1-bağ=AlexanderAleksandr KazhdanKajdan|başlık=[[Oxford Dictionary of Byzantium]]|yer=New York and Oxford|yayıncı=Oxford University Press|yıl=1991|isbn=978-0-19-504652-6|ref=harv}}