Ramayana: Revizyonlar arasındaki fark

'''Ramayana''', (Sanskritçe, is., रामायण, rāmāyaṇa, Türkçe „[[Rama (avatar)|Rama]]'nın Gelişimi“) "[[Mahabharata|Mahabbarata]]" ile birlikte Hint yarımadasında en çok bilinen iki destandan biridir.

Mahabbarata ile arasındaki fark; Mahabbarata "[[nesir]]" şeklinde, Ramayana ise "[[Şiir|nazım]]" şeklinde yazıya geçirilmiştir. Bilinen en eski nüsha, [[Valmiki]] tarafından yazıya geçirilmiştir. Her ne kadar yazıya geçirildiği tarih belirsizliğini koruyorsa da, M.Ö. 4'üncü ve 2'inci yüzyıllar arasında gerçekleştiği tahmin edilmektedir. Ramayana destanının bugün elimizdeki 7 baptan oluşan şeklini milattan önce 2'inci yüzyıl içinde aldığı tahmin ediliyor.

Valmiki Ramayanası, 7 ayrı bap ve Sanskritçe'de beyit anlamına gelen 24.000 [[şloka]]<nowiki/>dan oluşur. Destanın birinci ve yedinci bölümlerinin sonradan eklendiği düşünülmektedir. Rama, bu destanda Vişnu’nun yeniden cisimleşmiş hali olarak karşımıza çıkar. Diğer kitaplarda ise; kahraman, bir insanı temsil etmektedir. Yeni yazılan eserlere üslup açısından bakıldığında eski eserlerdeki mükemmellik yoktur. Ancak Ramayana’nın yeni versiyonu bu görüşün aksine mükemmel bir anlatım tarzına sahiptir.

Üslup açısından da, ilk ve son kitaplar, anlatım ve lisân bakımından diğer beş kitabın edebî yetkinliğinden uzaktır. Yine de Ramayana, Mahabbarata'ya kıyasla lisân, anlatım dili ve üslup açısından daha tutarlı ve olgun bir şekil arzetmektedir. Bugüne ulaşmış her üç Ramayana yazımı, içerik olarak birbirlerinden önemli ölçüde farklılıklar taşımalarına rağmen, her üç yazım da, yedi fasıldan oluşmaktadır.

Bugün, Ramayana'nın Sanskritçe, Hint yarımadasındaki yerel lisânlarda ve diğer lisânlarda çok sayıda yazımları mevcuttur. Bu yaımlardan en meşhuru, [[Tamilce]]'de 12'inci yüzyılda [[Kamban]] adında bir müellif tarafından yazıya geçirildiği tajhmin edilen "''Kambaramayanam''"dır. Aynı destan, 16'ıncı yüzyılda [[Tulsidas]] tarafından bir kuzey-hint lisânı olan "''Avadhi''" dilinde ve "''Ramcaritamanas"'' adıyla yazılmıştır. Yine "''Tholpavakuthu"'' adıyla bilinen, 3000 beyiten oluşan dinî temalı bir gölge oyunu da ''"Kambaramayanam"dan'' esinlenmiştir.

Hint kültürünün güneydoğu Asya'da yayılmasıyla birlikte Ramayana destanı da M.Ö. 1'inci yüzyılda Kamboçya, Tayland ve Cava'da başka başka şekillerde anlatıma girmiştir. Bu farklı sürümler arasında en meşhuru ise, 18'inci yüzyılda Siyam kralı ''Phra Phutthaloetla Naphalai''<nowiki/>'nin isteğiyle Tayca olarak yazıya geçirilen "''Ramakian''"dır.