Rus İmparatorluğu: Revizyonlar arasındaki fark

İmparatorluk yönetimi 19. yüzyılın ilk yarısında özellikle [[Asya]]'da geniş topraklar kazandı. [[Gürcü]] [[İmereti Krallığı]]'nın 1801'de Rusya'ya bağlanmasını öteki küçük Gürcü prensliklerinin ilhakı izledi. [[İran]] 1813'te [[Azerbaycan]]'ın kuzey kesimini Rusya'ya bırakmak zorunda kaldı. [[Ermeniler]]in yaşadıkları topraklar da 1828'de Rus yönetimine girdi. [[Şeyh Şamil]] önderliğindeki [[Çeçenler]]in ve [[Dağıstan]] halklarının direnişi ancak 1834-59 arasındaki seferlerle kırılabilirken, [[Çerkesler]]in denetim altına alınması 1864'e değin sürdü. [[Kazakistan]]'daki göçebe halklar ise 1840'larda egemenlik altına alındı.

 

 

19. yüzyıl başlarında Rus dış politikasının en önemli hedefleri Rusya'nın öteden beri çatıştığı [[İsveç]], [[Polonya]] ve [[Osmanlı Devleti]] oldu. [[Tilsit Antlaşması]]'ndan sonra İsveç'e açılan savaş, 1809'da [[Finlandiya]]'nın Rus İmparatorluğu'na bağlanmasını sağladı. İzleyen dönemde İsveç, Rusya için bir tehlike olmaktan çıktı. Polonya'nın birliğinden yana bir politika izleyen Aleksandr'ın Rusya'yla müttefik bir krallık yaratma girişimleri ise sonuçsuz kaldı. [[Litvanya]] üzerindeki hak iddiaları üzerine Polonya'ya karşı sertleşen tutum, Rus korumasına son vermeye yönelik ayaklanmayla (1830) bir sindirme politikasına dönüştü. Ayaklanmanın bastırılmasından sonra Polonya'nın özerkliği kaldırılarak yoğun bir [[Ruslaştırma]] politikasına girişildi. Polonya sorununda [[Prusya Krallığı|Prusya]] ve [[Avusturya İmparatorluğu|Avusturya]]'dan güçlü bir destek gören Rusya, bir ölçüde [[Fransa]] ve [[Birleşik Krallık|Britanya]]'yla karşı karşıya geldi.