II. Justinianos: Revizyonlar arasındaki fark

II. Justinianos, İmparator [[IV. Konstantin]] ile karşıkarısı imparatoriçe "Anatasia"ninnın 669'da dogmuşdoğmuş olan büyük oğludur. 681'de babası tarafından ortak imparator olarak seçilmiş ve törenle taç giydirmiştir. II. Justinianos, babası IV. Konstantin'in 685'te ölümünden sonra tek imparator olarak hüküm sürmüştursürmüştür.

686'da Roma Konsülü unvanı da almış ve bu unvanı alan son Bizans imparatorudur. II. JüstinianosJustinianos bundan sonra ''Roma Konsülü'' unvanını ''imparator'' unvanı ile birleştirmiş, imparatorluk hem ''[[de jure]]'' hem de ''[[de facto]]'' tek devlet başkanı sıfatı kazanmıştır ve böylece Roma Konsülü ünvanınıunvanını ortadan kaldırmıştır.<ref>{{Web kaynağı | url = http://www.fordham.edu/halsall/basis/bede-book5.html | başlık = Bede, ''Ecclesiastical History of the English Nation'' V.Kitap VII.Bolum | erişimtarihi = | arşivurl = http://web.archive.org/web/20140814160844/http://www.fordham.edu/halsall/basis/bede-book5.html | arşivtarihi = 14 Ağustos 2014}}</ref>.

Justinianos imparator olduğu zaman doğuda [[IV. Konstantin]]'in galibiyetleri dolayısıyla imparatorluğun doğu sınırları istikrarlı bir şekilde bulunmaktaydı. Justinianos, [[Emeviler]]e karşı [[Ermenistan]], [[Gürcistan]] ve [[Kuzey Suriye]]'de da bazı hücumlarda bulundu. Kendisiyle aynı zamanda hükümetihükumeti eline alan [[Emevi]] halifesi [[Abdülmelik]] ile 688'de Bizans İmparatoru II. JüstinianosJustinianos, kendilerinden daha önceki İmparator IV. Konstantin ve Halife [[Muaviye]] zamanında yapılan antlaşmaya atıf yaparak, aralarında bir antlaşma imzaladılar. Justinianos bu antlaşma ile önce Bizans'inın Emevilere verdiği yıllık tazminatitazminatı yükselti. Bu antlaşmanın önemli bir kısmı da [[Kıbrıs (ada)|Kıbrıs Adası]]'nı ilgilendirmekteydi. Bu adaya atıfla Bizans, Emevi halifelerine eskisi gibi yılda 1.000 Bizans altını tazminat ödeyecek ve bunun yanında ek olarak o yıl içinde olan Cuma günü sayısı kadar (yaklaşık 50 küsur) atı ve esiri tazminat olarak verecekti. Kıbrıs Adası'ndan alınan vergiler eşit olarak, her iki taraf arasında bölüşülecekti. Bunu başarmak için de Kıbrıs Adası askerden arındırılacak ve iki tarafın da atadığı valiler ile ortak olarak nispeten özerk olarak Bizans-Emevi [[kondominiyom]]u olarak idare edilecekti. Aynı şekilde Ermenistan ve Gürcistan'in doğu bölgelerinden toplanacak vergiler de iki ülke arasında eşit olarak paylaşılacaktı. Kıbrıs üzerinde varılan bu antlaşma çok uzun bir süre boyunca geçerli oldu ve ancak, 868'de ortadan kalkmıştır. Buna karşılık Gürcistan ve Ermenistan üzerinde çok geçmeden anlaşmazlıklar ve çarpışmalar yeniden başladı.<ref name="norwich">Norwich, John Julius, (1988) ''Byzantium: Early Centuries'', Londra:Penguin {{ing}} ISBN 0-14-011447-5 sf.690</ref><ref>Ostrogorsky, Georg (çev. Fikret Işıltan), (1999 5.baskı) ''Bizans Devleti Tarihi'', Ankara: Türkiye Tarih Kurumu ISBN 975-16-0348-X (Orijinal 1.baskı: 1940)</ref>

Bu antlaşmanın diğer bir şartı ise; (şimdiki Hıristiyan [[Maroniler]]in cedleriataları olduklarioldukları kabul edilen) [[Lübnan Dağları]] üzerinde yerleşkeli ve devamlı Müslüman Araplara hücumlarda bulunan Mardait'lerinden 12.000 kadarı [[Antalya]] (o zamanki Attalia) civarına yerleştirilmeleriydi. Bu, Justinianos'un sonradan da takip edeceği nüfusu çok düşmüş olan Anadolu'ya yeniden Hıristiyan nüfusu göç ettirerek, Anadolu'yu daha istikrarlı bir Bizans bölgesi hâlinehaline getirme politikasininpolitikasının bir baslangıcıydıbaşlangıcıydı.

