Film (fotoğrafçılık): Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
Değişiklik özeti yok |
düzeltme AWB ile |
||
1. satır:
{{Diğer anlamı|Film}}
[[Dosya:Undeveloped film.png|250px|thumb|Film]]
'''Film''', [[fotoğrafçılık]], [[sinema]], [[röntgen]] ve [[radyografi]]de görüntüyü tespit etmeye yarayan yarı saydam [[plastik]] şerit. Esasını bir plastik şerit üzerine emülsiyon halinde sürülüp kurutulmuş ince, ışığa duyarlı bir tabaka teşkil eder.
Fotoğrafçılığın başladığı ilk yıllarda, plastik şerit yerine [[cam]] kullanılırdı. Sonradan eğilip bükülebilen [[nitroselüloz]]dan yapılmış filmler kullanılmaya başlandı. Fakat bunlar yanıcı olduğundan, terk edilip, yanıcı olmayan, esnekliğini uzun zaman muhafaza eden ve yıkama işlemleri sırasında boyutları değişmeyen [[asetilselüloz]] esaslı filmler yapıldı. Işığa duyarlı tabakayı meydana getiren emülsiyonun esasını, ışık görünce değişen gümüş tuzları ([[gümüş klorür]], [[gümüş iyodür]], [[gümüş bromür]]) teşkil eder. İlk zamanlar gümüş tuzları [[kolodyum]] denilen çözelti içine çöktürülerek plastik film şeridinin üzerine sürülürdü. Kolodyum kuruyunca, filmin banyo işlemini zorlaştırdığından, bunun yerine [[jelatin]] kullanılmaya başlandı. Gümüş tuzları jelatin içinde [[billur]] veya tanecikler halinde yayılmış haldedir. Jelatin çözeltisine, [[gümüş nitrat]] ve [[sodyum]] veya [[potasyum]] tuzlarını katmak suretiyle elde edilen emülsiyon, filmin üzerine bir yarıktan geçirilerek yayılır. Soğutulduğunda jelatin kuruyarak sertleşir. Meydana gelen kaplama tabakasının kalınlığı onda bir milimetre kadardır. [[Röntgen film]]lerinin iki yüzü de kalın bir tabakayla kaplanır. Renkli fotoğraf filmleri kat kat değişik gayeleri için tabakalarla kaplanırlar. Eni ve boyu çok büyük olan film topları istenilen en ve boyda kesilerek makaralara sarılır. Sinema filmleri gibi kabın da kenarlarına delik açılır.
16. satır:
Filmin kimyasal esası [[1787]]'de Alman [[Johann Heinrich Schulze]] tarafından keşfedilmiştir. Schulze, tebeşir ve gümüş nitrat karışımını bir cam şişe üzerine sürmüş ve bir kısmını kapatarak güneşte bırakmıştır. Üstü kapanmayan kısmın güneş ışığı ile siyaha döndüğünü belirlemiştir.
[[1840]]'ta İngiliz [[William Henry Fox Talbot]], gümüş iyot ile kaplanmış bir kâğıttan [[negatif]] ve [[pozitif]] kısımlar elde edileceğini göstermiştir. Yarım dakikalık bir ışıkta kalmadan sonra, negatif [[gallik asit]] ve [[gümüş nitrat]]lı banyodan geçirilmekteydi. Işık görmeyen gümüş iyodun sodyum tiosulfate veya hipoya geçmesiyle resim tespit edilebiliyordu. [[1847]]'de Fransız [[Niepce de Saint-Victor]], ışığa hassas maddeleri toplayıp cama sürerek daha ileri gelişme sağladı. İngiliz [[Frederick Scott Archer]], [[1851]]'de kolodyum ve banyo için [[pirogallik asit]] kullandı. Kolodyumu kullanmadan hemen önce cama sürülmesi ve yaş olarak banyodan geçirilmesi önemli bir zorluk çıkarmaktaydı. Ancak bu yolla binlerce resim elde edilmiştir.
Modern film [[1870]]'te jelatin [[emülsiyon]]un kullanılmasıyla başladı. Bu madde ışığa hassas gümüşü alta bağlıyor ve ışığa hassaslığı artırıyordu. Kullanımdan önce sürülebilmesi ve resmi negatifte uzun zaman tutup, banyoyu istenilen zamanda yapma imkânı vermesi çok büyük kolaylık sağlıyordu.
27. satır:
== Kaynak ==
* [http://kitap.hakikatkitabevi.com/cgi-bin/cgi.exe/rehber/query=!28limid+!7C+fk!D6+/doc/{@30209}? Rehber Ansiklopedisi]
[[Kategori:Fotoğraf ekipmanları]]
| |||