Holokost: Revizyonlar arasındaki fark

'''Holokost''' ([[Yunanca]]: {{lang|el|ὁλόκαυστος}} ''holókaustos: {{lang|el|hólos}}'', "bütün" ve ''{{lang|el|kaustós}}'', "yanmış"), '''Nazi Soykırımı''', '''Yahudi Soykırımı''' ya da '''Ha-Shoa''' ([[İbranice]]: {{lang|he|השואה}} "felaket"); [[Adolf Hitler]] liderliğindeki [[Nazi Partisi]]'nin yönettiği [[Nazi Almanyası]] döneminde, işgal edilen sınırlar içerisindeki yaklaşık altı milyon [[Yahudiler|YahudininYahudi]] (kaynaklara göre bu ölü sayısı değişir) sistemli bir şekilde öldürüldükleri [[soykırım]].<ref>Further examples of this usage can be found in: [[#CITEREFBauer2002|Bauer 2002]], [[#CITEREFCesarani2004|Cesarani 2004]], [[#CITEREFDawidowicz1981|Dawidowicz 1981]], [[#CITEREFEvans2002|Evans 2002]], [[#CITEREFGilbert1986|Gilbert 1986]], [[#CITEREFHilberg1996|Hilberg 1996]], [[#CITEREFLongerich2012|Longerich 2012]], [[#CITEREFPhayer2000|Phayer 2000]], [[#CITEREFZuccotti1999|Zuccotti 1999]].</ref>

Holokost öncesinde sayıları dokuz milyonu bulunan [[Avrupa]]lı Yahudilerin aşağı yukarı üçte ikisi öldürüldü.{{sfn|Dawidowicz|1975|p = 403}} Bir milyon üzerinde Yahudi çocuk, aşağı yukarı iki milyon Yahudi kadın ve üç milyon Yahudi erkek Holokost taHolokost’ta öldürüldü.{{sfn|Hedgepeth|Saidel|2010|p = 16}}{{sfn|Fitzgerald|2011|p = 4}} Almanya ve Almanların işgal ettiği sınırlar içerisindeki 40.000 üzerindeki bir tesis ağı, Yahudi ve diğer kurbanları; toplamak, hapsetmek ve öldürmek için kullanıldı.<ref name="NYT030113">{{cite news | title = The Holocaust Just Got More Shocking|url=http://www.nytimes.com/2013/03/03/sunday-review/the-holocaust-just-got-more-shocking.html|accessdate=2 March 2013|newspaper=The New York Times | date = 1 March 2013 | author = Eric Lichtblau}}</ref>

İşgalciler, Yahudileri ve Romanları gettolara hapsedip, nakliye trenleriyle ölüm kamplarına gönderilmeden önce bir arada tuttular. Yolculuk boyunca ölmeyenler ya ölene dek çalıştırıldı, ya tıbbi deneyler için kullanıldı, ya da sistematik bir şekilde gaz odalarında öldürüldü. Almanya bürokrasinin her kolu, soykırımın lojistiğine yardım etti ve [[Üçüncü Reich]]’ı, Holokost akademisyenlerinin belirttiği gibi bir Soykırım Devleti’ne dönüştürdü.{{sfn|Berenbaum|2005|p = 103}}

KitabıKitab-ı Mukaddes'te de geçen, Shoah (שואה) sözcüğü "felaket" anlamına gelir ve bu sözcük 1940 larda1940’larda, özellikle İsrail ve Avrupa’da, Holokost için kullanılan standart İbranice sözcük olmuştur.<ref>[http://www.ushmm.org/research/library/faq/details.php?topic=01#02 "What is the origin of the word 'Holocaust'?"]. [[United States Holocaust Memorial Museum]]. Retrieved 25 September 2012.</ref> Shoah sözcüğünün tercih edilmesinde birçok amaç vardır. Bunların arasında, dini olarak, “Holokost” teriminin hakaret anlamına gelmesidir.

