Versay Barış Antlaşması: Revizyonlar arasındaki fark

[kontrol edilmiş revizyon][kontrol edilmiş revizyon]
İçerik silindi İçerik eklendi
Erasmus.new (mesaj | katkılar)
Değişiklik özeti yok
70. satır:
Paris Barış Konferansı'nda "Üç Büyükler" olarak bilinen İngiltere Başbakanı [[David Lloyd George]], Fransa Başbakanı [[Georges Clemenceau]] ve İtalya Başbakanı [[Vittorio Emanuele Orlando]] etkin olmuş ve Versay Antlaşması'nın maddeleri taslak haline getirilmiştir. Bu taslakla ateşkes görüşmeleri sırasında verilen güvenceler arasındaki uyumsuzluk Alman heyetince protesto edilse de Alman Meclisi antlaşma şartlarını [[9 Temmuz]] [[1919]]'da, [[Almanya]] üzerinde abluka kalkmadığı ve başka yapılacak bir şey olmadığı için onayladı.
 
Genel hatlarıyla, [[10 Ocak]] [[1920]]'de yürürlüğe giren Versay Antlaşması, [[Bismarck]] (Bismark)'ın kurduğu Almanya'yı yıkıyor ve yeni bir Avrupa düzeni kuruyordu. Almanya, [[Alsas-Loren]]'i [[Fransa]]'ya, [[Eupen]] (Öpen), [[Malmedy]] (Malmedi) ve [[Monschau]] (Monşo)'nun bir bölümünü [[Belçika]]'ya, [[Memel]]'i (bugün Klaipeda) yeni kurulan [[Litvanya]]'ya, Yukarı [[Silezya]]'nın güney ucunu ve Batı Prusya'nın büyük bölümünü [[Polonya]]'ya, Yukarı Silezya'nın bir parçasını Çekoslavakya'ya bırakıyordu. Danzig (bugün Gdansk) serbest şehir oluyor ve Milletler Cemiyeti'nin himayesine terkediliyordu. Saar (Sar) bölgesi Fransa'ya bırakılacak, bölgenin esas kaderi ise onbeş yıl sonra yapılacak halk oylaması ile belirlenecekti. Almanya, Ren kıyılarındaki ve Helgoland'da mevcut tahkimatları yıkacaktı. Ayrıca 1920'de Schleswig Holstein bölgesinin Schleswig kısmında plebisit yapılacaktı. Bu plebisit sonucu Orta Schleswig Almanya'da kalırken; Apenrade (Aabenraa), Sonderburg (Sonderborg), Hadersleben (Haderslev) ilçelerinin tamamıyla Tondern (Tønder) ve Flensburg ilçelerinin kuzey kısımlarından oluşan Kuzey Schleswig (Güney Jutland) [[Danimarka]]'ya geçiyordu. 15 Haziran 1920'de Almanya, Danimarka'ya Kuzey Schleswig'i resmen devretti.
 
Almanya'nın, [[Çin]]'deki hakları ve [[Büyük Okyanus]]'taki adaları [[Japonya]]'ya devredildi. Almanya, [[Avusturya]] ile birleşmemeyi taahhüt etmekte; ayrıca Avusturya, [[Çekoslovakya]] ve Polonya'nın bağımsızlığını tanımaktaydı. Tarafsızlığı savaş içinde çiğnenen Belçika'nın hukuki bakımdan da tarafsızlığı kaldırılmakta, Almanya da bunu kabul etmekte idi.
 
Almanya, mecburi askerliği kaldırıyor, en çok 100 bin kişilik bir ordu bulundurmak yetkisine sahip oluyordu. Ayrıca, Almanya denizaltı ve uçak da üretemeyecekti. Bütün gemilerini de İtilaf Devletleri'ne teslim edecekti. Almanya, ödeme kabiliyetinin çok üstünde bir savaş tazminatıyla da yükümlü tutuluyordu. Almanya, ekonomik ve siyasi bakımdan ağır yükümlülükler altında idi. Birçok Alman da yeni kurulan devletlerin sınırları içinde kalmıştı. Bu durumun doğal bir sonucu olarak azınlık meselesi, Barış Antlaşmasının uygulanması ile ortaya çıkmıştır.