Halit Fahri Ozansoy: Revizyonlar arasındaki fark

1891 yılında [[İstanbul]]'da dünyaya geldi. Babası tıp, tarih, tiyatro ve şiir olarak basılı pek çok eseri bulunan Mehmed Fahri Paşa<ref name=tdv>[http://www.islamansiklopedisi.info/dia/pdf/c34/c340013.pdf İsmail Parlatır, '''Halit Fahri Ozansoy''', ''Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi'']</ref>, annesi Zehra Hanım’dır. Ailesi ona ''Mehmet Halit'' ismini verdi. İkinci ismi olan Halit’in yanına babasının ikinci ismi Fahri’yi ekleyerek ''Halit Fahri'' adını kendisi oluşturmuştur.<ref name=acehan>[https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/TezGoster?key=7d53ed97e31a8bd3067cf812d7fdc5d5b8fe6779eb3a409782761749cef72b7da6333c849dfc89aa Abdullah Acehan, '''Halit Fahri Ozansoy Hayatı-Eserleri-Sanatı''', ''Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Doktora tezi, 1998'']</ref> Yedi yaşında iken annesini veremden kaybetti. Şair [[Ziya Gökalp]]'in teyzesinin torunu ve [[Süleyman Nazif]]'in yeğeni olan Halit Fahri, şiir ve yazı yazma zevkini ailesinden aldı.

Zeyrek, Vefa semtlerindeki mahalle mekteplerinde ve Sultanahmet'teki Tefeyyüz Mektebi'ndeki ilk öğretimden sonra Bakırköy Rüşdiyesi'ni bitirdi (1904) ve [[Mekteb-i Sultanî]]'de yatılı okumaya başladı. Hastalık nedeniyle öğrenimine ara vermek zorunda kaldı. [[Filibe]]’deki amcasının yanına gidip 15 ay kaplıca tedavisi gördükten sonra tekrar okula döndü. Bu dönemde okul müdürlüğüne [[Tevfik Fikret]] gelmişti.<ref name=edebiyatvesanat>[http://www.edebiyadvesanatakademisi.com/edebiyad/519-halit_fahri_ozansoy_hayati_edebi_y%c3%b6nu_siirleri_(_bes_hececiler).html Edebiyatvesanatakademisi.com sitesi, Erişim tarihi:25.09.2014]</ref> Türkçe öğretmeni Ali Kami Bey ve okul müdürü Tevfik Fikret sayesinde edebiyata ilgisi gelişti. İlk yazısı "''Facia-i Beşerden Bir Levha''" başlığıyla Mart 1910 tarihli ''Tiraje'' dergisinde yayımlandı. 1911 yılında tasdikname alarak Mekteb-i Sultani’den ayrıldı ve [[Darülfünun|İstanbul Darülfünu]]’nda Fransız Dili şubesinde devam etti; ancak bu okulu bitirmedi. <ref name=tdv/>

Öğretmenliğin yanında yayın hayatını da sürdüren Halit Fahri, ilk şiirinin yayımlandığı Rübab dergisinde bir süre düzenli olarak yazılar yayımlamayı sürdürmüş; daha sonra arkadaşları ile ''Kehkeşan dergisi''ne ardından ''Şehbal'' dergisine geçmişti. Bu arada dönemin önde gelen edebiyat dergisi[[Servet-i Fünun]]’da ''Bağdad'' adlı şiirini yayımlatmayı başardı. 1917’de[[Ziya Gökalp]], [[Ömer Seyfettin]] gibi [[Türkçülük|Türkçülerin]] etkisiyle hece vezninde şiirler yazdı. Hece vezninde şiirleri [[Yeni Mecmua]], Talebe Defteri, Türk Kadını gibi dergilerde yayımlandı. İkinci şiir kitabı ''Cenk Duyguları''nı (1917)yayımladıktan sonra tekrar aruza yönelen Halit Fahri, düzenli aralıklarla yedi şiir kitabı daha çıkarmış ve sonra şiir kitabı yayımlamaya uzun bir ara vermiştir.

1919’da dayısı Ahmet Kadri Bey’in gazetesi [[Alemdar (gazete)|Alemdar]]’da çalışmaya başladı. Çok geçmeden Alemdar’dan ayrılıp kendi dergisi Şair Nedim’i çıkarmaya başladı. Haftalık bir dergi olan Şair Nedim, 18 sayı çıkabilmiştir. [[Reşat Nuri Güntekin]], [[Faruk Nafiz Çamlıbel]], [[Selahattin Enis]] gibi şair ve yazarların ilk yazıları bu dergide yayımlandı. Beklenilenin çok üstünde ilgi gören dergi, [[İzmir'in işgali]] üzerine kapandı. <ref name=acehan/>

Halit Fahri, dergisini kapatmak zorunda kalınca yazılarını ''İfham'', ''Büyük Mecmua'' ve [[Peyam-ı Sabah]]’ta yayımlamaya başladı. Diğer memurlar gibi öğretmenler de maaşlarını alamadığından çeşitli gazetelere yazdığı makalelerden aldığı para ile geçimini sağlamaya çalıştı. Servet-i Fünun, İnci, Ümit dergilerinde manzumeler yayımladı. 1920’de Yeni Mecmua’da ''Aruza Veda'' başlıklı şiirini yayımlayarak [[Beş Hececiler]] arasına katıldı.

1921’de Ali Zoti ailesinden Aliye Hanım’la ikinci evliliğini yaptı. Bu evlilikten iki üvey kızı (Güzin ve Melahat) oldu.

1926 yılında Servet-i Fünun dergisinin yazı işleri müdürlüğünü devraldı. ''Fikir ve Sanat Aleminden Haberler'' sütununda yazmayı 1943’e kadar sürdürdü. Derginin sahibi [[Ahmet İhsan Tokgöz|Ahmet İhsan Bey]]’in ölümünden sonra Servet-i Fünun’dan istifa etmiştir. 1937’de başladığı [[Son Posta]] gazetesindeki haftalık yazılarını ise 1951’e kadar sürdürdü.

1953 yılında devlet Fransızca dil imtihanını kazanıp Fransa ve İtalya’ya gitti.

1955 yılında Şehir Tiyatroları Dergisinin yazı işleri müdürlüğünü üstlenen Ozansoy, 1956 yılında yaş haddi nedeniyle öğretmenlikten emekli oldu ve gazeteciliğe daha çok ağırlık verdi.

1962’de eşinin vefatı üzerine bunalıma girip hastalandı.<ref name=acehan/> İlk dokuz şiir kitabını ardı ardına yayımlamış, 1936’da yayımladığı ''Sulara Dalan Gözler''’den sonra şiir kitaplarına 26 yıllık ara vermişti. Eşi için yazdığı şiirlerini topladığı ''Hep Onun İçin'' adlı şiir kitabını 1962’de çıkardı.<ref name=acehan/> 1964’te son şiir kitabın ''Sonsuz Gecelerin Ötesinde''yi yayımladı.

Ömrünün son yıllarını [[Kızıltoprak]]’ta geçirdi. Ayrıca yirmi yol boyunca yazları [[Büyükada]]’daki yazlığında geçirmiştir.<ref name=acehan/>

*Sonsuz Gecelerin Ötesinde (1964)

[[Kategori:Galatasaray Lisesi mezunları]]

[[Kategori:Zincirlikuyu Mezarlığı'na defnedilenler]]