Günther von Kluge: Revizyonlar arasındaki fark

[kontrol edilmiş revizyon][kontrol edilmiş revizyon]
İçerik silindi İçerik eklendi
Değişiklik özeti yok
diğer bilgiler eklendi
19. satır:
'''Hans Günther von Kluge''' (d. [[30 Ekim]] [[1882]]; [[Posen]] - ö. [[19 Ağustos]] [[1944]]; [[Metz]], [[Lothringen]]), [[Almanya]]'nın subayı ve [[Nazi Almanyası]]'nın [[Mareşal|Generalfeldmarschall]]'i.
 
General Max von Kluge'ın oğlu olan Günther von Kluge, 1901'de Prusya Ordusu'na katılmış ve 46. Topçu Alayı'nda görev yapmıştır.
Birinci Dünya Savaşı sırasında, bir kurmay subayı oldu ve 1916 yılında [[Verdun Muharebesi]]'nde idi. 1936'da Korgeneraldi ve 1937 yılında Altıncı Ordu Grubu'nun komutasını devraldı. Altıncı Ordu Grubu komutanı olarak, Alman Dördüncü Ordusunu komutansını da aldı. Kluge 1939 yılında Polonya Seferi'ne Altıncı Ordu ile katıldı.
Birinci Dünya Savaşı sırasında, bir kurmay subayı oldu ve 1916 yılında [[Verdun Muharebesi]]'nde idi ve savaştan sonra [[Reichswehr]]'de kaldı.
 
Birinci Dünya Savaşı sırasında, bir kurmay subayı oldu ve 1916 yılında [[Verdun Muharebesi]]'nde idi. 1936'da Korgeneraldi ve 1937 yılında Altıncı Ordu Grubu'nun komutasını devraldı. Altıncı Ordu Grubu komutanı olarak, Alman Dördüncü Ordusunu komutansını da aldı. Kluge 1939 yılında Polonya Seferi'ne Altıncı Ordu ile katıldı.
Kluge Temmuz 1940 yılında Mareşalliğe yükseldi. Günther von Kluge Rusya'ya yapılan [[Barbarossa Harekâtı]]'nda Merkez Orduları komutanıydı. [[Adolf Hitler]]'e yapılan [[20 Temmuz suikast girişimi]]'nde adı karıştığı için Batı Cephesinde komutanlık görevinden alındı. Onun yerine [[Walter Model]] geçti. darbenin başarısız olmasının ardından Hitler'le görüşmesi için Berlin'e geri çağırıldı; Hitler'in onu komplocu olarak cezalandırdığını düşünerek, 19 Ağustos'ta iki gün sonra [[Metz]] yakınlarında siyanür (zehir) alarak intihar etti. Hitler'e bir mektup bırakarak müttefiklerle barış yapmasını ve "umutsuz bir mücadeleyi sona erdirmek için gerekli olan büyüklüğü" göstermesini önerdi. Hitler mektubu [[Alfred Jodl]]'a teslim etti ve "Kluge'nin intihar etmediğinden şüphelenilecek güçlü nedenler var, yine de tutuklansın" şeklinde yorum yaptı.<ref>Shirer 1990, pp. 1076–77.</ref> SS görevlisi [[Jürgen Stroop]], Kluge'yi komplo olayına dahil etmekle görevli olduğu konusunda övünç içindeydi. Feldmareşaline intihar etme fırsatı sunduğunu iddia etti, ancak Kluge reddetti. Daha sonra şahsen kendisini vurduğunu iddia etti ve [[Himmler]], kendisine Kluge'nin intihar ettiği duyurmasını emretti.<ref>Moczarski 1981, p. 226–234.</ref>
 
;Polonya ve Fransa'nın işgali
Kluge, 1939'da 4. Ordu komutanı olarak Polonya istilasına katıldı. Danzig'deki Polonyalı Postane Savunması kapsamında 28 polis mahkuma ölüm cezası verilmesinde merkezi bir rol oynadı. Fransa'ya saldırılması için onaylanan ilk Alman planına karşı çıkmasına karşın, Dördüncü Ordu'yu Fransa'nın yıkılışında doruğa ulaşan Ardenler'deki saldırıyı yönetti. Kluge, Temmuz 1940'da feldmareşalliğe terfi etti.
 
