Nâzım Hikmet: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
Arşiv bağlantısı eklendi |
|||
45. satır:
Babası, Matbuat Umum müdürlüğü ve [[Hamburg Başkonsolosluğu|Hamburg Şehbenderliği]] yapmış olan Hikmet Bey, annesi [[Ayşe Celile Hanım]]'dır. Celile Hanım piyano çalan, resim yapan, [[Fransızca]] bilen bir kadındır. Celile Hanım, bir dilci ve eğitimci de olan [[Hasan Enver Paşa]]'nın kızıdır. Hasan Enver Paşa, Polonya'dan 1848 Ayaklanmaları sırasında [[Osmanlı İmparatorluğu]]'na göç eden ve Osmanlı vatandaşı olunca [[Mustafa Celâleddin Paşa|Mustafa Celalettin Paşa]] adını alan Konstantin Borzecki'nin (Lehçe: Konstanty Borzęcki, d. 1826 - ö. 1876) oğludur. Mustafa Celaleddin Paşa [[Osmanlı Ordusu]]'nda [[subay]] olarak görev yapmış ve Türk tarihi üzerine önemli bir eser olan "Les Turcs anciens et modernes" (Eski ve yeni Türkler) kitabını yazmıştır. Celile Hanım'ın annesi ise Alman kökenli Osmanlı generali [[Mehmet Ali Paşa]]'nın yani Ludwig Karl Friedrich Detroit'in kızı olan Leyla Hanım'dır. [[Celile Hanım]]'ın kız kardeşi Münevver Hanım, şair [[Oktay Rifat]]'ın annesidir.
Nâzım Hikmet'e göre, babası Türk ve annesi ise Alman, Polonyalı, Gürcü, Çerkez ve Fransız kökenli idi.<ref>{{
Babası Hikmet Bey, [[Selanik]]'te, Hariciye Nezareti'nde (Dışişleri Bakanlığı) çalışan bir [[memur]]dur. [[Diyarbakır]], [[Halep]], [[Konya]] ve [[Sivas]] valilikleri yapmış olan Nâzım Paşa'nın oğludur. [[Mevlevi]] tarikatından olan Nâzım Paşa aynı zamanda bir özgürlükçüdür. Kendisi Selanik'in son [[vali]]sidir. Hikmet Bey henüz Nâzım'ın çocukluğunda memuriyetten ayrılır ve ailece [[Halep]]'e, Nâzım'ın dedesinin yanına giderler. Orada yeni bir iş ve hayat kurmaya çalışırlar. Başarısız olunca [[İstanbul]]'a gelirler. Hikmet Bey'in İstanbul'daki iş kurma denemeleri de iflasla neticelenir ve hiç hoşlanmadığı memuriyet hayatına geri döner. Fransızca bildiği için yeniden Hariciye'ye atanır.
55. satır:
Bilekler kan içinde, dişler kenetli, ayaklar çıplak<br>Ve ipek bir halıya benzeyen toprak bu cehennem, bu cennet bizim.
Kapansın el kapıları, bir daha açılmasın,<br>Yok edin insanın insana kulluğunu, bu dâvet bizim....
Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür ve bir orman gibi kardeşçesine,<br>bu hasret bizim..."|Nazım Hikmet|Davet<ref>{{
Şiirlerinden birçoğu [[Fikret Kızılok]], [[Cem Karaca]], [[Fuat Saka]], [[Grup Yorum]], [[Ezginin Günlüğü]], [[Zülfü Livaneli]] gibi sanatçılar ve gruplar tarafından bestelendi. [[Ünol Büyükgönenç]] tarafından özgün bir şekilde yorumlanmış olan küçük bir kısmı ise 1979'da "Güzel Günler Göreceğiz" ismiyle kaset olarak çıktı. Birkaç şiiri ise Yunan besteci [[Manos Loïzos|Manos Loizos]] tarafından bestelendi. Ayrıca bazı şiirleri [[Yeni Türkü]]'nün eski üyesi Selim Atakan tarafından da bestelenmiştir.
| |||