* "Nihai çözüm", toplanıp, ölüm kamplarına götürülmeleri ve orada sistemli olarak büyük kapsamlı bir şekilde Gaz odalarında ya da farklı şekillerde öldürülüp cesetlerinin yakılması.

19. yüzyılın sonlarına doğru ve 20. yüzyılın başlarında, Almanya’da muazzam bilimsel ve teknolojik gelişmeler oldu. Bu gelişmeler insanlara bir ütopyanın gerçekleşeceği hissini vermişti ve insanlar yakın zamanda bütün sosyal problemlerin çözüleceğini düşünüyordu.{{sfn|Peukert|1994|pp = 280–284}} Bunun yanı sıra, aynı dönemde, ırkçı, sosyal Darvinist ve öjenik dünya görüşü, bâzı insanların diğer insanlardan biyolojik olarak daha önemli olduğu görüşündeydi.{{sfn|Peukert|1994|pp = 279–280}} Tarihçi [[Detley Peukert]]e göre, Shoah, sadece antisemitizm denantisemitizmden gelmiyordu ve birikmiş radikalleşmenin bir ürünüydü.{{sfn|Peukert|1994|p = 280}} [[I. Dünya Savaşı]]’ndan sonra, savaş öncesindeki pozitifliğin yerini Alman bürokratların hayal kırıklığı aldı. Böylece biyolojik olarak uygun olanların çıkarları için uygun olmayanların dışlanması gerekiyordu.{{sfn|Peukert|1994|p = 288}}

[[Büyük Buhran]]’ın getirdiği zorluklar, Almanya’daki birçok tıbbi kurumun, [[ötenazi]] kullanarak tedavisi mümkün olmayan fiziksel ve zihinsel özürlüleri öldürme fikrini desteklemesine neden oldu. Böylece bu insanlar için kullanılacak para, tedavi edilebilecek hastalar için kullanılacaktı.{{sfn|Burleigh|2000|pp = 47–48}} Naziler 1933 yılında yönetime geldiğinde, Alman toplumunda, ırksal olarak “değerli” olan insanları koruyup, “değersiz” olanları toplumdan arındırma fikri hâlihazırda sempatiyle karşılanmaktaydı.{{sfn|Peukert|1994|p = 289}}

1933 [[Reichstag]] seçimlerine doğru, Naziler, muhaliflere karşı şiddetlerini artırdı. Yerel otoritelerin yardımıyla toplama kamplarını kurup, yargı dışı mahkûmiyetlere, muhaliflerle başladılar. İlk kamplardan olan [[Dachau]], 9 Mart 1933 tarihinde açıldı{{sfn|Gilbert|1986|p = 32}} ve başta kampa komünistler ve sosyal demokratlar getirildi.{{sfn|Longerich|2012|p = 155}} Diğer ilk hapishaneler, ''Sturmabteilung'' (SA) tarafından yönetilen depo ve bodrumlarda ya da çok olmamakla birlikte, ''Schutzstaffel'' (SS) tarafından yönetilen depolarda kuruldu. Bu hapishanelerdeki kişiler, 1934 ortalarında daha büyük ve amaca yönelik olarak, şehir dışında kurulan, SS yönetimindeki kamplara gönderildi. Kampların ilk dönemdeki amacı, caydırıcılık oluşturarak, ulus toplumu kurallarına uymayan Almanları terbiye edip fikirlerini değiştirmekti.{{sfn|Peukert|1987|p = 214}} Kampa gönderilenler arasındaki eğitimli kişilerin iradeleri kırıp millî yoldaşlara katılmaları istendi. Biyolojik olarak uygun olmayanlar ise, kısırlaştırılacak ve daimi olarak kampta tutulacaktı. Bu kesimin, sürekli artan iş yüküyle çalışırken ölmeleri beklenecekti{{sfn|Peukert|1987|p = 214}}

