Paul Cézanne: Revizyonlar arasındaki fark

'''Paul Cézanne''' ([[19 Ocak]] [[1839]] - [[22 Ekim]] [[1906]]), [[Fransız]] [[empresyonizm|post-empresyonist]] [[ressam]] ve [[gezgin]]. [[Modern sanat]]ın gelişmesine yaptığı katkılar ve etkisi nedeniyle çoğu zaman modern sanatın babası olarak anılmıştır. [[Empresyonizm]] ile [[kübizm]] arasında bir köprü oluşturmuştur.

== Hayatı ve çalışmaları ==
Cézanne [[Aix-en-Provence]]'da doğmuş ve orada okula gitmiştir. [[1859]]-[[1861]] arasında hukuk okurken [[resim]] dersleri almıştır. 1861 yılında resim sanatını öğrenmek için [[Paris]]'e, çocukluk arkadaşı [[Émile Zola]]'nın yanına gitmiştir. İsviçre Akademisi'nde ve [[Louvre Müzesi|Louvre]]'da çalışmıştır. [[Pierre Auguste Renoir|Renoir]], Pissaro, [[Alfred Sisley|Sisley]], Guillaumin gibi sanatçılarla tanışmıştır. [[Eugène Delacroix|Delacroix]], [[Gustave Courbet|Courbet]], [[Manet]]'ye karşı hayranlık duymuştur. Güzel Sanatlar Akademisi'nin giriş sınavlarında başarılı olamamış ve bu sebeplede Aix'e geri dönmüştür. Bütün zamanını resme ayırmıştır ve Salon'a gönderdiği bütün tabloların geri çevrilmesine karşın resim çalışmalarını sürdürmüştür. Eski [[İtalyan]] ustalarının yapıtlarını [[kopya]] kederek, [[portre]]ler, [[natürmort]]lar ve bazen de [[manzara]] resimleri yapmıştır. Paris Salon jürisi Cézanne'in eserlerini gösterime sunmayı [[1864]]'ten [[1869]]'a kadar her sene reddetmiştir. Bu nedenle Cézanne tablolarını ilk kez, Paris Salon tarafından reddedilmiş eserlerin gösterime sunulduğu Salon des Refusés'de [[1863]] yılında gösterime sunmuştur. Yaşamı boyunca eserleri nadiren gösterime sunmuş, sakin bir hayat yaşamış, belli başlı birkaç konuda resim yapmayı tercih etmiştir.

Sanatçının son on yıllık dönemi lirik dönemi olarak bilinir. Bu dönemde belli bir lirizme ve daha özgür fırça vuruşlarına yönelerek gösterişli ve cüretkar yapıtlar verdi. Aynı zamanda daha hızlı bir yöntem olan suluboya tekniğini de kullanıyordu. Eserlerinde henüz başlamakta olan kübizme özgü kesin akılcı yaklaşımın belirtileri seçilir. Aynı zamanda renkleri ve biçimleri lirik bir anlayışla kullanan Fovist akımın özellikleri de göze çarpar. Sainte-Victoire Dağı, Annecy Gölü (1896), Bibemuş'daki Kayalar ve Dallar (1904) ve Kara Sato (1904-06) adlı tabloları bu tarz çalışmalardır. Yaşamının son yıllarında gerçekleştirdiği Les Grandeş Baigneuses-Yıkanan Kadınlar (1902-06) adlı tablosuyla Cezanne'in sanatı doruk noktasına ulaştıulaşti. Bu tablo, ritmik kompozisyonu, kesin hatlarla üst üşte konulmuş düzlemleri ve resmin bütününün taşıdığı uyumla görkemli bir eserdir ve [[Picasso]]'nun hemen hemen aynı zamanlarda yaptığı Avignon'lü Genç Kızlar adlı tablosunu anımsatır.