VII. Fernando: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
Erasmus.new (mesaj | katkılar) Değişiklik özeti yok |
|||
34. satır:
}}
'''VII. Fernando''' (d. 14 Ekim 1784 [[El Escorial]], [[Madrid]], [[İspanya]] - ö. 29 Eylül 1833 [[Madrid]], [[İspanya]]), [[1808]]-[[1833]] arasında iki defa [[İspanya]] kralı olmustur. Kendini tutanlar tarafından (''Fernando el Desaeado (İstenen Fernando)''); karşıtları tarafından ''el Rey Felón (Suçlu Kral)'' olarak anılmıştır.
[[IV. Carlos]] ile [[Parmalı Maria Luisa]]'nın oğluydu. Gençlik yıllarında yönetime annesinin ve babasının güvenini kazanmış olan Başbakan [[Manuel de Godoy]] egemendi; Fernando'nun özel öğretmeni, onun Godoy'a duyduğu kıskançlığı körükleyerek, [[Napolyon]]'dan destek istemesi yönünde cesaretlendirdi. Bu gelişmeler karşısında kaygılanan [[IV. Carlos]], Fernando'yu tutuklattı, daha sonra da bağışladı. Godoy'un Fransız birliklerinin [[İspanya]]'ya girmesine izin vermesi üzerine patlak veren Aranjuez Ayaklanması'yla ([[17 Mart]] [[1808]]) Carlos tahtı oğlu Fernando'ya bırakmak zorunda kaldı. Ama çok geçmeden [[Napolyon]] [[Madrid]]'i işgal etti ve Fernando'yu sınır bölgesine çağırarak, krallık tacını [[IV. Carlos]]'a geri vermeye zorladı. Ardından, erkek kardeşi Joseph'i İspanya kralı I. Jose adi ile kral yaptı ve Fernando'yu savaş süresince [[Fransa]]'da tutukladı. [[Napolyon Savaşları]] sırasında [[Fransa]]'da tutuklu kalmıştır.
Bunun üzerine, İspanyol halkı Fernando adına Fransız istilacılara karşı ayaklandı. [[1812]]'de İspanya'nın bağımsızlığını kazanmış kesiminde, kralın yetkilerini sınırlayan liberal "Cadiz Anayasası" yürürlüğe kondu. [[Napolyon]], bu anayasayı yürürlükten kaldırması için VII. Fernando ile [[Valencay Antlaşması]] yapıp [[Aralık]] [[1813]]'te onu serbest bıraktı. Fernando ülkesine döndükten sonra krallık yetkilerini geri alarak artık kısmen bağımsız olan İspanyol Amerikası'nda denetimini yeniden kurmaya çalıştı. Ama bakanları, [[Amerika]]'daki ordularına destek birlikleri gönderemedikleri gibi, İngiliz hükümetini de Amerika'nın yeniden fethi için işbirliğine ikna edemediklerinden herhangi bir sonuç elde edemedi. [[1820]]'deki liberal devrimle, Fernando 1812 Anayasası'nın yeniden yürürlüğe konmasını kabul etmek zorunda kaldı.
Ama Fransa kralı [[XVIII. Louis]], Fernando'yu radikal bakanlardan kurtarmak için [[1823]]'te Angouleme dükü Louis-Antoine de Bourbon komutasındaki büyük bir orduyu İspanya'ya gönderdi. Fransızların yardımıyla yeni bir hükümet kuran Fernando radikalleri tutukladı ya da sürgüne gönderdi. [[1826]]'ya gelindiğinde İspanyolların [[Amerika]]'daki tüm sömürgeleri bağımsızlıklarını kazanmış durumdaydı. Fernando'nun hükümetiyse artık "Kralcı Gönüllüler" milisine ve Fransız işgal kuvvetlerine dayanıyordu.
| |||