1935’te Hitler, [[Nüremberg Kanunları]]nı getirdi. Bu kanunlara göre, Yahudiler Aryan ırktan kişilerle cinsel ilişkiye giremeyecek ve evlenemeyecekti (Alman Onurunu ve Alman Kanını Koruma Kanunu). Yahudilerin Alman vatandaşlıkları ellerinden alıp, sivil haklarından mahrum etti. Hitler “Kan Kanunu” özellikle tanımladı: “Problemin çözülmesi için kullanılan düzenlemenin işe yaramaması durumunda, problemin çözümü Nazi Partisinin Final Çözüm'üne (''{{lang|de|Endlösung}}'') bırakılacaktı”.{{sfn|Kershaw|1998|p = 570}} Final Çözüm (''{{lang|de|Endlösung}}''), Naziler için Yahudilerin yok edilmesini anlatan üstü kapalı bir tanımdı. Ocak 1939’daki bir konuşmasında Hitler, şunları söyledi: “Eğer Avrupa’daki ve Avrupa dışındaki Yahudiler, milletleri tekrar bir Dünya Savaşı’nın içine sokarsa, sonucu Dünya’nın Bolşevik hale gelip Yahudilerin zafer kazanması olmayacak. Tam aksine Avrupa’daki Yahudi ırkının sona ermesin (''{{lang|de|Vernichtung}}'') e sebep olacak.{{sfn|Berenbaum|2005|p = 57}}”. Konuşmasından alınan çekimler, 1940 yapımı Yahudi Göçebe (''{{lang|de|Der ewige Jude}}'') adlı bir Nazi propaganda filminin finali olarak kullanıldı. Bu filmin amacı Avrupa’daki Yahudilerin temizlenmesini mantıksal bir temele bağlamayı amaçladı.{{sfn|Michael|Doerr|2002|p = 154}}

1940 ve 1941 boyunca, çok sayıda YahudininYahudi’nin işgal altındaki Polonya’da katledilmesi süreci ve Genel Hükûmet bölgesine Yahudilerin sürülme süreci devam etti. Aralık 1939 tarihine gelindiğinde, Genel Hükûmet bölgesinde, 3,5 milyon Yahudi toplanmıştı.

Polonya’nın işgalinden sonra, Naziler, Yahudilerin ve Romanların ölüm kamplarına gönderilmeden önce tutulup kontrol altında kalmaları için gettolar inşa etti. | author = 29 Eylül 1939 tarihinde ilk girişim olarak, Heyrich’ten {{lang|de|Einsatzgruppen}} başkanlarına gelen bir mektupla konseylerin kurulması emrini verdi.{{sfn|Trunk|1996|p = 1–6}} Her getto, ''{{lang|de|Judenrat}}'' (Yahudi Konseyi) adlı, Almanlar tarafından seçilmiş, Yahudi toplumundaki liderler tarafından kurulan konseylerle yönetildi. Bu konsey, günlük işleri düzenleyip, gıda, su, ısınma, ilâç ve barınak dağıtımından sorumlu oldu. Konseyin stratejisi, Nazi yöneticileriyle işbirliği yaparak, kayıpları oldukça aza indirmekti. Rica ederek ve Nazi muamelelerini kabul ederek, merhamet ve daha iyi koşullar için çalıştılar.{{sfn|Hilberg|1995|p = 170}}

Himmler 1941 Ağustosunda Minsk’e gitti ve 100 YahudininYahudi’nin öldürüldüğüne bizzat şahit oldu. [[Karl Wolff]]’un günlüğünde anlattığı olayda: “Himmler’in yüzü yeşildi. Cebinden bir mendil çıkardı ve yanağına sıçrayan beyin parçasını sildi. Sonra kustu. Tekrar doğrulduğunda, SS adamlarına, uymaları gereken kurallar hakkında dersler verdi.”

