Stavrakios (hadım): Revizyonlar arasındaki fark

Stavrakios, İrini'nin çok küçük yaştaki oğlu VI. Konstantin'in naibesi olduğu 781 yılında, ''[[Logothetes tu dromu]]'' (Bizans İmparatorluğu dış işleri bakanı) görevine atandığında öne çıkmıştır. Zaten yüksek saray makamı ''[[patrikios]]'' ünvanını elinde tutuyordu, İrini'nin müteakip hükümdarlığında Vakanüvis [[Günah Çıkartıcı Teofanes]]'in kelimeleriyle, "o günlerin en önemli kişisi ve her şeyden sorumlusuydu".<ref name="ODB">{{harvnb|Kazhdan|1991|p=1945}}.</ref><ref>{{harvnb|Garland|1999|p=76}}.</ref> Bu atama, İrini'nin bakan ve general olarak hadımları atadığı kalıcı politikasının bir parçasıydı, bu politikanın en büyük sebebi kocası [[IV. Leo Hazar]] (775–780 arası hükümdar) ve kayınpederi [[V. Konstantin]]'in (741–775 arası hükümdar) döneminden kalma generallere güvenmemesiydi. Generallerin mutlak şekilde [[İsaurya Hanedanı]]'na ve bu hanedanın [[Bizans ikonoklazmı|ikonoklastik politikalarına]] hararetle bağlı olmaları İrini'nin pozisyonunu tehdit ediyordu: zaten IV Leo'nun ölümünden bir kaç hafta sonra, İrini, IV. Leo'nun erkek kardeşi [[Kayser|Sezar]] Nikeforos'u tahta geçmesini amaçlayan bir saray komplosunu önledi.<ref>{{harvnb|Garland|1999|pp=75–77}}; {{harvnb|Treadgold|1997|pp=417–418}}.</ref> Hadımlara güven orduda bazı düşmanlıkları doğurdu;

This reliance on eunuchs caused some hostility in the military; resentment at Staurakios's appointment to this powerful post is given by the Byzantine chroniclers as the reason for the (initially secret) defection of the prominent [[Armenians|Armenian]] ''[[strategos]]'' of the [[Bucellarian Theme]], [[Tatzates]], to the [[Abbasids|Arabs]] in 782. This was a critical blow to the Byzantines, who at that time had almost succeeded in encircling the [[Abbasid invasion of Asia Minor (782)|invading army]] of the future Caliph [[Harun al-Rashid]] (r. 786–809). On Tatzates's suggestion, Harun asked for negotiations, but when the imperial envoys, including Staurakios, arrived, they were seized and held as hostages. At this point, Tatzates and his men publicly went over to the Caliph. Staurakios and the other envoys were released only when Empress Irene accepted the Caliph's harsh terms for a three-year truce, including the annual payment of an enormous tribute of 70,000 or 90,000 [[gold dinar]]s and the handing over of 10,000 silk garments.<ref name="ODB"/><ref>{{harvnb|Garland|1999|pp=76–77}}.</ref><ref name="Treadgold418">{{harvnb|Treadgold|1997|p=418}}.</ref>