Eski Türk yazısı: Revizyonlar arasındaki fark

'''[[Göktürkçe|Orhun]] alfabesi''', '''Göktürk alfabesi''', '''Göktürk abecesi''' ya da '''Köktürk alfabesi''' ([[Azerice|Azerbaycan Türkçesi]]: ''Orxon əlifbası'', [[Moğolca]]: хөх Түрүгийн бичиг ''Höh-Türügiyn biçig''), Türkçenin metinlerle izlenebildiği tarihi boyunca kullandığı ilk düzenli ve resmî yazı sistemidir. Bu sistem, Eski İskandinav yazıtlarında kullanılmış Runik (Gotça “esrarlı, meçhul”) yazının karakterlerine benzediği için, Avrupa ve Rus Türkoloji literatüründe, ''Sibirya Run harfleri'', ''Yenisey Run harfleri'', ''Runik alfabe'' ve ''Türk Run Yazısı'' olarak adlandırılmıştır.<ref name=Sirin_User-2006-27>Hatice Şirin User, Başlangıçtan Günümüze Türk Yazı Sistemleri, Akçağ, Ankara 2006, s. 27.</ref> [[Göktürkler]]e ait [[Orhun Yazıtları]]'nda kullanılmasından ötürü bu adla anılan [[alfabe]]dir.

 

Orhun alfabesi, [[Yenisey Yazıtları]]'nda 100 ün üzerinde olan damga (harf) sayısı, [[Orhun Yazıtları]]'nda 38 damgaya düşmüştür. Damgaların temsil ettikleri sesleri: ab ‘av’, eb ‘ev’, ay, er, at, it (köpek), ok, ök (keçi), vs. gibi Türkçede anlamları bulunmaktadır, bu damgaların kaya resimlerinden zamanla Damga harflerine dönüştüğü düşünülmektedir. Damgaların 9. yüzyıla kadar kullanımı sürmüştür.