Kershaw’ın, Bavyeralıların ve diğer birçok AlmanınAlman’ın Shoah’ya karşı vurdumduymaz olduğu kanısı, Nazi Almanyası popüler fikir uzmanı İsrailli tarihçi [[Otto Dov Kulka]] ve Kanadalı [[Michael Kater]] tarafından tepki aldı. Kater’a göre, Kershaw; Almanya’daki antisemitizmin büyüklüğünü göz ardı etmişti. Yahudilere karşı yapılan bütün girişimler birçok Nazi tarafından biliniyordu ve diğer insanların bilmemesinin imkânı yoktu ve ayrıca, Yahudilerin yaşadıklarını organize eden Nazilerdeki antisemitizm tabii ki tepeden gelme değildi, aksine toplumun içinde gelişmişti.{{sfn|Marrus|2000|p = 92}} Kulka, Almanların çoğunun, Kershaw’ın gösterdiğinden daha antisemitist olduğunu ve vurdumduymazlıktan ziyade, “pasif uymacılık” in daha uygun bir açıklama terimi olduğunu belirtti.{{sfn|Marrus|2000|p = 93}} Alman tarihçi Chrisof Dipper, 1983 yılında yazdığı yazıda, Nazi karşıtı muhafazakârların da antisemitist olduğunu yazdı.{{sfn|Marrus|2000|p = 92}} Alman popülasyonun büyük bir kısmı, bir “Yahudi Problemi” nin olduğuna ve çözülmesi gerektiğine inanıyordu.

Tahminlere göre 20.000–30.000 arasında Yahudi partizan, aktif bir şekilde Nazilere ve Doğu Avrupa’daki yandaşlarına karşı savaştı.{{sfn|Kennedy|2007|p = 780}}<ref name="USHMM_RES">[http://www.ushmm.org/education/foreducators/resource/pdf/resistance.pdf "Resistance During the Holocaust"]. ''Holocaust Encyclopedia''. [[United States Holocaust Memorial Museum]]. Retrieved 27 September 2012.</ref> Gerilla savaşına girip, Nazilere karşı sabotaj girişimlerinde bulundular, getto ayaklanmalarını kışkırttılar ve mahkûmlara yiyecek sağladılar. [[Litvanya]]’da 3.000 Alman askeri öldürdüler. 1,4 milyon Yahudi asker, müttefikler ordusunda savaştı.{{sfn|Lador-Lederer|1980|p = http://www.jewishagency.org/JewishAgency/English/Jewish+Education/Compelling+Content/Eye+on+Israel/Current+Issues/Jewish+Soldiers+and+Prisoners+of+War+during+World+War+II.htm#_ftnref1 75 n.15}} Bunların 40%’ı [[Kızıl Ordu]]’da savaştı.{{sfn|Lador-Lederer|1980|p = [http://www.jewishagency.org/JewishAgency/English/Jewish+Education/Compelling+Content/Eye+on+Israel/Current+Issues/Jewish+Soldiers+and+Prisoners+of+War+during+World+War+II.htm#_ftnref1 75 n.15]}} Kızıl Ordu’da savaşan 200.000 Yahudi asker öldü.{{sfn|Pinkus|1990|p = 261}}

İşgal altındaki Polonya’da ve Sovyet sınırlarında, binlerce Yahudi, her zaman kabul edilmeseler de bataklıklara ve ormanlara kaçarak partizanlara katıldı. Yahudilerin çok sayıda olduğu Litvanya ve Belarus’ta Yahudi partizanlar binlerce YahudininYahudi’nin hayatını kurtardı. Budapeşte gibi bâzı şehirlerde böyle gelişmeler için hiç şans yoktu. [[Amsterdam]]’da ve Hollanda’nın birçok yerinde, Yahudiler Hollanda direnişinin içinde yer aldı.{{sfn|Klempner|2006|pp = 145–146}} 1944 [[Varşova Ayaklanması]]nda, 1943 Varşova Gettosu Ayaklanmasından daha fazla insan vardı.{{sfn|Snyder|2010|p = 320}}