;Sovyetler Birliği
Kluge, Barbarossa Operasyonunun başlangıcında 4. Ordu'ya komuta etti ve burada, Heinz Guderian'ın emirlerine sık sık itaatsizlik ederek, onu kendisine karşı gelmekle suçlamada bulunan taktiksel konularda Heinz Guderian ile gergin bir ilişkide oldu. 29 Haziran'da Kluge, ''Üniformalı kadınlar vurulacak'' emrini verdi.<ref>Nor, Johnathan, Soviet Prisoners of War: Forgotten Nazi Victims of World War II, http://www.historynet.com/wars_conflicts/world_war_2/3037296.html</ref>
 
[[Fedor von Bock]], 1941 sonlarında Merkez Ordu Grubu komutanlığı görevinden alındığında, Kluge, Ekim 1943'te yaralanana kadar ordu grubuna liderlik etti.
 
30 Ekim 1942'de Kluge, Hitler'den gelen muazzam bir rüşvetin parçası oldu. Hitler, kendisine Alman hazinesinden yapılan büyük meblağlı bir çekle beraber iyi niyet mektubu gönderdiğini ve mülkünü restore edebilmek için gereken her şeyin Alman hazinelerine fatura edilebileceğine dair bir söz verdi.<ref>Wheeler-Bennett 1953, p. 529.</ref> Parayı Kluge aldı ama kurmay başkanı [[Henning von Tresckow]]'dan sert eleştiriler aldıktan sonra kendisini yolsuzlukla suçladı. Kasım 1942'de [[Carl Friedrich Goerdeler]] ile görüşmeyi kabul etti.<ref>Wheeler-Bennett 1953, pp. 529–530.</ref> Kluge, Goerdeler'e Hitler'i Doğu Cephesine geldiğinde tutuklayacağına söz verdi; ancak daha sonra Hitler'den bir başka "hediye" aldıktan sonra fikrini değiştirdi ve sadık kalmaya karar verdi.<ref name="Wheeler-Bennett, John page 530">Wheeler-Bennett 1953, p. 530.</ref> Kluge'nin liderliğinden memnun olmadığını duyan Hitler, "hediye" lerini Kluge'nin sadakatini güçlendirici olarak gördü.<ref name="Wheeler-Bennett, John page 530"/>
 
27 Ekim 1943'te arabası [[Minsk]]-[[Smolensk]] yolunda devrildiğinde Kluge ağır yaralandı. Temmuz 1944'e kadar görevine geri dönemedi. İyileşmesinden sonra Batı'daki Alman kuvvetlerinin komutanı oldu (Oberbefehlshaber West) ve [[Gerd von Rundstedt]]'in yerine geçti.
 
;Kluge ve 20 Temmuz
Kluge Temmuz 1940 yılında Mareşalliğe yükseldi. Günther von Kluge Rusya'ya yapılan [[Barbarossa Harekâtı]]'nda Merkez Orduları komutanıydı. [[Adolf Hitler]]'e yapılan [[20 Temmuz suikast girişimi]]'nde adı karıştığı için Batı Cephesinde komutanlık görevinden alındı. Onun yerine [[Walter Model]] geçti. darbeninDarbenin başarısız olmasının ardından Hitler'le görüşmesi için [[Berlin]]'e geri çağırıldı; Hitler'in onu komplocu olarak cezalandırdığını düşünerek, 19 Ağustos'ta iki gün sonra [[Metz]] yakınlarında siyanür (zehir) alarak intihar etti. Hitler'e bir mektup bırakarak müttefiklerle barış yapmasını ve "umutsuz bir mücadeleyi sona erdirmek için gerekli olan büyüklüğü" göstermesini önerdi. Hitler mektubu [[Alfred Jodl]]'a teslim etti ve "Kluge'nin intihar etmediğinden şüphelenilecek güçlü nedenler var, yine de tutuklansın" şeklinde yorum yaptı.<ref>Shirer 1990, pp. 1076–77.</ref> SS görevlisi [[Jürgen Stroop]], Kluge'yi komplo olayına dahil etmekle görevli olduğu konusunda övünç içindeydi. Feldmareşaline intihar etme fırsatı sunduğunu iddia etti, ancak Kluge reddetti. Daha sonra şahsen kendisini vurduğunu iddia etti ve [[Himmler]], kendisine Kluge'nin intihar ettiği duyurmasını emretti.<ref>Moczarski 1981, p. 226–234.</ref>
 
==Kaynakça==