Türk tiyatrosu: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmemiş revizyon] | [kontrol edilmemiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
14. satır:
Meddahlık, bir konuyu oynayarak anlatma sanatıdır ve İslam ülkelerinde oldukça yaygın bir gelişme alanı bulmuştur. Öbür gösteri türlerinde güldürüye ağırlık verilmesine karşılık meddahlıkta acıklı, duygusal, dinsel ve kahramanlıkla ilgili konulara da rahatlıkla yer verilebiliyordu. Aynı zamanda [[kıssahan]] diye anılan meddahlar, sarayda olduğu gibi halk arasında da büyük ilgi görmüş, özellikle kahvehanelerde İstanbullular'ın eğlence gereksinimini yüzyıllar boyunca karşılamıştır. [[Fatih Sultan Mehmed]]'in sarayında ''Mustafa'', ''Balaban Lâl'' ve ''Ömer'' adlı kıssahan ve nedimleri daha sonra, [[II. Selim]] döneminde [[Nakkaş Hasan]], [[Çokeydi Reis]], [[III. Murad]] döneminde ise Meddah Eğlence, Lâlin Kaba diye bilinen [[Bursalı Seyit Mustafa Çelebi]] ve [[Derviş Hasan]] gibi meddahlar izlemişlerdir. Bu geleneksel ''temaşa'' türü İstanbul'da Cumhuriyet döneminin ilk yıllarına kadar daha pek çok sanatçı yetiştirmiş, bunlardan [[Şükrü Efendi]], [[İsmet Efendi]] ve [[Meddah Sururi]] gibi sanatçıları görüp dinlemiş olan bazı İstanbullular onların ününü canlı birer tanık olarak günümüz kuşaklarına bile iletmiştir.
[[Dosya:Ankara Opera Building (12984454215).jpg|küçükresim]]
Meddahlık sanatı, İmitatör Rasih'le birlikte bir ölçüde zamana uymuş, [[1940]]'larda ise ünlü sinema ve seslendirme sanatçısı [[Ferdi Tayfur]] meddahliğa tam anlamıyla çağdaş bir nitelik kazandırmıştır. Günümüzde [[Celal Şahin]] ve [[Orhan Boran]] gibi bazı sanatçıların bu geleneksel sanat türünü günün koşullarına uygun bir biçim ve içerikle sürdürdükleri, ünlü sinema ve tiyatro oyuncularından [[Erol Günaydın|berat]] [[gümüş]]
'ın ise meddahlığı geleneksel özellikleri içinde yaşatmaya çalıştığı söylenebilir.
| |||