Savaş endüstrisine yardımları büyük olmalarına rağmen, 1943'te birçok Yahudi Gettosu boşaltıldı ve popülasyonları imha kamplarına gönderildi. Bunların arasında en genişi 1943’te Varşova Gettosundan 100.000 YahudininYahudi’nin imha kamplarına gönderilmesiydi. Bu olay, Varşova gettosu ayaklanmasını ateşledi ve ayaklanma gaddarlıkla sona erdirildi. 42.000 Yahudi, 3-4 Kasım 1943’te Hasat Festivali Operasyonunda vuruldu.<ref>[http://www.ushmm.org/wlc/en/article.php?ModuleId=10005222 "Aktion 'Erntefest' (Operation 'Harvest Festival')"]. ''Holocaust Encyclopedia''. [[United States Holocaust Memorial Museum]]. Retrieved 27 September 2012.</ref> Aynı zamanda, trenlerde batıdan Yahudileri Güney Avrupa’ya getiriyorlardı. Sovyet sınırlarındaki imhalar, yine aynı sınırlarda SS ve yerel güçler tarafından gerçekleştiriliyordu. 1943 sonlarında Almanlar Sovyet sınırlarının büyük bir kısmından geri itilmişti. Alman tren yollarının önceliği Yahudileri imha kamplarına taşımaktı. Bir süre sonra, ekonomi yöneticileri, kaynakların, ekonomiye yarayan yetenekli Yahudileri öldürmek için kullanılmasına karşı şikâyet ettiler. 1944’e doğru Nazi fanatizmiyle kör olmayan her Alman, Almanya’nın savaşı kaybettiğini biliyordu. Birçok subay, Almanya’nın başına gelecekler ve kişisel olarak başlarına gelecekleri düşünüp korkmaya başlamıştı fakat Himmler ve SS’e karşı direnmek imkânsızdı.

19 Mart 1944’te Hitler, [[Macaristan]]’ın asker tarafından işgal edilmesini emretti ve Eichmann’ı, Macaristan’da bulunan 800.000 YahudininYahudi’nin imha kamplarında gönderilmesini yönetmesi için Macaristan’a gönderdi. Hitler kişisel olarak, Macar Amiral Miklos Horthy’e şikâyet etti. 18 Mart 1944’te şunları bildirdi:

Yahudilerin yarısından fazlası Auschwitz’e gönderildi. Komutan Rudolf Höss, üç ayda 400.000 Macar YahudininYahudi’nin öldürüldüğünü yargılanırken bildirdi.

Macaristan’daki Yahudileri öldürmeyi amaçlayan operasyon, Nazi hiyerarşisinde muhalefetle karşılandı ve bâzı kişiler, Hitler’in müttefiklerle, hayatların karşılığında barışçıl bir anlaşma isteyerek görüşmesini önerdi. [[İstanbul]]’da Himmler’in ajanları, İngiliz ajanları ve Yahudi kurumların temsilcileri resmi olmayan görüşmeler yapıyordu. Bir noktada, Eichmann bir milyon YahudiyeYahudi’ye karşı 10.000 kamyon istedi (sonra bu istek Yarar için Kan olarak adlandırıldı) fakat bu çapta bir anlaşmanın gerçekleşmesi imkânsızdı.

