Palsa: Revizyonlar arasındaki fark

Palsa oluşumları dönüşümlü olarak düz ve dolambaçlı kümeler oluşturur. İzlanda’da ki palsalar hörgüç, kalkan, plato, yüzük, set şeklindeyken, Norveç’tekiler kordon, koni ve çatı şeklindedirler. Enleri yaklaşık 10-30metre uzunlukları 15-15015–150 m dir. Buna rağmen uzunluğu 500m yi bulan bataklık eğimine paralel palsa tepecikleri rapor edilmiştir. Yükseklikleri en az 1m den en fazla 10m ye çıkabilir. Geniş oluşumlar küçük olanlardan daha az koniseldir. Bazı yerlerde palsalar yüzlerce metre uzunluğunda karışık şekiller oluştururlar. Donmuş toprak çekirdeği yerel olarak lensler 40 &nbsp;cm kalınlığa ulaşmalarına rağmen 2-3 2–3&nbsp;cm den daha kalın değillerdir. Palsalar grup ya da meralar halinde oluşur ve her bir palsa diğerlerinden farklı bir yaşta olduğunu gösterir. Palsa yüzeyleri sıklıkla don olayları ve kurumaya bağlı olarak çatlaklarca yarılır. Palsa’nın bitki örtüsü bataklık kömürü özelliği gösteren kamışla beraber küçük funda ve likenlerden oluşabilir. Aynı zamanda bir palsa ne kadar yükseğe doğru büyürse onu örten bataklık kömürü o denli kurur ve bu durum iç çekirdeği erimekten alıkoyan izolasyona daha fazla sebebiyet verir.<ref>

Palsalar kalıcı olmayan donlu toprak bölgelerinin tipik oluşumlarıdır ve bu yüzden kuzey Kanada, Alaska, Sibirya, İzlanda ve fennoiskandinavya’nın yarı arktik bölgelerinde bulunur. <ref>The Origin of Palsas. Matti Seppälä. 1986.</ref> Onlar sırf bataklıklarla bağlantılıdır ve yaygın şekilde kışların uzun olup kar örtüsünün ince olduğu bölgelerde oluşur. Bazı bölgelerde palsalar donlu toprağın altında uzanır, diğer yerlerde onlar donmayan alt tabakada uzanır.