Doğuda barışı sağlayan Justinianos bu defa, dikkatini [[Slav]] kabilelerinin göçlerine ve yerleşmeleri ile Bizans'in Balkanlarda kaybetmiş olduğu bolgelerebölgelere çekti. 687'de Justinianos Anadolu'da bulundurduğu süvari birliklerini [[Trakya]]'ya nakletti. 688-689'da büyük bir askeri sefere başlatarak, [[Bulgarlar]]a karşı [[Makedonya]]'da hücuma gectigeçti. Çok geçmeden eskiden çok önemli bir Bizans şehri olan [[Selanik]]'e bir zafer alayıyla girdi.

Yine Anadolu'yu nüfuslandırma politikasinapolitikasına devam ederek, çok büyük sayıda Slav ahaliyi Anadolu'da önce geniş bir düzlüğe sahip kara bölgesi olan; [[Marmara Denizi]]'nin güney kıyılarına ve sonra da daha güney ve doğudaki yerlere yerleştirmeye başladı. VII7. yüzyıl sonunda, [[Balkanlar]]'dan Anadolu'ya devlet zoru ile yaptırılan göçlerle Anadolu'ya getirilen nüfusun 250.000 kişiyi aştığı tahmin edilmektedir.<ref name="norwich329">Norwich, sf. 329</ref> Zamanına göre gayet büyük olan Justinianos'un zorla yaptırdığı bu göçler Anadolu'da büyük değişikiklikleredeğişiklikliklere neden olmuştur.

O zamana kadar Anadolu'da büyük arazi sahipleri ve bunların arazilerini işleyen ve arazi sahiplerine iş görme ve hizmet etme yükümlülükleri bulunan (Avrupa [[Orta Çağ]] tipi feodal) köylülerden oluşan ve çok tutucu bir nüfusun bünyesi, bu göçlerle birden değişmiş ve kendi küçük arazisi bulunan ve bunu işleyen bağımsız küçük çiftçilerden oluşan bir bünyeye dönüştürmüştür. Bu toprak sahipliği devrimi, modern tarihçilerin Justinianos tarafından çıkarıldığını kabul ettikleri ''Çiftçiler Kanunu'' adlı çok enteresan bir Bizans hukuki belgesi ile de tamamlamıştır (ama bazıları tarafından daha sonra çıkarıldığı iddia edilmektedir). Bu belge, VII. yüzyıl sonunda kırsal alanda yaşayan alelâdealelade köylülerin hayatını açıklayan bir ufak pencere gibi, nadir bulunan bir tarihsel belge olduğu kabul edilmektedir.<ref name="norwich330">Norwich, sf. 330</ref> Anadolu'da bu nüfus artışı ve nüfus değişimi politikasıyla Justinianos, Heraklios zamanında çıkarılan "her aile reisinin ve ailenin en büyük oğlunun zorunlu askerlik yapması" yasasıyla Anadolu köylülerinden oluşan askerlerle, [[Bizans ordusu]]nun çekirdeğini güçlendirmiş olmaktaydı. Fakat, bunun dezavantajlı yönleri de bulunmaktaydı. Justinianos, büyük toprak sahipleri olan Bizans'ın zengin üst tabakasını kendine düşman etmişti (ve bu [[Leontios]]'un 693'de isyaniisyanı, imapartorluğuimparatorluğu ele geçirip Justinianos'un 10 yıl süren bir sürgüne gönderilmesinde baş faktör olmuştu). Diğer bir dezavantaj ise, Anadolu'ya yeni yerleşmiş Slavlardan oluşan Bizans ordusunun Bizans'a sadakatinin şüpheli olmasıydı. (ÖrneginÖrneğin 690'da Araplara karşı Sebastapolis'de Bizans'ın çok büyük bir yenilgiye uğramasının başlıca sebebi, orduda bulunan Anadolu'ya yeni goçgöç etmiş SlavlarinSlavların Bizans ordusunu terk etmeleriydi.)

493de493'de Anadolu'ya zorla göç ettirdiği gruplar dolayısıyla Anadolu'daki Bizans ordusunun asker sayısı artmıştı ve bu daha büyük orduya güvenen Justinianos Araplara karşı tekrar hücuma geçti ve Dogu Anadolu'da Emevilere karşı bir büyük muharebe kazandı. Fakat bu yeni, çoğu İslav asıllı askerlerin Bizans'a sadakatlerinin şüpheli olduğunu öğrenen Emeviler bu yeni askerlere rüşvet ve hediyeler vererek onların Justinianos'a isyan etmelerini sağladilarsağladılar. Justinianos, isyan etmeyen Bizans ordusu eski öğelerindenögelerinden oluşan kısmını kullanarak bu yeni İslavSlav asıllı Bizans askerlerinin isyaniniisyanını bastırmayı başaradibaşardı. Ancak bu nedenle Araplara karşı yapılan çarpışmaları Bizanslılar kaybetti. 694-695'de Emeviler Bizans ordusunu Doğu Anadolu'dan çıkartarak bu bölgeyi ellerine geçirdiler.<ref name="ostrogorsky"/>