Jacques Tati: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
24. satır:
[[1930]]'lu yılların başında Fransız [[müzikal]] çevresine girdi; gösterisi dönemin spor yıldızlarının [[pandomim]]lerinden oluşmaktaydı ve bazıları filme alındı, [[II. Dünya Savaşı|savaştan]] sonra da uzun metrajlı hale getirildi; ''[[Jour de fête]]'' (Bayram Günü, 1949), bütün çalışmalarında baştan sona gözlemlenen hicivli temanın (modern teknolojinin soğukluğu) yanı sıra görsel üslubu da son derece gelişmiştir.
Tati, kariyerinin geri kalan süresi boyunca oynayacağı karakteri tanıttığı yeni filmi ''[[Les Vacances de monsieur Hulot]]'' (Bay Hulot'nun Tatili, 1953) için dört yıl çalıştı. Yaratılan karakterin sıcaklığı ve gülütlerin parlak yaratıcılığı Bay Hulot'ya
''[[Amcam|Mon oncle]]'' (Amcam, 1958), bir geçiş filmidir; Hulot, her ne kadar star statüsünü terketmiş bile olsa diğer karakterlerin arasında tuhaf marjinalliği ile öne çıkmaktadır. 9 yıllık pahalı ve yorucu bir çalışmadan sonra gösterime giren ''[[Playtime]]'' (Oyun Vakti, 1967) ile Tati'nin niyeti daha belirginleşti. Artık Hulot, [[James Joyce|Joyce'un]] Ulysess'indeki Mackintosh Man gibi, sahneye giren ve çıkan birçok figürden yalnızca birisi haline gelmişti. Yani aktör Tati, canlandırdığı karakterin seyirciyi film boyunca yönlendirmesini, yönetmen Tati de yakın çekimleri, empatik kamera açılarını veya montajı kullanarak seyirciyi görüntüdeki mizaha yönlendirmeyi reddediyordu.
| |||