İkinci Meşrutiyet: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmemiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
176.43.8.178 tarafından yapılan 18400147 sayılı değişiklik geri alınıyor. |
|||
18. satır:
==Birinci dönem, 1908==
Bunu izleyen dönemde,Yasin ülkeyi perde arkasından yöneten [[İttihat ve Terakki]] yönetimine karşı bazı çevrelerde gitgide artan bir hoşnutsuzluk görüldü. 6 Nisan 1909 günü muhalif gazeteci [[Hasan Fehmi]] Bey'in bir [[İttihat ve Terakki]] fedaisi tarafından öldürülmesi, İstanbul'da büyük bir protesto gösterisine yol açtı. Ve sonunda 13 Nisan 1909'da bazı askerî birliklerin ve [[medrese]] öğrencilerinin katıldığı bir ayaklanma başladı; bazı subaylar ve bazı milletvekilleri linç edildi ve İttihatçı olarak bilinen gazeteler yağmalandı. Eski takvimle yeni takvim arasındaki 13 günlük farktan dolayı [[31 Mart Olayı]] olarak anılan bu ayaklanma, [[Selanik]]'ten gelen [[Hareket Ordusu]] tarafından 24 Nisan'da bastırıldı. 27 Nisan'da yeniden toplanan meclis, [[II. Abdülhamit]]'i bu ayaklanmadan sorumlu tutarak tahttan indirilmesine ve yaşlı şehzade [[V. Mehmet|Mehmed Reşâd Efendi]] 'nin [[V. Mehmet|V. Mehmed ''( Sultan Reşâd )'']] adıyla yerine geçirilmesine karar verdi.
8 Ağustos 1909'da [[Kanun-i Esasi|Kanûn-î Esasî]] üzerinde yapılan bir dizi radikal değişiklikle padişahın yetkileri "sembolik" bir düzeye indirildi. Artık vekiller heyeti (bakanlar kurulu) meclise karşı sorumluydu. Meclisten güvenoyu alamayan vekillerin ve hükümetin görevi sona eriyordu. Meclis başkanını padişah değil, meclis kendisi seçiyordu. Padişaha meclisi kapatma yetkisi tanınmakla birlikte, bu yetki koşullara bağlamış ve üç ay içinde yeni seçimlerin yapılması zorunlu hale getirilmişti. Bu değişikliklerle ilk defa parlamenter sistem uygulanmaya başlanmıştır. Ayrıca toplantı özgürlüğü gibi temel hak ve özgürlüklerden bazıları anayasaya eklendi.
24. satır:
Ancak gerek Meşrutiyeti sahiplenen halk kitleleri ve gerekse ordu içindeki subaylar tarafından Abdülhamid tahttan indirilmiştir. Bundan sonraki süreçte Osmanlı Devletinde padişahlık sadece sembolik düzeyde kalmıştır.<ref>Resmi Tarih Tartışmaları, Cem Uzun, Özgür Üniveriste Yayınları, 2005</ref>
[[Hüseyin Hilmi Paşa]] (Mayıs 1909 - Ocak 1910), [[İbrahim Hakkı Paşa]] (Ocak - Eylül
1910) ve [[Mehmed Said Paşa]] (Eylül 1910 - Temmuz 1912) kabineleri döneminde [[İttihat ve Terakki Cemiyeti]], resmen görev almamakla birlikte, fiilen ülke siyasetinin yönlendirici gücü oldu. {{multiple image
| |||