Gazzâlî: Revizyonlar arasındaki fark

Gazzâlî [[Hicri]] 450 ([[Miladi Takvim|Miladi]] 1058) yılında [[Horasan]]'ın [[Tus, İran|Tus]] şehrinde doğmuştur. İlk öğrenimini Tus'ta [[Ahmed bin Muhammed er-Razikânî’denRazikânî]]’den almış, daha sonra [[Gürgan|Cürcan]] şehrine giderek [[Ebû Nasr el-İsmailî’denİsmailî]]’den eğitim görmüş daha sonra 28 yaşına kadar [[Nişabur]] [[Nizamiye Medresesi’ndeMedreseleri|Nizamiye Medresesi]]’nde öğrenim görmüş, itikadi düşünce olarak [[Ebü'l Hasan Eş'arî’denarî]]’den ve ameli görüş olarak ise [[Şafiî]]'den etkilenmiştir. Hocası İmam-ı Harameyn lakaplı Abdülmelik el-Cüveynî 1085 yılında ölünce Nişabur’dan [[Büyük Selçuklu Devleti’ninDevleti]]’nin veziri Nizamülmülk’ün yanına gider. [[Nizamülmülk]]'ün huzurunda olan bir toplantıda verdiği cevaplarla diğer bilginlerden üstünlüğünü kanıtlayarak 1091 yılında Bağdat’taki[[Bağdat]]’taki Nizamiye Medresesi'nin Baş Müderrisliği’ne[[Müderris]]liği’ne tayin edilir. Burada bilgisi ve edindiği öğrenci topluluğuyla kısa sürede ün ve saygınlık kazandı. [[Sûfizm]]'e yöneldi ve [[Ebu Ali Farmedi]]'nin etkisiyle bu alanda yoğunlaştı. Bu ilgi ve [[hac]] arzusuyla medresedeki görevini bırakarak 1095 yılında [[Bağdat]]'tan ayrıldı ve [[Şam]]'a gitti.<ref name="ReferenceA">R.M. Frank, ''Al-Ghazali and the Ash'arite School'', Duke University Press, London 1994</ref> [[Şam]] da iki yıl kaldıktan sonra 1097 yılında [[Hac (İslam)|Hac]]'a gitti.

[[Hac (İslam)|Hac]] sonrası [[Şam]]'a döndü ve buradan [[Bağdat]] yoluyla Tus'a geçti. [[Şam]] ve [[Tus]]'ta bulunduğu sürede uzlet yaşamı sürdü ve [[tasavvuf]] alanında ilerledi. [[Bağdat]]'tan ayrılışından on bir yıl sonra 1106 yılında Nizamülmülk’ün[[Nizamülmülk]]’ün oğlu [[Fahrülmülk]]'ün ricası üzerine Nişabur Nizamiye Medresesinde tekrar eğitim vermeye başladı. Buradan kısa süre sonra Tus'a dönerek yaptırdığı [[Tekke]]'de müritleriyle birlikte [[Sufizm|Sûfi]] yaşamı sürdü. Gazzâlî 1111 (Hicri 505) yılında doğum yeri olan İran'ın Tus şehrinde vefat etti.<ref>[http://www.bartleby.com/65/gh/Ghazali.html Ghazali], The Columbia Encyclopedia, Sixth Edition 2006</ref>

Gazzâlî’nin yaşadığı dönemde İslam âleminde siyasî ve fikrî büyük bir karmaşa hakimdi. Bağdat’ta [[Abbasi]] halifelerinin gücü zayıflamasına karşın [[Büyük Selçuklu Devleti’ninDevleti]]’nin sınırları genişliyor ve nüfuzu artıyordu. Melikşah’ın[[Melikşah]]’ın veziri [[Nizamülmülk]] savaş meydanlarında zaferler kazanıyor, ilim meclisleri denilen tartışma ortamlarını ve medreseleri açıyordu. Bu dönemde [[Mısır]] tahtında [[Şiî]]-[[Fâtımî]] hanedanı[[hanedan]]ı vardı. Avrupa’da[[Avrupa]]’da ise [[Endülüs Emevi Devleti]] gerilemekte idi.

İlk [[Haçlı Seferi]] de Gazzâlî döneminde yapılmış, Gazzâlî 40 yaşında iken [[Antakya]] haçlılarca kuşatılmış bir yıl sonra da [[Kudüs]] ele geçirilmiştir. [[Hasan Sabbah]] ve [[Ömer Hayyam]] da Gazzâlî ile aynı çağda yaşayan tanınmış kişilerdir. İslam âlemindeki bu karışıklığı fikrî bir çöküntü tamamlıyordu.

[[Felsefe]]ye karşı verdiği mücadele ile İslam dünyasında felsefi düşüncenin gelişmesini önlediği düşünülmektedir. Yunan felsefesine karşı yazdığı [[reddiye]]ler sonucunda [[İbn-i Rüşd]], [[İbn-i Tufeyl]] ve [[İbn-i Bacce]] gibi düşünürler felsefeyi ona karşı savunmak ihtiyacı duydular. Gazzâlî felsefe öğrenerek ve felsefi yöntemler kullanarak felsefecilerle tartışmış, sert eleştirilerini reddiyeler şeklinde yazarak [[Aristoteles]], [[İbni Sina]] ve [[Farabi]]’nin üzerine yöneltmiştir.<ref name="ReferenceA">R.M. Frank, ''Al-Ghazali and the Ash'arite School'', Duke University Press, London 1994</ref>