Kürt edebiyatı: Revizyonlar arasındaki fark

En iyi bilinen ve yaygın destanlar Meme Alan'ın<ref>Meme Alan destanı, Roger Lescot derlemesi, Çıma yayıncılık, Türkçe. Kitap Fransızca ve Kürtçe olarak [[Beyrut]]'ta da basıldı. [http://www.kitapyurdu.com/kitap/default.asp?id=38218]</ref> türküleri ve epik şiirleri ile [[Siyabend ile Heco|Siyabend ile Xecê]] destanıdır. Bu destan ve öyküler [[dengbej]]ler ve [[çirokbej]]ler (öykü anlatıcıları) tarafından destanlar, kılamlar, stranlar gibi sözlü ürünlerle bugüne kadar aktarıla gelmiştir.<ref name="KEG">{{Kitap kaynağı| yazar=[[Mehmed Uzun|Uzun, Mehmed]]|başlık='''Kürt Edebiyatına Giriş''' |yıl=1992 | biçim = İnceleme}}</ref> Bilinen ilk Kürt şairleri [[Ali Hariri]], [[Hasan Ertuşi|Melayê Batê]], [[Molla Ahmed-i Cezirî]], [[Faki Tayran]] ve [[Ahmed-i Hani]]'dir. Hariri 11.yüzyil, diğerleri ise 15. ve 18. yüzyıl arasında yaşamış ve [[Kurmanci]] lehçesiyle yazmışlardır. Bu dönemde Kürtlerin edebi merkezi Botan emirliği ve başkenti [[Cizre]] idi.{{olgu}} Cizre'nin yanında [[Süleymaniye]] ve [[Senendec]] şehirleri diğer önemli edebi merkezlerdi.{{olgu}} Baban emirliğinin başkenti olan Süleymaniye'de ise Irak Kırmançisi pek gelişmezken, bugün [[Irak]]'ta resmi dil olan [[Sorani]] lehçesi gelişti. Diğer önemli bir edebiyat dili de [[Gorani]]'dir. Gorani'nin hamiliğini Ardalan emirliği ve Senendec yapmıştı. Goran edebiyatı zamanla etkisini yitirdi. Bu edebiyat İran'a çok yakın olması sayesinde Kırmançi etkisinden çok Pers edebi tarzına yakındı.