Safevîlik: Revizyonlar arasındaki fark

 

== Askeri gücü oluşturan belli başlı Türkmen boyları ==

== Şîʿa’nın İran’da resmî devlet mezhebi haline dönüşmesi ==

On dördüncü asırda, “Ali bin Şehâb’ed-Dîn-i Hemdânî” ve “Lûtf’ûl-Lâh Nişaburî” ile Hurûfîliğin kurucusu olan “[[Fazlullah Hurûfi ''(Nâimî)''|Fadl’ûl-Lâh Ester-Âbâdî]]” Anadolu’da Anadolu’da [[Râfızî]]liğin yayılmasında en etkin rolü oynayan şahsiyetlerin başında gelmektelerdi. [[Sünnî]] [[Timur]] Hükûmeti’nin varisi olan “Şâh-Rûh” uygulamaya koyduğu en şiddetli tedbirlere rağmen bu cereyanın önünü almakta bir başarı sağlayamıyordu. Sonunda, H. 857 / M. 1453 yılında İran’daki dînî hâkimiyet bilûmum “[[Şia|Şîʿa]]” [[islam mezhepleri|mezhep]]lerinin üstünlüğü altına girdi. Safev’î Tarikâtı pîri ve ayni zamanda [[Somuncu Baba|Şeyh Hâmid Hâmid’ûd-Dîn-i Aksarayî]]’nin de [[mürşid]]i olan Hoca Âlâ’ed-Dîn-i Âli’nin devrinde [[Bâtınîlik]] Safev’î tarikâtının bünyesine girdi. Bunun oğlu olan “Şeyh Şâh” namıyla ünlenen “Şeyh İbrahim” zamanında ise Safevi Tarikatı’nın mâli yapısı epey güçlenmişti. [[Şiî]] [[Karakoyunlu]] hükümdarı [[Cihan Şah]]’ın tehditleri neticesinde İbrahim’in oğlu [[Şeyh Cüneyd]] devrinde [[Karakoyunlular]]’ın himâyesi altına giren [[tarikât]], bu yönetimin idaresi altında iken [[Şiilik|Şîʿa]]’nın “[[Onikiciler|İmâmiye-i İsnâ‘aşer’îyye]]/[[Onikicilik]]” [[islam mezhepleri|mezheb]]ini resmen kabul etmek zorunda kaldı. Özellikle Keyumers’in girişimleri neticesinde Rüstemvârlar’ın hâkimiyetleri altında bulunan bölgelerde [[Şiîlik]] tam anlamıyla resmiyet kazandı.<ref>''Ateşgede,'' Sayfa 346.</ref>