Şubat 1942’de Chełmno imha kampından kaçan mahkûm Jacop Grojanowski, Varşova Gettosuna ulaştı ve [[Oneg Şabat]] grubuna Chełmno kampı hakkında ayrıntılı bilgi verdi. Verdiği bilgiler ([[Grojanowski raporu]]) getto dışına çıkarıldı ve Polonya’daki yeraltı gruplarına oradan da Haziran 1942’de İngiltere’ye ulaştırıldı. Rapora o nok tada ne olduğuna dair bir bilgi bulunmamakta.<ref>{{Web kaynağı | başlık = Grojanowski Report|url=http://www1.yadvashem.org/odot_pdf/microsoft%20word%20-%206317.pdf | yayıncı = [[Yad Vashem]] | erişimtarihi = 26 September 2012 | arşivurl = http://web.archive.org/web/20131112225338/http://www.yadvashem.org/odot_pdf/microsoft%20word%20-%206317.pdf | arşivtarihi = 12 Kasım 2013}}</ref>{{sfn|Farbstein|1998}} Bu arada, 1 Şubat'ta [[Birleşik Devletler Savaş İstihbarat Ofisi]], Yahudi imha kamplarıyla ilgili bilgileri dağıtmama kararı aldı. Nedeni bu bilgilerin insanları yanlış yönlendirip, savaşın sadece bir Yahudi problemi olmasını düşünmelerine sebep olacaktı.<ref>Memorandum, [[Arthur Sweetser]] to Leo Rosten, 1 February 1942, quoted in Eric Hanin, "War on Our Minds: The American Mass Media in World War II" (Ph.D. dissertation, University of Rochester, 1976), ch. 4, n. 6</ref>

Eylül 1940’ta [[Witold Pilecki]] gönüllü olarak Auschwitz’e gitti ve bir örgüt oluşturdu. Dışarı sızdırdığı raporlar, Batıyı Auschwitz hakkında bilgilendiren ana kaynak oldu. Pilecki Auschwitz’ten kaçtı ve hazırladığı rapor Ağustos 1942’de iki kısımlık bir rapor olarak Londra’daki Strateji Ofisine gönderildi. Raporda gaz odaları, seçmeler ve kısırlaştırma girişimleri hakkında bilgiler ve detaylar vardı. Raporda, Birkenau’da üç krematoryum vardı ve günde 10.000 kişinin yakılmasında kullanılabiliyor, kampta bir günde 30.000 YahudininYahudi’nin gazlanabiliyordu.

[[Rudolf Vrba]] ve [[Alfred Wetzler]], 1944’te Auschwitz’ten kaçtılar ve Slovakya’ya gittiler. Yayınladıkları 32 sayfalık Vrba-Wetzler raporunda Auschwitz’teki toplu katliamların nasıl gerçekleştiğini daha detaylı anlattılar. İyi hafızasından dolayı kamptaki süreci en derin detayları yazdı Vrba ve diğer raporlarla karşılaştırıldıklarında tutarlı olması, detaylarından dolayı raporu müttefikler için daha değerli kıldı. 27 Mayıs 1944’te Auschwitz’ten kaçan Arnost Rosin ve Czesław Mordowicz, Slovakya’da paylaştıkları raporda diğerlerine ek olarak, 100.000 Macar YahudininYahudi’nin inanılmaz hızlı bir şekilde insan vücudundan çıkan yağların yardımıyla yakıldıklarını belirtti.{{sfn|Vrba|2006}}

Kurbanların sayısı, “Holokost” un hangi anlamda kullanıldığına göre değişir. [[Donald Niewyk]] ve [[Francis Nicosia]] Holokost’a Kolombiya Rehberi adlı kitaplarında, Holokost’un genelde beş milyondan fazla Avrupalı YahudininYahudi’nin kitleler halinde öldürülmesi için kullanıldığını belirttiler.{{sfn|Niewyk|Nicosia|2000|pp = 45–52}} Daha sonra, herkesin bu tanımı tatmin edici bulmadıklarını yazdılar.<ref>{{cite book|authors=Donald L. Niewyk, Francis R. Nicosia | title = The Columbia Guide to the Holocaust | publisher = Columbia University Press | location = | year = 2000 | isbn = 0231112009|oclc=|doi=|page=49 |quote=Those who offer explicit or implicit arguments for including them among the victims of the Holocaust, such as Bohdan Wytwycky in ''The Other Holocaust'' and Christian Streit and Jürgen Forster in ''The Policies of Genocide'', point out that the appallingly high losses among Soviet prisoners of war were racially determined. The Germans did not usually mistreat prisoners from other Allied countries, but in the Nazi view Soviet prisoners were Slavic "subhumans" who had no right to live. … Those who would include Polish and Soviet civilian losses in the Holocaust include Bohdan Wytwycky in ''The Other Holocaust'', [[Richard C. Lukas]] in ''The Forgotten Holocaust: The Poles Under German Rule, 1939–1944'', and Ihor Kamenetsky in ''Secret Nazi Plâns for Eastern Europe''.}}</ref> Martin Gilbert’a göre, toplam sayı altı milyonun biraz altında ve bu sayı içerisindeki Yahudiler, Avrupa’daki 7,3 milyon YahudininYahudi’nin yüzde 78%’iydi78’iydi{{sfn|Gilbert|1988|pp = 242–4}} Timothy D. Snyder, Holokost’un iki anlamda kullanıldığını yazdı. Birisi, Nazi Almanyası’nın savaş dönemdeki bütün öldürme politikalarına verilen ad, diğeri ise Yahudilerin Nazi rejimi boyunca maruz kaldıkları zulme verilen addı.{{sfn|Snyder|2010|p = 412}}

