Vahhabiliğin din anlayışı, [[Muhammed bin Abdülvahhab]]'ın üzerinde önemle durduğu [[Tevhid (din)|tevhid]] ''([[Allah]]’ın birlenmesi)'' konusundaki yorumu çevresinde toplanır. [[Muhammed bin Abdülvahhab]]'a göre tevhid, kullukta [[Allah]]’ı bir tanımaktır. Tevhid kelimesini ''(Lâ ilâhe illallâh)'' söylemek [[Allah]]'tan başka tapınılan şeyleri tanımadıkçatanıdıkça bir anlam taşımaz. [[Allah]] kalple, dille ve davranışlarla birlenmelidir. Bunlardan birisinin eksik olması durumunda kişi [[Müslüman]] olamaz. Tevhid üçe ayrılır. İlki, [[Allah]]’ı isim ve sıfatlarında birlemek ''(tevhid-i esma ve sıfat),'' ikincisi [[Allah]]’ı Rabb’lıkta birlemek ''(tevhid-i rububiyet),'' üçüncüsü de [[Allah]]’ı ilahlığında birlemektir ''(tevhid-i uluhiya).'' [[Allah]]’ı bu üç biçimde birleme, ancak amellerle mümkündür. Buna göre [[Kur'an]] ve [[Sünnet]]in dışında emir ve yasak tanımamak, [[İslâm Peygamberi]]’nin döneminde bulunmayan şeyleri ve [[tevessül]]ü terk ederek [[Allah]]’ı birlemek gerekir. Bu [[tevhid]]e ameli tevhid denir. Herhangi bir hüküm koyucu tanımak, [[Allah]]'tan başkasından yardım dilemek, [[Muhammed|Peygamber]] için bile olsa, [[Allah]] dışındaki bir varlık için kurban kesmek, adakta bulunmak kişiyi küfre düşürür, can ve mal dokunulmazlığını ortadan kaldırır.
