Tasmanya Soykırımı: Revizyonlar arasındaki fark

Tasmanya'ya ilk Britanyalı yerleşimciler 1803 yılında gelmiştir. 1803 yılındaki yerli nüfusunun 4.000 ilâ 9.000 arasında olduğu tahmin ediliyor.<ref>Jones 1974, sayfa: 325</ref> <ref>Butlin 1993, sayfa: 133-4</ref> Tasmanya'daki Britanyalıların nüfus artışı 1817-1830 yılları arasında 2.000 kişiden 23.000 kişiye ulaşmıştır.<ref name="refMoses">Moses, sayfa: 98</ref> Tasmanya'ya geldikten sonra 75 yıl boyunca uygulanan Britanya politikası, çoğunluğu 1803-1847 yıllarında 4.000 ilâ 7.000 arasındaki Tasmanya yerlisinin imhasına yol açmıştır.<ref>Plomley1992, sayfa: 10, 29</ref><ref>Reynolds 1995, sayfa: 4</ref> 1835 yılında açıldığında sağ kalan son 300 Tasmanya yerlisinin konduğu ve ''etnik [[gulag]]'' olarak nitelendirilen [[Flinders Adası]]'ndaki [[toplama kampı]] 1847 yılında kapatıldığında yalnızca 46 yerli hayatta idi. En sonki "safkan" Tasmanya yerlisi erkek 1869 yılında ölen [[William Lanne]], en sonki "safkan" Tasmanya yerlisi kadın ise 1876 yılında ölen [[Truganini]]'dir ve "Tasmanya yerlilerinin sonuncusu" olan Truganini'nin geride bir avuç "yarımkan" bırakarak ölmesiyle soykırım tamamlanmış oldu. [[Tasmanya dilleri]]ni akıcı biçimde konuşabilen son kişi ise "yarımkan" [[Fanny Cochrane Smith]] (1834–1905) olup ölümü üzerine Tasmanya dileri de tükenmiş oldu.

Britanyalıların 1820-1828 yıllarında kırlık alandaki yerleşimleri ekonomik gerilim yaratmış ve yerliler ile yerleşimcileri kaynama noktasına getirmiş, Beyaz nüfus 5.400 kişiden 18.128 kişiye ulaşmıştır.<ref>Plomley 1992, sayfa: 25</ref> Beyazlarca Tasmanya'ya getirilen [[koyun]] sayısı 1816-1828 yıllarında 12 kat artarak 54.600 baştan 791,120 başa ulaşmıştır.<ref>Ryan 1996, sayfa: 83</ref> Hükûmet yerleşimciler için geniş arazileri ayırmış ve adanın yaklaşık % 30 kadarı mera ya da tarım arazisi hâline getirilmiştir. Bu kamulaştırılan alanlar yerlilerin birincil avlaklarıdır ve 1828 yılında yerliler Britanyalılara karşı ayaklanırlar. <ref>Ryan 1996, sayfa: 85</ref>. Arazi kaybı ile birlikte yiyecek kaynaklarının da yok edilmesi yerli yaşamını tehdit eder duruma gelmiştir.<ref name="Madley 2004, sayfa: 171">Madley 2004, sayfa: 171</ref>

[[Dosya:Last of the Tasmanians Woodcut 11 - Patty.jpg|300px|thumb|left|Oyster Bay boyunun ''Mumirimina'' kabilesinden ''Pilunimina'' (''Plownneme, Pangum''; Beyaz adı: ''Flora'') 1858 yılında Dr. Nixon'ın çektiği fotoğraf, Oyster Cove. Pilunimina, genç kız iken Beyazlar tarafından kaçırılmış ve Bass Boğazı Adalarındaki fok avcılarının kampında yıllarca erkeklerce harcandıktan (''spent'') sonra Robinson tarafından kurtarılmıştır. Daha sonra Oyster Bay boyundan ''Kalamaruwinya'' adlı bir yerli adamla evlendirilmiştir. Karı koca her ikisi de 1860 yılında Oyster Cove'de ölmüştür. <ref>Mumirimina People of the Lower Jordan Valley, sayfa: 9</ref><ref>Plomley 1987, sayfa: 945</ref>]]

