|
''Cinlerin Esrarı'', İmam-ı Şibli'nin en ünlü eseri. Arapça orijinali 880 yılında yazıldı. Mısır, Kahire İskenderiye Kütüphanesi'nde bulunan el yazması kitabın mikrofilmleri, araştırmacı Muhammed Ferşad tarafından çekilerek Tercüme edildi. Kitabın tercüme edilmiş ilk Türkçe baskısı [[1979]] yılında [[İstanbul]]'da yayınlandı. İmam-ı Şibli, ''Cinlerin Esrarı'' isimli orijinali [[Arapça]] olan kitabında ''"Müslüman ve gayrı müslim cinler, cinlerden korunmak için neler yapmalı, cinlerin tehlikeleri, zararsız cinler, cinlerle evlenmek mümkünmü"'' gibi parapsikolojik olayları yazdı. Kitap [[Kahire]] El Ezher Üniversitesi mensubu Türk asıllı mütercim Muhammet Fersat tarafından tercüme edilerek [[1979]] yılında Türkiye'de Türkçe olarak yayınlandığında tartışmalara neden oldu. Kitabın içerisinde yer alan "[[Cin]] Çağırma metodları" bölümü [[1980]] yılında cin çağırma çabaları nedeniyle psikolojik sorunlar yaşayan insanların artması nedeniyle kitabın yayıncısı Fersat Yayınevi tarafından kitaptan çıkartıldı.<ref name='kaynak1'>Kitabın yayıncısı, Fersat Yayınları sahibi İbrahim Fersat'ın ifadelerine göre</ref>
== Hakkında anlatılan öykülerbir öykü ==
- İmam-ı Şibli günün birinde bu konuda birbirleriyle tartışan iki çocuk ile karşılaştı. Onlara yardımcı olmak amacıyla yanlarına yaklaştı. "Çocuklar neden kavga ediyorsunuz. Söyleyin size yardımcı olayım" dedi. Çocuklar, yerde buldukları cevizi paylaşamadıklarını söyleyerek ondan yardım istediler. İmam-ı Şibli, elleriyle sıkarak kırdı. Ceviz açılınca bir de ne görsünler, içinde meğersem hiçbir şey yokmuş, ceviz uzun süre önce zaten çürümüş durumdaymış. Oradan geçen birisi olaya şahit olarak dalga geçmiş. "Şibli efendi, eğer gerçekten insanlara adalet dağıttığını iddia ediyorsan, bunu da doğru şekilde paylaştırsana..." Şibli'nin cevabı şu şekilde olmuş: "Bütün bu kavga meğersem içi boş bir ceviz için, taksim etmek ise bir hiç içinmiş.<ref name='kaynak2'>'''[[Ferîdüddîn-i Attâr|Feridüddin Hace Attar]]''''ın ''Tezkiretül Evliya'' kitabında anlatılan bir öykünün dilimize uyarlanmış farklı bir versiyonudur</ref>
- Bir doğu öyküsü ise şöyledir. Bağdatlı mistik düşünür Bibli'nin ölümünden sonra dostlarından biri onu düşünde görür ve ona sorar: "Tanrı sana nasıl davrandı?" Şibli şöyle cevap verir: "Bana şöyle dedi": "Ebubekir, günahlarını neden bağışladığımı biliyor musun?" Ben "İyi sözlerimden dolayı" dedim. "Hayır" dedi. "Yaptığım iyiliklerden dolayı" dedim. "Hayır" dedi. "Sana kalpten tapındığım için" dedim. "Hayır, seni bunlar için affetmedim" dedi. "Bilgimi artırmak için yaptığım seyahatler ve mümin kişileri bulmak için yollara düştüğüm için" dedim. "Hayır" dedi. Ben "Yüce Tanrım, bunlar kurtuluşa ermek için yapılması gereken ve bunları yaparsam beni bağışlayacağını düşünerek her şeyin üstünde tuttuğum işler." dedim. "Ama ben bunlardan dolayı bağışlamadım seni" dedi Tanrı. "Peki, neden dolayı Yüce Tanrım?" dedim. Bunun üzerine, "Hatırlıyor musun, bir keresinde Bağdat sokaklarında dolaşırken soğuktan bitap düşmüş, dondurucu soğuktan ve kardan korunmak için bir duvardan ötekine geçen küçük bir kedi bulmuştun ve acıdığın için yerden alıp sırtındaki kürkün içine sokmuş ve hayvanı soğuğun işkencesinden kurtarmıştın?" Ben "Evet, hatırlıyorum." dedim. Tanrı "Bu kediye merhamet gösterdiğin için sen de benim merhametimi kazandın." dedi." <ref>Paul Watzlawick'in İyideki Kötü kitabında Schimmel, Annemarie: Die orientalische Katze. Eugen Diederichs, Köln (1983) eserinden alıntılanmıştır. </ref>
== Dipnotlar ==
|
