Pierre-Jean de Béranger: Revizyonlar arasındaki fark

Önce basımcılık yaptı, sonra babasının bankasının başarısız girişimlerine katıldı. Hükümeti eleştiren şiirleri ve şarkıları yüzünden üniversitedeki yazıcılık görevinden alındı (1809). Buna karşılık yapıtlarındaki halkçı, liberal ve yurtsever özellikleri nedeniyle çabucak üne kavuştu: en yalın biçimiyle kilise karşıtlığından da, parlak Napoleon destanından da konular çıkardı ve sıradan insanların ilginç portrelerini çizdi (Lisette). Büyük bir hayranlık uyandırdı, kimilerince (Stendhal, ve 16 yaşında onun gibi olmayi düşleyen (MallarmeMallarmé) çağın en büyük şairi olarak kabul edildi, herkesten saygı gördü ya da en azından öyle kabul edildi (Chateaubriand), kimilerinde de korku uyandırdı. Her türlü unvan ve onuru (bu arada Akademi üyeliğini) geri çevirdi, siyasal kavgaya girmektense özgür kalmayi yeğledi ve "kendine rağmen" Paris halkının oylarıyla geldiği milletvekili görevinden istifa etti.(1848) Bundan sonra manevi otoritesinin zayıfladığını fark eden yeni yazarlar (Baudealire, Flaubert, Bouilhet, vb.) yapıtının bayağı ve kof yanlarını ortaya koyarak "ulusal şairin" silinip unutulmasına yol açtılar. Ancak Beranger, 20. yüzyıl başında eskiye özlem duyan ulusçular ve daha sonra [[Marksist]]ler tarafından bambaşka bir açıdan yeniden keşfedildi.