|+ [[Lucy Dawidowicz]]’ın Savaş öncesi dönemindeki nüfusu göz önünde bulundurarak, ne kadar YahudininYahudi’nin öldüğüne dair yaptığı çalışma:<ref name="autogenerated2" />

Almanya tarafından direkt ve a endirekt şekilde kontrol edilen sınırlarda, 8–10 milyon Yahudi vardı (sayının belirsizliği, [[Sovyetler Birliği]]’ndeki Yahudilerin sayısının bilinmemesiydi). Holokost süresince öldürülen Yahudiler, böylece Yahudilerin 60–75%'iydi. Polonya’daki 3,3 milyon YahudininYahudi’nin 90%’ından fazlası öldürüldü. Letonya ve Litvanya’da da aynı oranlarda Yahudi öldürüldü, ama Estonya’daki Yahudiler zamanında ülkeyi terk etti. 1933 yılında Almanya ve Avusturya’daki toplam 750.000 Yahudiden sadece çeyreği hayatta kaldı. Aslında birçok Yahudi 1939 öncesinde Çekoslovakya, Fransa ya da Hollanda’ya göç etti fakat bilindiği gibi daha sonra bu ülkelerin Nazi Almanyası tarafından işgal edilmesiyle daha sonra ölümlerine gönderildiler. Çekoslovakya, Yunanistan, Hollanda ve Yugoslavya’da Yahudileri 70%’i öldürüldü. Romanya, Belçika ve Macaristan’da 50–70% arası öldürüldü. Aynı miktarda YahudininYahudi’nin Belarus ve Ukrayna da öldürüldüğü bilinir fakat bu oranlar bu ülkeler için kesin değildir. Daha az oranda kayba sahip ülkeler arasında, Bulgaristan, Danimarka, Fransa, İtalya ve Norveç vardır. [[Arnavutluk]], Almanlar tarafından işgal edilip, 1945 yılında 1939 dan1939’dan daha fazla sayıda YahudiyeYahudi’ye sahip tek ülkedir. Ülke içerisindeki ve göç eden Yahudilere sahte kimlikler verildi, birçoğu gerektiğinde saklandı ve genelde 60%’ı Müslüman olan köylerde onurlu bir şekilde misafir edildiler.<ref>Shoah Research Center;– Albania [http://www1.yadvashem.org/odot_pdf/Microsoft%20Word%20-%205725.pdf] The Jews of Albania during the Zogist and Second World War Periods [http://www.heimat.de/home/illyria/i.php3?s=e&p=2004_01_09_fisher_jews_in_albania] and see also Norman H. Gershman's book Besa: Muslims Who Saved Jews in World War II – for reviews etc. [http://www.amazon.com/dp/0815609345] (all consulted 24 June 2010)</ref> Bu tahminler göz önünde bulundurulduğunda ölenlerin 80-90%’ı Yahudiydi. Polonya’daki ölen Yahudilerin neredeyse hepsi kamplarda öldü<ref name="autogenerated2" />.