'''Mesnevi''', özellikle [[Arap edebiyatı|Arap]], [[Fars edebiyatı|Fars]] ve [[Osmanlı edebiyatı]]nda kendi aralarında [[uyak]]lı [[beyit]]lerden oluşan ve [[aruz ölçüsü]]yle yazılan [[divan edebiyatı]] [[şiir]] biçimidirbiçimidirkle uygun olarak kaleme alınmasına imkan tanır. Diğer [[nazım]] şekillerindeki kafiye bulma zorluğu şairleri uzun metinlerde bu şekli kullanmaya teşvik etmiştir. Bu nedenle uzun aşk öykülerinde, [[destan]]larda mesnevî kullanılmıştır. Klasik düzende bir mesnevî; tevhid, münacat, naat, miraciye, eserin sunulacağı büyüğe övgü, mesnevînin niçin yazıldığını açıklayan sebeb-i nazm ve hikâyenin anlatımı (''ağaz-ı destan'') bölümlerinden oluşmuştur.Mesnevîde beyit sayısı sınırsızdır.
== Özelliği ==
Her beytinin kendi arasında [[kafiye]]lenmesi hem yazma kolaylığı sağlar hem de daha uzun metinlerin bu şekle uygun olarak kaleme alınmasına imkan tanır. Diğer [[nazım]] şekillerindeki kafiye bulma zorluğu şairleri uzun metinlerde bu şekli kullanmaya teşvik etmiştir. Bu nedenle uzun aşk öykülerinde, [[destan]]larda mesnevî kullanılmıştır. Klasik düzende bir mesnevî; tevhid, münacat, naat, miraciye, eserin sunulacağı büyüğe övgü, mesnevînin niçin yazıldığını açıklayan sebeb-i nazm ve hikâyenin anlatımı (''ağaz-ı destan'') bölümlerinden oluşmuştur.Mesnevîde beyit sayısı sınırsızdır.
Mesnevîlerde yer ve zaman kavramlarının tam belli olmaması, olay ve kahramanların olağanüstülükler taşıması mesnevînin masal ve destanla ortak özellikleridir.
