Sosyal Savaş (MÖ 91-MÖ 88): Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
Erasmus.new (mesaj | katkılar) Değişiklik özeti yok |
düzeltme AWB ile |
||
3. satır:
[[MÖ 4. yüzyıl|MÖ 4.]] ve [[MÖ 3. yüzyıl|3. yüzyıllarda]] Roma'nın İtalya'yı fethetmesi Roma ile İtalya'daki diğer şehir ve halklar arasında bir dizi ittifaka neden olmuştu. İttifak şartları şehrin gönüllü olarak veya savaşta yenilerek Roma'yla ittifak kurmasına göre değişiyordu. Bu şehirler teoride bağımsızdılar ancak uygulamada Roma'nın bunlardan para ve belirli sayıda asker talep etme hakkı vardı. [[MÖ 2. yüzyıl]]a gelindiğinde Roma ordusundaki askerlerin yarısı ile üçte ikisi arasında bir bölümünü İtalya'daki müttefiklerden gelen askerler oluşturuyordu. Roma devleti aynı zamanda müttefiklerin dış politikaları ve birbirleriyle olan ilişkileri üzerinde fiilen bir kontrole sahipti.
Bu taleplerin karşılığında müttefikler Roma'nın Akdeniz dünyasını fethi sırasında elde ettiği ganimet ve topraklardan pay alıyorlardı. Ancak MÖ 2. yüzyılda Romalı siyasetçiler bu kazançları tek başına Roma'yı zenginleştirmek için kullanmaya başlayınca müttefikler durumu protesto ettiler ve sonunda ayaklandılar.
Sosyal Savaş kısmen [[Marcus Livius Drusus (sulh hâkimi)|Marcus Livius Drusus]]'un öldürülmesiyle başladı. Drusus'un reformları Roma'nın müttefiklerine [[Roma Cumhuriyeti]]'nin dış politikalarında daha fazla söz hakkı verecek [[Roma vatandaşlığı]] sağlıyordu. Yerel meseleler yerel hükümetinin kontrolündeydi ve Romalılar açısından örneğin ittifakın ne zaman savaşa gireceği ya da ganimetin nasıl paylaşılacağı gibi konular kadar önemli değildi. Drusus öldürülünce bu haksızlıkları ele alan reformlarının çoğu geçersiz ilan edildi. Bu durum Roma'nın müttefiklerini ciddi biçimde kızdırdı ve çoğu Roma'ya karşı birbirleriyle ittifaka girdi.
25. satır:
* Diğer İtalyan komutanları da [[Apulia|Apulya]] ve [[Lukanya]]'ya başarılı akınlar yaptılar.
Bu kayıplara rağmen Romalılar kesin bir yenilgiyi engellediler ve dayandılar. [[MÖ 89]]'da her iki konsül de kuzey sınırına gitti ve Sulla güney sınrının kontrolünü tamamen eline aldı.
[[MÖ 89]] - Olaylar
32. satır:
* Tek komutan olarak kalan Strabo (diğer konsül) savaşın kaderini etkileyen bir çatışmada 60.000 kişilik İtalyan ordusunu yendi ve Ausculum'u teslim olmaya zorladı.
* Sulla saldırıya geçti ve [[Samnit]] ordusunu yendi.
* Kampanya'daki başlıca şehirlerin bazılarını geri aldı.
[[MÖ 88]]'de hâlâ dayanmakta olan Samnitler (Roma'nın eski düşmanı) ile olan mücadele dışında savaş büyük ölçüde bitmişti. Romalılar müttefiklerine verdikleri imtiyazlar olmasa muhtemelen savaş çok daha uzun sürecekti.
| |||