Askeri harekat sırasında ve sonrasında, soykırımın son aşaması olan yerlilerin hapsedilmesi Beyazlar tarafından uygulamaya konur. Etnik [[gulag]] (''ethnic gulag'') olarak nitelendirilen bu kapalı rezervasyon alanlarına yerlileri hapsetmek onları mülksüzleştirip Beyazlarla olan ekonomik rekabetini kaldırmak ve siyasi [[hadım]]lık (''political emasculation'') demektir. Bu etnik gulaglar soykırımın devamı için gizli bir bulaşma yeri sağlar.<ref name="Madley 2004, sayfa: 174"/> Bu kamplar (ya da [[Amerika Birleşik Devletleri]]'nde olduğu gibi [[Kızılderili rezervasyonları]]) genelde alenen yerli halkı yerleşimcilerden ve Batı Uygarlığından koruma amaçlıdır. Ancak, [[Sovyet]] gulagları gibi, etnik gulaglar da yerlileri nispeten dar bir alana hapsederek [[Malnütrisyon|yetersiz beslenme]] (malnütrisyon), yetersiz giyim, yetersiz tıbbi bakım ve sağlıksız koşullar altında önemli sayıda yok etme aracı olarak kullanılmıştır.<ref name="Madley 2004, sayfa: 175">Madley 2004, sayfa: 175</ref> Yerlilerle diyaloğu iyi olan vaiz [[George Augustus Robinson]] 1829 yılında yerlileri bulundukları topraklarından alınıp toplanma alanlarına götürmek için cezbedici müzakerelerine başlamıştır.<ref>Reynolds 1995, sayfa: 121–157</ref> 3 Şubat 1835 günü gönüllü [[göç]] ve zorunlu [[tehcir]] (''voluntary migration and forced removal'') tamamlanmış ve bütün Tasmanya yerlileri Tasmanya ana adasından alınıp onun kuzeydoğusunda bulunan [[Flinders Adası]]'na taşınmıştır ve Robinson bunu bir raporla vali Arthur'a bildirmiştir. <ref>Ryan 1996, sayfa: 170</ref> Vaiz Robinson'un bu projesi ile belki de 35.000 yıldır atalarının yaşadığı topraklardan koparılan ve sağ kalabilen 300 kadar Tasmanya yerlisi gurbetçi yapılmıştır, fakat vaizin yaptığı gerçekte o sağ kalanların da toptan imhasını kolaylaştırmak olmuştur<ref name="Madley 2004, sayfa: 175"/><ref>Ryan 1996, sayfa: xxi, 183</ref> Flinders Adası "soykırımın işlendiği bir [[toplama kampı]]" olarak tanımlanmıştır.<ref name="Madley 2004, sayfa: 175"/> Flinders Adasında ''Wybalenna'' («Black Man's House») ya da ''Settlement Point'' denen toplama kampında ölümlerin en sık sebepleri arasında [[grip]] gibi [[solunum yolu hastalıkları]], [[verem]] ve [[zatürre]] görülmektedir. 1835 yılında adadaki cerrah Dr. James Allen, Robinson'a verdiği raporda Tasmanya yerlilerin soğuk iklime uygun olmayan giyeceklerle tutulmasının büyük ölümlere sebep olduğunu belirtmiştir.<ref>Turnbull 1948, sayfa: 176–177</ref> Doktor Allen bu durumun düzeltilmesi için harekete geçmiş, fakat yöneticiler onun bu uyrarılarını dikkate almamıştır.<ref name="Madley 2004, sayfa: 175"/> Kurumsallaştırılmış yetersiz beslenme hastalıkların yayılmasını sağlamış ve ölümler başlamıştır. Yerlilerin günlük [[tayın]]ları "1 [[Pound (ağırlık birimi)|pound]] tuzlama et ve 1,5 pound [[un]]" olarak sağlanmıştır ve bunlar beslenme açısından yetersiz, genelde düzensiz ve yerliler için tatsız besinlerdir<ref>Ryan 1996, sayfa: 186, 196</ref> Bu yetersiz beslenmeyi takviye için yerliler avcılık yapmaya başlamış, fakat sık sık yağmur yağan ve sürekli soğuk rüzgârın estiği Flinders Adasında yetersiz giyeceklerle avcılık verimli olmamıştır.<ref name="Madley 2004, sayfa: 175"/> Flinders Adası koşullarının yerliler için ölümcül olduğu başlangıçtan itibaren Britanyalı yetkililer tarafından biliniyordu.<ref>Madley 2004, sayfa: 176</ref> 1835 yılında açıldığında son 300 yerlinin konduğu Flinders Adasındaki kamp 1847 yılında kapatıldığında yalnızca 46 yerli hayatta idi.<ref>Reynolds 1995, sayfa: 159</ref> ''Wybalenna'' denen kamp yerinde kurtulabilenler [[Hristiyanlık|Hristiyanlığı]] kabul etmek zorunda kaldırlar.<ref>[http://www.pacificislandtravel.com/australia/tasmania/flindersisland.asp Tasmania (Northern Region): Flinders Island] (= ''Flinders Island itself played a large part in the systematic attempted genocide of the Tasmanian Aboriginal people; between 1831 and 1834 the remnants of the Tasmanian tribes were hunted down and relocated here. Settled at windswept Wybalenna, on the west coast of the island, the Aborigines were without adequate food and shelter, and were forced to accept Christianity as their culture was expunged.'')</ref>

