Leonardo Donato: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
k Yazım hatası düzeltme -->> aforoz AWB ile |
Değişiklik özeti yok |
||
34. satır:
Gayet koyu; ateşli inançlı ve Katolik dinsel doktirinlerini gayet iyi bilip uygulayan dindar Katolik Hıristiyandı. Gençliğinde bir koyu Katolik keşişmiş gibi iffetlilik ve herhangi bir kadınla birlikte olmamak için yemin ettiği için hayatı boyunca hiç evlilik yapmamıştır.
Doçelik döneminde en önemli sorun, bir önceki doçe [[Marino Grimani]]'nin politikası dolayısıyla ortaya çıkan Donato'nun doçelik dönemi başından itibaren devamlı olarak ilgisini gerektiren politik problem, Papa [[V. Paulus]]'un Venedik'e dinden cikartma yani
==Hayatı==
48. satır:
Bundan sonra Leionardo ticaretle ilgilendi ve 14 yil babasinin Vendik'deki calisma yerinde yazismalarini ve hesaplarini o idare etti. Fakat devlet hizmetine girmek istemekteydi. Babasi Venedikte Vali Yardimicisi oldugunda 1556-1558'de babasina sahsi profesyonel danisman-asistan olarak gorev yapmaya basladi. Bu gorev yaparken Kibris'ta Venedik idaresinin iligilendigi her turlu konuda yaptigi isler hakkinda (ornegin adada tarim uretimi, beklenebilinen Osmanli saldirilarina karsi adanin savunmasi gibi) cok ayrintili olarak devamli olarak yaninda bulundurdugu defterlere notlar isledigi dikkati cekti. Bu arada felsefe bilgisi ile yakindan ilgilendi ve hic beklenmedik olarak felsefe yakindan ilgili bir Venedikli zengin genc olarak bir cok gozlemcinin dikkatini ustune cektigi o zamandan kalan belgelerden anlasilmaktadir.
<!--
Leonardo'nun devlet gorevi 29 Mart 1561'de "Akiller"
The real career of D. in the Government of the Republic began March 29, 1561, when he was elected to the wise orders. 'Then he was initiated to the judicial and administrative positions, which made up the training of the future politician. He was elected in September 1561 to the College of the twelve, shortly after, in April 1562, was elected to the Official Cattaver; then, in October 1567, the official Cazude, and finally, in April 1569, povveditore of comun '(Seneca, p. 28). D. moving with easiness in the constitutional order, not only by virtue of the practice done with his father, but because he wanted to study it directly, making annotations on the judiciary which most interested him: are numerous writings that there are remained. D. boasted a great eloquence, serious, tight in the arguments, devoid of grandstanding dialectical, which allowed him to establish itself in a sensitive assembly oratorical virtues which the Senate. The great recognition came soon. On 29 July 1569, just thirty years old, he was appointed ambassador of the Republic to the most powerful prince of Europe, Philip II, king of Spain.
| |||