Aristotelesçilik: Revizyonlar arasındaki fark

'''Aristotelesçilik''', [[Platonizm|Plantonculuğa]] paralel olarak, aynı zaman dönemleri içinde gelişen bir felsefi eğilimdir. Yeni bir dünya görüşü arayışı içinde [[rönesans felsefesi]]nin [[Platon]]'a ve [[Aristoteles]]'e yönelmesi şaşırtıcı değildir. Her ikisi de klasik çağın en güçlü düşünürleriydi ve yapıtları bir anlamda ilk felsefeyi kurmaya yönelikti.

 

Aristotelesçiliğin merkezi [[14. yüzyıl]]dan itibaren [[İbn-i Rüştçülük|İbni Rüştcülüğün]] etkili olduğu [[Padua]]'dır. Bütün Aristotalesçi kadroların burada toplanması sözkonusudur. Bu dönem en büyük filozof [[Pietro Pomponazzi]]'dir (1462-1524). Birçok üniversitede görev yapan Pomponazzie, Aristotelesçiliğin merkezi tartışması olan [[ruhum ölümsüzlüğü]] konusunda doğalcı-materyalist bir düşüncenin savunusunu geliştirmiştir. "[[Çifte doğruluk]]" düşüncesiyle akli olan ile tanrısal olanı ayırmaya çalışmış buna regmen kilise tarafından aforoz edilmekten kurtulamamıştır. Röneans felsefesindeki Aristotelesçiliğin ortacağdan farkı, dindışı bir yönelimle Aristo felsefesini degerlendirmesidir.

 

* [[Skolastik felsefe]]

* [[Rönesans felsefesi]]