Ebu Hanife: Revizyonlar arasındaki fark
[kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
Giriş kısmında d. ve ö. t.'ne (ggaa) olarak ekledim. |
Mithrandirt (mesaj | katkılar) Sayfa yönlendirmesi yapıldı. |
||
58. satır:
'''[[Fıkıh]]'''; Ebû Hanîfe, [[fıkıh]] meselelerinin çözümünde belli bir usul belirleyen ve bunu sistemleştiren ilk İslam bilginidir. Nitekim onun kurmuş olduğu bu sistem fıkıh tarihindeki ilk [[mezheb]]in doğuşuna ve kendisinin de ilk [[İslam mezhepleri|mezhep]] imâmı olarak anılmasına yol açmıştır.
Ebû Hanîfe, meselelerin çözümünde dört delil olarak anılan
* [[Kuranı Kerim|Kitap]]: Ebû Hanîfe, Kur'an ayetlerinin zahirinden çok illetine bakarak görüş belirtmiştir. Ona göre, ibadet ile ilgili olanlar hariç her ayetin belirttiği hükmün ardındaki neden bulunmalı ve ona göre fetva verilmelidir.
* [[Sünnet (din)|Sünnet]]: Görüş bildirirken sünnetlerin geliş ve bildirilme yollarında titizlik gösterdiği gibi bunların akla ve kamu yararına uygun olması gerektiği fikrini ortaya attı. Bunun için bazı [[hadis]]leri -nakil zinciri kuvvetli dahi olsa- görüş bildirirken göz ardı ettiği görülmüştür. Bu anlayışı zamanına göre büyük bir cür'etti ve bedelini 'zındıklıkla' suçlanarak ödedi.<ref>[http://semerkanddergisi.com/fikih-ilminin-babasi-imam-i-azam-ebu-hanife-rh-a/ Semerkand Dergisi'nde hakkında yazılmış bir yazı (İlgili kısım:Yaklaşımı ve içtihat usulü]</ref>
* [[Kıyas]]: Yine kıyası da insanın ve kamunun yararına olacak şekilde kullanmıştır.
Buraya kadar sayılan [[
* [[İstihsân]]: Ebû Hanîfe fıkıh bilimine bu metodu kazandırarak İslamı'ın zaman içinde değişebilecek şartlara uyum sağlamasını amaç edinmiştir. Başta [[Şafii]] olmak üzere bilginler tarafından şiddetli bir muhalefetle karşılaşmıştır.<ref>Doğan, İsa, ''Ebû Hanîfe’nin [[Dîn]]î ve siyâsî duruşu,'' Diyanet Dergisi makalesi.</ref>
=== İmâm-ı Â’zam Ebû Hanîfe<ref>[[Yaşar Nuri Öztürk|Öztürk, Yaşar Nuri]], İmâm-ı Â’zam Savunması, <small>Şehid bir önder için Apolocya,</small> – Sahabe ve
{{ana|Emevîler|Hişam bin Abdülmelik|Emevîler devrinde Alevîler}}
Aynı İmâm-ı Â’zam, H. 121 / M. 739 yılında “Hânedan-ı Alevîyye” mensuplarından ''“[[Zeyd bin Ali|İmâm Zeyd]] bin [[Ali Zeyn el-Âb’ı-Dîn]]”''<ref>[[Yaşar Nuri Öztürk|Öztürk, Yaşar Nuri]], ''İmâm-ı Â’zam Savunması, <small>Şehid bir önder için Apolocya,</small> – Zâlimlere isyânı imân ve ibâdetin esâsı olarak tanıttı: İmâm-ı Â’zam’ın tanıttığı [[İslâm]]’ın temel ibâdeti,'' Sahife 156, İnkılâp, İstanbul, 2010.</ref> tarafından [[Emevî]] Hâlifesi [[Hişam bin Abdülmelik|Hişâm bin Abd’ûl-Melik]]’in zâlimâne idaresine karşı çıkarılan isyânı da [[Muhammed]]’in komuta ettiği [[Bedir Savaşı]]’na benzetmiş, ve destek vermekten hiç te çekinmemişti.<ref>[[Muhammed Ebu Zehra|Ebû Zehre]], ''Ebû Hanîfe,'' Sahife 32.</ref>
|