Modest Musorgski: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
Superyetkin (mesaj | katkılar) k Superyetkin, Modest Musorgksi sayfasını Modest Musorgski sayfasına taşıdı: Doğru yazım |
|||
21. satır:
Musorgski müzik hayatına mezuniyetinin ardından [[Aleksandr Dargomıjski]]'nin çevresinde boy göstermeye başlayarak atılır. Dargomıjski, [[Glinka]]'dan sonra en önemli Rus bestecisidir. Bu dönemde Musorgski, briyantinli saçları, aristokratik tavırları, konuşmasının içine kattığı Fransızca kelimeler ve sıra dışı piyano emprovizasyonlarıyla çevresindeki kadınlardan alkış alan, ancak yeteneğini henüz nitelikli bir sanatsal faaliyete adamamış bir yeni yetmedir. [[Borodin]], ardından da [[Balakirev]]'le tanışması bu döneme rastlar.
Bu, Musorgski'nin hayatında büyük bir etki yaratır. Balakirev'le çalışmaya başlayan Musorgski, birkaç ay sonra ordudan ayrılır. Bir yandan şiddetli bir kişilik bunalımı yaşamakta olan Musorgski (Balakirev'e mektuplarında bu bunalımın kendisini bir inanç sorunu olarak gösterdiği sezilmektedir), 1861'de [[Köylü serfliğinin kaldırılması|serfliğin yasaklanmasının]] ardından ailesi artık yoksul köylüleri eskisi gibi istismar edemediği için parasal açıdan da sıkıntıya düşer, zira artık eskisi gibi baba parasıyla yaşaması zor girmiştir.
1863'te Musorgski, bir süreliğine gittiği Moskova'dan Sankt Peterburg'a döner ve kendisine bir memuriyet bulur. Artık eski rahat yaşantısından çok farklı ve düşünsel açıdan çok daha derin bir hayatı vardır: Altı kişilik bir komünde yaşamaktadır, çalışmadığı saatleri beste yapmaya ve okumaya adamıştır. Bu dönemde bilhassa, ileriki yıllarda Lenin'in düşüncelerini oluşturma sürecinde de önemli bir faktör olacak olan [[Çernişevski]]'nin yazdıkları Musorgski'nin düşüncelerini etkiler. Ne var ki Çernişevski'nin Musorgski'de yarattığı etki, mülkiyeti sorguladığı düşüncelerinden çok, sanatta biçim ve özün zıtlık içerisinde olduğu/olabileceği yönündeki iddialarından kaynaklanmaktadır. Bu, Musorgski açısından klasik dönemin, bilhassa da Beethoven'in form ve tema bütünlüğünün kökten bir reddi manasına gelecektir.
| |||