Abdülmecid: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmemiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
k 1858 yılında eşcinselliği padişah 1.Abdülmecid tarafından yasallaştırılmıştır. |
Gerekçe: + vandalizm amaçlı değişiklik |
||
58. satır:
Yalnız, [[Paris]]'te imzalanacak barış antlaşmasından önce padişah, [[Tanzimat Fermanı]]'nı tamamlayan [[Islahat Fermanı]]'nı ilân etmek zorunda bırakıldı (18 Şubat 1856). Azınlıklara, savaştan önce [[Rus]]ların istediğinden daha fazla haklar veren bu belge, [[Paris Antlaşması (1856)|Paris Antlaşması]]'nı (30 Mart 1856)'da imzalayan Birleşik Krallık, Fransa, Rusya, Avusturya ve Piyemonte tarafından senet kabul edildi. Böylece, bir iç sorun olan ıslahat konusunda yabancılara müdahale hakkı tanınmış oldu. Buna karşılık [[Osmanlı Devleti]] imzacı devletlerin güvencesi altında bütünlüğünü koruyor ve [[Avrupa]] devletleriyle eşit haklara sahip sayılıyordu.[[Dosya:Abdulmecid I by Rupen Manas.jpg|sol|küçükresim|Abdülmecid Han]]Siyasi buhranları bu şekilde atlatan Abdülmecid, yeniden ıslahat işlerine döndü. 1856'da askerlik teşkilâtı yedi ordu esası üzerine kuruldu ve [[Hristiyanlık|Hristiyanlar]] da askere alınmaya başlandı. Maarif-i Umumiye nezareti kuruldu (28 Nisan 1857). [[Avrupa]]'ya öğrenci gönderildi (1857). Mülkiye Mahreç Mektebi (1859), Telgraf Mektebi (1860) gibi bazı meslek okulları açıldı. Yeni toprak kanunu (Arazi kanunnamesi) yayınlandı (1857). Devletin gelir ve giderleri bir bütçeye bağlandı. Tersane yeniden düzenlendi.
Abdülmecid, çeşitli toplulukları eşitlik ilkesi içinde ve Osmanlılık düşüncesi çevresinde birleştirmeye çalıştı. Fakat, özellikle gayri müslimlerde uyanan ve batılı devletlerce desteklenen [[ulusçuluk]] duyguları böyle bir birliğin kurulmasını olanaksızlaştırıyordu. 1856 Islahat Fermanı'yla gayri müslimlere verilen geniş ayrıcalıklar, Müslümanların tepkisine yol açtığı gibi, gayrimüslimler de askere alınma kararına karşı çıktılar
[[Dosya:Sultan Abdülmecid I.jpg|thumb|Genç Abdülmecid, David Wilkie, 1840]]
| |||