Fransız Büyükelçisi Vergennes Kontu Charles Gravier'nin Türk Giysileri İçinde Portresi: Revizyonlar arasındaki fark

[kontrol edilmiş revizyon][kontrol edilmiş revizyon]
İçerik silindi İçerik eklendi
düzeltme AWB ile
k →‎İçerik: Yazım hatası düzeltme -->> usul AWB ile
34. satır:
İstanbul'daki elçiler biraz da Avrupa'daki [[Türköri|Turquerie]] modasının etkisiyle Türk kıyafetleri giymeyi ve kendilerini bu giysilerle resimletmekten hoşlanırlardı.<ref group="not">[[Türköri]], Avrupa sanatında, özellikle 18. yüzyılda müzik, edebiyat, ve plastik sanatlar alanında Türk temalarının veya motiflerinin yer aldığı sanat eseri ve eşyalar için kullanılan Fransızca bir terimdir.</ref><ref>1911 Turquerie Sergisi Üzerine, Günsel Renda, Sanat Tarihinde Doğudan Batıya, 1989, Güzel Sanatlar Matbaası</ref> Portrede, Vergennes Kontu İstanbul'da bir Osmanlı odasında üstünde kenarı kürklü kırmızı kaftanı, ayaklarında sarı papuçları, başında katibi kavuğu, belinde murassa hançeri, bir elinde çubuğu, diğer elinde akik tesbihiyle bir sedirde otururken betimlemiştir.<ref>Zeynep İnankur, Elçilerin Sanat Hamiliği,Kesişen Dünyalar Elçiler ve Ressamlar Sergi Katologu, s.51.</ref> Kont izleyiciye değil, sol tarafa bakmaktadır.
 
Yeşil perdelerin asılı iki pencerenin arasındaki divan üzerinde elçi, Türk usülüusulü oturmaktadır. Büyük kırmızı sarığının çevresine altın bordürlü bir kumaş sarılmıştır. Az görülen iç elbisesi beyaz üzerine pembe çiçekli, yeşil yapraklı demetlerle bezenmiş. Üzerine giydiği esas elbisesi sarı ipektendir ve aynı çiçek ve demet işlemeleri serpiştirilmiştir. Bu iki elbisenin üzerine hermin bordürleri olan , içi kürklü kırmızı bir kaftan giymiştir. Arkasında Sultanın kabul töreni sırasında armağan ettiği, güzel siyah bir kürk görülüyor. Dizine dayalı sol elinde kırmızı akik bir tesbih taşımaktadır. Sağ elinde ise çubuğu vardır... Böyle önemli kişiye ait olan çubuğun ucu elmaslarla bezenmiş kehribardandır. Ressam elçinin yanındaki bir yastık üzerine iki büyük saat yerleştirmiştir.<ref>Auguste Boppe, XVIII .Yüzyıl Boğaziçi Ressamları, Pera Turizm ve Ticaret A.Ş.,İstanbul, 1998, s.58.</ref>
 
Böyle bir poz Avrupa'nın yerleşik portre ressamlığı kurallarına uygun değildi. Poz yerel adete uygun olarak verilmiştir. Böyle bir pozun verilmesi sefirin Osmanlı yaşamıyla ne kadar bütünleştiğinin göstergesi olarak yorumlanmıştır.<ref>Detaylı bilgi için bkz; Haydn Williams, 18.Yüzyılda Avrupa’da Türk Modası Turquerie, Çev. Eyhüseyni,Nurettin, YKY,İstanbul, 2015, s.53.