Vikipedi

Cezayir Bağımsızlık Savaşı: Revizyonlar arasındaki fark

Etkileşimli olarak geçmişe göz at
[kontrol edilmiş revizyon][kontrol edilmiş revizyon]
← Önceki sürümle aradaki farkSonraki sürümle aradaki fark →
İçerik silindi İçerik eklendi
GörselVikimetin
Sarv (mesaj | katkılar)
74.646 değişiklik
k Maurice Flesier tarafından yapılan değişiklikler geri alınarak, Bulgu tarafından değiştirilmiş önceki sürüm geri getirildi.
Değişiklik özeti yok
33. satır:
Bağımsızlığına yeni kavuşan [[Fas]] ve [[Tunus]]'un [[Cezayir]] sorununa bir çözüm bulmak amacıyla 1956'da görüşmeye çağırdığı Cezayirli önderlerin yakalanarak hapse atılması, ayaklanmanın daha da genişlemesine neden oldu. Ertesi yıl direnişçiler şiddet eylemlerine başladı. [[Cezayir]]'e gönderilen Fransız paraşütçü birlikleri bu girişimleri engelledi ve yoğun işkence uygulaması başladı. Direnişçilerin sızmalarını engellemek amacıyla [[Cezayir]]'in [[Tunus]] ve [[Fas]] sınırına dikenli tel örgüler çekildi. Bu engelin gerisinde kalan 30 bin kişilik Cezayir ordusunun saldırılarını sürdürmesi üzerine, Fransızlar Şubat 1958'de bir [[Tunus]] sınır köyünü bombaladı. Bu olay [[Fransa]] - [[Tunus]] ilişkilerinin gerginleşmesine ve [[Birleşik Krallık]] ile [[Amerika Birleşik Devletleri|ABD]]'nin ara buluculuk girişimlerine yol açtı.
 
Nisan 1958'de [[Tanca]]'da toplanan MagripMağrip Birliği Kongresi'nde alınan bir kararla Cezayir Cumhuriyeti Geçici Hükümeti (GPRA) oluşturuldu. Bu sırada Avrupalı Cezayirlilerin [[Fransa]] ile birleşme amacıyla yürüttüğü mücadele de kızıştı. Gerginliğin [[Fransa]]'da yol açtığı bunalım sonucunda geniş yetkilerle iktidara gelen [[Charles de Gaulle]], Cezayirli Fransızların baskısına karşın, soruna siyasi bir çözüm bulmaya yöneldi. Arap devletleri ile sosyalist ülkelerden destek gören GPRA ile Mayıs 1961'de resmi görüşmelerin başlamasından sonra, Fransız göçmenlerin kurduğu Gizli Ordu Örgütü (Organisation Armée Secrète, OAS) sivil halka yönelik acımasız şiddet eylemlerine girişti. Altı aylık bir aradan sonra yeniden başlayan görüşmeler 18 Mart 1962'de anlaşmayla sonuçlandı. Geçici bir hükümetin gözetiminde yapılacak bir referandumda onaylanmak koşuluyla, [[Cezayir]]'in bağımsızlığı tanındı. Ayrıca bağımsızlıktan sonra [[Fransa]] ile ilişkilerin sürdürülmesi ve Avrupalıların uyruk belirlemede serbest bırakılması öngörüldü. 1 Temmuz 1962'de yapılan referandumda 6 milyon kişi bağımsızlık lehinde, 16 bin kişi aleyhte oy kullandı.
 
8 yıl süren savaşta 2 milyon köylü toprağını terk etmek zorunda kalırken, 250 bin Müslüman Cezayirli yaşamını yitirdi.
"https://tr.wikipedia.org/wiki/Cezayir_Bağımsızlık_Savaşı" sayfasından alınmıştır