[[Avustralya]] topraklarında soykırım yaşandığını Avustralyalıların çok az bir kısmı bilmektedir. <ref>Tatz 2001, sayfa: 16</ref> Avustralya [[historiyografi]]si (tarih yazımı), özellikle de Britanya sömürge dönemindeki Avustralya yerli tarihi hararetli [[tarih savaşları]]'na ([[:en:history wars]]) da konu olmakta<ref>Moses 2008</ref> ve kamuoyu tartışmaları sürmektedir.<ref>[http://www.abc.net.au/pm/stories/s746130.htm Historian dismisses Tasmanian aboriginal genocide "myth"]</ref>

[[Yale Üniversitesi]]'nin «Soykırım Araştırmaları Projesi» (''Genocide Studies Program'') dahilinde Benjamin Madley'in çalışmaları yanında, Avustralyalı tarihçi [[Lyndall Ryan]] (d. 1943) da görülmekte ve Tasmanya yerlilerine yapılan katliamları araştırmaktadır. <ref>http://www.yale.edu/gsp/colonial/index.html</ref> Ryan, esas olarak Tasmanya yerlilerine yapılan katliamlarla ilgilenmekte<ref>[http://www.newcastle.edu.au/staff/research-profile/Lyndall_Ryan/Publications.html The University of Newcastle Australia: Prof. Lyndall Ryan ]</ref> ve soykırımı kabul etmektedir.<ref>Karen Fox (2011). [http://books.google.com.tr/books?id=qikX50RKgPgC&pg=PA5&lpg=PA5&dq=%22ryan%22++genocide+tasmanian&source=bl&ots=D8gOwsFWLA&sig=oLK5WMv6sM39HqisswvGA_nZQcc&hl=tr&sa=X&ei=pekoUfnUEYGTtAbnmoGgAQ&ved=0CCoQ6AEwADgU#v=onepage&q=%22ryan%22%20%20genocide%20tasmanian&f=false ''Māori and Aboriginal Women in the Public Eye: Representing Difference, 1950-2000'']. Published by ANNU E Press. ISBN 9781921862618 (sayfa: 5)</ref>